Lesbók Morgunblaðsins - 18.10.1953, Blaðsíða 15

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
597
vel frá sér. Karlmannsföt, sem gerð
eru úr dúk með þessu efni í, geta
aldrei tekið í sig bletti, því að efnxð
dregur ekkert í sig. Verði manni
það á, sem oft vill verða, að kaffi
eða matur fari ofan í föt hans,
þá hripar það óðar af. Blettir í föt
koma af því að efnið drekkur í
sig allt sem vökvakennt er. En
þetta nýa efni er alveg vatnshelt
og drekkur því ekki í sig. Það þol-
ir þvott, meira að segja sápu og
sóda án þess að missa hæfileika
sína.
Þá hefir og verið gerð þarna
stórmerk uppgötvun um verndun
matvæla og má búast við, að þegar
hún er komin í notkun, verði ýmis
matvæli bæði ódýrari en áður og
minna fari í súginn af þeim vegna
skemda. Vísindamennirnir hafa
fundið, að með því að beina öflug-
um rafeindageislum á matvörur, þá
geta þær geymst von úr viti. Raf-
eindageislarnir drepa allan gerla-
gróður, sem veldur skemmdum í
mat. Síðan er maturinn geymdur
í loftþéttum umbúðum, en þarf
ekki að vera í kæli. Þarna í stofn-
uninni hefir brauð, kjöt og ýmis
önnur matvæli verið geymd þann-
ig í heilt ár, án þess að skemmast.
Þessi uppgötvun mun og spara
stórum flutningskostnað þegar
fram í sækir, því að nú geta menn
sparað sér kælirúm í járnbarutar-
vögnum og skipum.
En það hefir komið ýmislegt
fleira upp úr kafinu við notkun
rafeindageisla, sérstaklega hver
áhrif þeir hafa á timbur. Það er
kunnugt, að sumar skepnur, t. d.
kýr, geta melt trjágraut (cellu-
lose), en geta ekki melt timbur,
vegna einhverra efna, sem í því
eru. En með því að beina rafeinda-
geislum á timbur, hefir komið í
Ijós, að það tekur þeim breyting-
um, að kýr geta melt það. Þessi
uppgötvun getur haft mjög mikla
þýðingu. í sögunarmylnum fellur
til geisimikið af sagi og nú er hægt
að breyta því í skepnufóður, og
þá geta bændur gefið kúnum sín-
um sag í staðinn fyrir fóðurbæti.
Þá hafa f-arið þarna fram miklar
rannsóknir á segulmagni og þeim
hefir tekizt að gera segulmagnara,
sem eru fimm sinnum aflmeiri en
áður hefir þekkzt. Þetta telja þeir
að geti haft geisimikla þýðingu,
t. d. fyrir alls konar vélsmíði. Nú
er hægt að halda öllum hlutum
stórra véla saman með segulafli, í
staðinn fyrir að skrúfa þá alla sam-
an, eins og gert hefir vcrið.
— ★ —
Það er ekki víst hvenær menn
fara að hagnýta sér þessar og fleiri
nýar uppgötvanir, þótt þær standi
til bóta. Kemur þar margt til
greina og er oft við raman reip
að draga. Ný uppgötvun getur í
einu vetfangi kollvarpað svo og
svo mörgum fyrirtækjum, sem
starfað hafa á öðrum grundveili,
og getur því beinlínis orðið hættu-
leg þjóðarhag í bili. Þess vegna
verður að fara með gát að hverju
því, sem valdið getur byltingu í
atvinnulífi. Nýar uppgötvanir
krefjast nýrra og dýrra véla og
hefir það því mikinn kostnað í för
með sér að taka þær upp. Er jafn-
vel sagt að það komi oft fyrir, þótt
um mjög merkilegar uppgötvanir
sé að ræða, að einkaleyfistíminn sé
að hálfu hðinn, áður en menn fáist
til að hagnýta sér þær.
Skoti kom inn í lyfjabúð í London
og spurði hvort til væri meðal við
skalla. Jú, lyfsalinn helt það:
— Hérna er afbragðs meðal. Ég hef
vitnisburð frá fjölda manna, sem hafa
notað það. Nýtt hár sprettur undan því
á einum sólarhring.
Skotinn leit á lyfsalann, sem var
nauðsköllóttur og sagði:
— Berðu það þarna á kollinn á þér
og svo ætla ég að líta inn á morgun
og vita hvort þú segir gatt.

&arnabja(
Hjónin urðu að flytja úr íbúð
sinni þegar Siggi var sex ára, en
kunningjar þeirra fiuttu þangað
í staðinn. Og nokkru seinna fjölg-
aði þar og mamma Sigga fór með
hann þangað í heimsókn til að
óska konunni til hamingju með
bai’nið og svo auðvitað til að fá
að sjá það. Nú hafði Sigga alltaf
verið kent, að storkur kærni með
lítil börn. Á heimleiðinni var
hann mjög hugsandi, en sagði að
lokum við mömmu sína:
— Ó, mamma, aldrei hefðum
við átt að flytja. Ef við hefðum
ekki flutt, þá hefði barnið komið
,til okkar.
O
Hann var víst ekki ncma fimm
ára, en ferðbúinn og með tösku
í hendi kom hann út úr húsi for-
eldra sinna og gekk niður götuna.
Hann gekk og gekk og fór alltaf
í hring, þræddi gangstéttina um-
hverfis húsaferhyrninginn. Þegar
leið að kvöldi kom lögrcgluþjónn
og stöðvaði hann.
— Hvað ertu að fara? spurði
lögregluþjónninn.
— Eg er að strjúka að heiman.
— Nei, bíddu nú við, sagði lög-
regluþjónninn, ég hefi gefið þér
gætur lengi og þú hefir alltaf
gengið hringinn i kring um þessi
hús.
— Já, mér er bannað að fara
einum yfir götuna.
O
Það var liðið allmjög á dag
þegar þeim systkinunum lenti
saman í brýnu. Þau voru bæði
æst og vildu ekki láta sig. Seinast
skarst mamma í leikinn og sagði.
— Nei nú er nóg komið. Vitið
þið ekki að þið megið ekki láta
sólina setjast undir reiði ykkar.
— Hvernig á ég að stöðva sól-
ina? spurði strákurinn.
LEIÐRÉTTING. — Nokkur ruglingur
varð á nöfnum í lesmáli því, er fylgdi
myndinni á öftustu blaðsíðu seinustu
Lesbókar. Þar átti að standa: „Þor-
steinn Einarsson iþróttafulltrúi er að
taka í hönd ekkjufrú Skagfjörð, þá er
næst Andersen-Rysst sendiherra, þá
ekkjufrú María Múller," o. g. frv.