Lesbók Morgunblaðsins - 23.05.1953, Blaðsíða 8

318
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
LÚÐVÍK KRISTJÁNSSON:
AÐ STARFI LOKIMt
SÍÐLA árs 1944 hafði kunningi
mlnn einn orð á þvi við mig, að
Knud Zimsen, í'yrrv. borgarstjóri,
væri sjófróður um sögu Reykjavík-
ur. Þessum fróðleik þyrfti nauð-
synlega að halda til haga, því að
með Zimscn mundi sumt af hon-
um hverfa að fullu. Ég gerði hvorki
að játa né neita, því aö ég hafði
aldrei leitt hug að þessu, var því
gersamlega ókunnugur. Nokkru
siðar fitjaði hann enn upp á þvi
sama og fór því nú á flot við mig,
hvort ég mundi fáanlegur til að
skrá endurminningar Zimsens, ef
hanu léði kost á, að það væri gert.
Ég tók því mjög fálega, taldi aðra
miklu færari mér að sinna því
starfi, auk þess hefði ég í mörg ár
haft með höndum tímafrekt safn-
verk, sem ég yrði þá að leggja að
miklu leyti á hilluna í bili. og væri
mér það óljúft. Fyrir þrábeiðni hét
ég þó að íhuga málið i nokkra
daga.
Ég hafði aldrei séð Knud Zimsen
svo eg vissi, og því síður hevrt
hann. En þegar ég tók að hugleiða
nanar malaleitan kunmngja míns,
leituðu fram i hugann gamlar
minningar, óskirar, reykular og
ótímabundnar. Ég mundi ekkert
orðrétt af því, sem ég hafði lesið
i bloðum um Knud Zimsen, en
andi þess hafði ekki alveg lokast
mðri. og ef hann reyndist mér
sanntrúr, var ófritt um að skvggn-
ast. Hafði ekki Knud Zimsen hald-
ið öllu föstu í ihaldsgreip sinni?
Hafði hann ekki staðið í vegi íyr-
ir hverju framfaramali i bænum?
Hafði hann ekki stofnað firma til
að hagnast á í viðskiptum við bæ-
inn og starfað meira í þágu þess
en bæjarins, sem hann var þó fast-
ur starfsmaður hjá og átti að
stjórna? Hafði hann ekki beitt and-
stæðinga sina ofriki og óbilgirni?
Hafði hann ekki týnt úr höndum
sér einni milljón af fé bæjarsjóðs?
Voru ekki öll störf hans við það
miðuð, að auðga sjálfan hann og
tróna sem hæst i metorðastigan-
um með mörg heiðursmerki á
brjósti?
Ég vissi reyndar að návigin í ísL
blöðum eru stundum fimbulfamb
og gamanmál, en einnig, að þar er
ósvikin græzka með í bland. Og
ör ekki ætíð skotið af sjónhending.
Og nú varð það ofan á, að ég hlaut
að kynnast því af raun, hve trútt
hafði verið um Zimsen talað í blöð-
um andstæðinga hans, svo fremi, að
ekki hlypi þegar í byrjun sam-
starfsins brandur á millum okkar.
Hátiðar voru hðnar hjá og ánð
1945 komið inn á braut tímans. Við
Zimsen sátum í stofu hjá manni
þeim, er leitt hafði okkur saman.
Nú skyldi a það reynt, hvernig
fæn á með okkur. Ég var fámáJ.1,
virti borgarstjórann fyrrverandi
fyrir mer, bæðí i sjón og máli. Svo
til sjötugur ólgaði hann af líísfjöri
þetta kvöid, fullur af spaugi og
gamansemi og vildi þegar láta
hendur standa fram úr ermum. Ég
hét þvi einu að gera tilraun með
að lata það ekki fara úr reipun-
um, sem hann hafði sagt mér. Jafn-
framt dro eg ekki du! a það, að ég
væri ekki hraðvirkur, Það væri
annað að rita niður bréf af vörum
borgarstjórans eða færa sögu hans
í mál og búning. Liðið var að óttu,
þegar við kvöddumst, og hugsaði
sjálfsagt hver sitt að skilnaði.
Komur minar á Bjarkargötu 6
urðu nú tíðar, en sjaldnast sat ég
þar lengur en tvo tíma i senn. Þótt
syo ætti að heita, að við héldum
okkur þar innan veggja, vorum við
þó á ferð og flugi, bundnir við
staðina, þar sem sagan gerðist
hverju sinni. Zimsen þótti vænt
um Hafnaríjörð og hélt tryggð við
þá staði þar, er honum voru hjart-
fólgnastir frá bernsku- Æskuheim-
ili hans var sérlega geðþekkt, svo
sem lýsing hans sjálfs ber með
sér, og komst ég þó siðar á snoðir
urn, að hann hafði fremur sagt van
en of um heimilisbraginn þar.
Þegar ég var að rita niður frá-
sagmr af föður hans, spratt hann
eitt sinn upp úr sæti sínu og sagði:
„Heyrðu, nú skal ég sýna þér nokk-
uð,“ og um leið Ijómaði hann allur
eins og bam, sém hefur verið gef-
íð fallegt gull. Eftir andartak var
hann aftur kominn og hafði þá
handa milli lítinn stokk. Hann var
að minnsta kosti í hans augum
sannkalláður gullastokkur. Upp úr
honum dró hann smábækur. en
þær varðveittu daglegar einkunn-
ir hans og systkina háns, frá þvi
að þau voru sjö eða átta ára göm-
ul. Þar Vöru einnig fjölmargar út-
klipptar myndir af sögupersónum
úr sogum þeim, er Zimsen gamli