Lesbók Morgunblaðsins - 22.02.1953, Blaðsíða 4

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r«
á þessu stóð buðust tveir menn
til þess að reyna að synda í land
með streng og koma þannig á sam-
bandi milli skips og lands. Var nú
bundið streng um mitti þeirra og
fleygðu þeir sér til sunds í brim-
garðinn. Það er af öðrum mannin-
um að segja, að hann varð magn-
þrota í baráttunni við holskeflurn-
ar og urðu þeir að draga hann um
borð aftur. Hinn komst á land, en
1 svo óheppilega tókst til fyrir hon-
1 um er hann leysti sig, að hann
missti strenginn út úr höndunum
1 á sér, og voru þeir því engu nær.
Þegar flekinn var tilbúinn, var
bundinn í hann kaðall. Síðan gengu
8 menn á flekann og lögðu frá
borði. En er þeir komu undir land,
riðu brotsjóar yfir flekann, skoluðu
mönnunum af honum og drukkn-
uðu þeir þar allir fyrir augum fé-
laga sinna. En flekann bar á land
og með honum kaðalinn. Mundi al-
veg eins hafa verið hægt að koma
kaðli í land með flekanum mann-
lausum, svo að þessir 8 menn hafa
ófyrirsynju hlaupið í dauðans
greipar.
Skipverjar tóku nú að fleygja
öllu lauslegu útbyrðis, þar á meðal
fatnaði sínum og koffortum, en
Brynjólfur og menn hans hirtu
þetta jafnóðum og það bar á land
og báru undan sjó. Skipverjar
byltu og öllu í sjóinn er nokkur
þungi var í og þeir gátu losað. —
Gerðu þeir það til þess að létta
skipið undir næsta flóð. Væntu
þeir þess að þá mundi það berast
nær landi, sem og varð. Vildi svo
{ vel til að stafn skipsins horfði á
land. Segir í dagbók skipsins að
f það hafi verið lán í óláni, því að
1 annars hefði ekki verið líft um
■ borð.
^ Flóðið skolaði skipinu 10 föðm-
r um nær landi, en það hafði verið.
Var nú kaðallinn festur um stafn-
merki þess og þegar fjaraði renndu
^ flestir sér á honum til lands. Einnig
björguðu þeir nokkrum matvæla-
forða, svo sem fleski, öli, einni
tunnu af smjöri, fiski og nokkrum
tunnum af grjónum.
Þetta gerðist undir rökkur Allan
daginn hafði verið hvassviðri með
hríðareljum, en nú hvessti mjög og
varð þá að hætta björgun. Þeir,
sem þá voru eftir í skipinu, urðu
að hírast þar um nóttina.
SKIPHERRA
TILKYNNIR STRANDIÐ
Friis skipherra var meðal þeirra,
sem komust í land þennan dag. —
Ritaði hann nú bréf, er sendast
skyldi með hraðboða til Bessastaða.
Skýrir hann þar fyrst frá því, að
hann hafi strandað á Hraunsskeiði.
„Hefi ef ásamt mönnum mínum
bjargast i land á opinni strönd. þar
sem engin bygð er. Eg er hér al-
gjörlega ráðalaus og guð veit
livernig mér er innan brjósts". —
Biður hann því amtmann og land-
íógeta að koma þegar í stað og
hjálpa sér með ráðum og dáð. —
KÖLD AÐKOMA í LANDI
Skipbrotsmenn urðu auðvitað
fegnir er þeir stigu fótum á fasta
grund. Þeir byrjuðu á því að tína
saman pjönkur sínar, sem í land
hafði rekið og tók hver það sem
hann átti. En heldur var köld að-
koman þar á eyðisandi. Hvergi var
neitt afdrep, veður slæmt og þeir
allir votir. Einhvern veginn tókst
þeim þó að kveikja eld og kyntu
þarna bál alla fyrstu nóttina og
höfðu til þess rekavið úr skipinu.
Stóðu þeir svo umhverfis bálin,
ornuðu sér og reyndu að þurrka
föt sín.
Daginn eftir tókst að bjarga
nokkru í land af matvælum, svo að
þeir höfðu nú matarforða til viku.
Jafnframt náðist í nokkuð af segl-
um og voru gerð úr þeim tjöld í
landi. Þá fóru allir í land, sem eftir
voru í skipinu nema skipstjóri og
tveir eða þrír yfirmenn. Heldust
þeir þar við næstu nótt, en þá
braut sjórinn káetuna og skipið
lagðist á hliðina og eftir það var
engum vært þar.
Skipverjum þótti að vonum vist-
in ill þarna á sandinum. Veðurofs-
inn helzt hinn sami og skóf sand-
inn, svo að óvönum mönnum var
ekki við vært undir beru lofti, en
brimið gekk upp á tjöldin með
flóði, svo að þar var ekki vært
heldur. Lenti svo allt í ráðleysi og
varð engri reglu við komið. Stukku
fyrst nokkrir menn í burt í leyfis-
leysi að leita bæa. Komu þeir
næsta dag og sögðu félögum sínum
að skárra væri að vera ofan við
sandinn. Varð þá alger upplausn í
liðinu. Lögðu sumir farangur sinn
á bak sér og heldu á stað, án þess
þó að vita hvert halda skyldi, eða
hvað við kynni að taka. Hafði þá
matvælum verið úthlutað, svo að
hver gat farið með sinn skammt
með sér. Sumir voru svo heppnir
að fá hesta hjá bændum og þurftu
því ekki að rogast með farangur
sinn. Á fimmtudaginn var svo
komið, að ekki voru eftir á strand-
staðnum nema 8 menn, er gæta
skyldu vogreksins og reyna að
bjarga meira úr skipinu, ef unnt
væri.
Ekki er nú vitað hvert skipbrots-
menn hafa farið. Sumir hafa ef til
vill farið til Þorlákshafnar og feng-
ið húsaskjól í kirkjunni þar. En
flestir munu hafa farið inn í Ölfus
og máske haft þar húsaskjól um
nætur í útihúsum, því að ekki var
hægt að hýsa allan þennan sæg,
enda þótt þeir hefði skift sér á alla
bæi í sveitinni.
Á skipinu munu upphaflega hafa
verið nær 190 manns. Tíu höfðu
látizt frá því skipið lagði á stað úr
Hafnarfirði, en landfógeti segir á
einum stað, að rúmlega 170 hafi
bjargazt, eða álíka margir og íbúar
hafa verið í einum hrepp.