Lesbók Morgunblaðsins - 15.01.1956, Qupperneq 3

EE5BÖK IWORGITNBEAÐSINS
23
rr
svar við djúpum ráðgátum tilver-
unnar. En eins og segulnáiin snýst
að segulskautinu, þannig snýr sál-
in sér undir áhrifum guðlegs kær-
leika til ins himneska föðurs og
hlýðir rödd hans. Þá hverfa efa-
semdir og órói, sem á mann sóttu,
meðan hann hafði ékki aðra leið-
sögn á að treysta en sína eigin
skynsemi. Hann er umvaíinn friði
og allur ótti á brptt. Hattn finnur
að vizka, miklu æðri én haris eig-
in vitsmunír, er í ráðum nieð hon-
um. — Hann kemst að raun um
að Guð er vissulega til og Gtið stýr-
ir fótmálum hans. Ma'öurinn verð-
Ur að hætta sínum eigin heilabrot-
um ti.1 þess að hann öðlisFþáð hug-
arfar, sem gerir hann níóttækileg-
an fyrír þjónustu eiíglanna, og
sál hans komist í samfélag við
skapara sinn“ (bls. lf>8)
Og um þetta segir dr. Helgi: —
j.Hversu birta mun á þessari jörð,
þegar fer að skiljast, hváða leið
það er, sem vér höfum verið á,
og hvert hin leiðin liggur, sem við
blasir. Lifsins leið er leið vaxandi
vits og afls og fegurðar. Vaxandi
fagnaðar. Því að þetta er ið sanna
fagnaðarerindi. Og þrátt fyrir all-
ar tafir. mun sá.tími koma, að það
sem vér köllum heim, verður al-
magna, að in óendanlega fullkomn-
un hefir eýtt verðimegund ins illa,
og magnað „efnið“ alla leið fram
til sín. í óendanlega mörgurn
mjTidum mun mátturinn birtást,
og hver myiid verður óehdanléga
fulIkomin“. (Nýall, 'bls.’-558).
Hér skal látið k>kið þesstma sam-
ánburði. Mehn "geta sjálfír kynnt
sér þetta. bettir og séð að margt
fleira hefði mátt nefna.
A. ó.
FRAMVINDU-
STEFNURNAR
Tvær eru framvindustefnur lífs-
ins, segir dr. Helgi, lífstefna og hel-
stefna. Það er undir því komið
hvorri stefnunni menn hafa fylgt
hér í lífi, hvar þeir koma fram
i næsta h’fi, hvort heldur í góðum
stað eða vondum. Hann segir:
„Hér á útjaðri wrðum vér inir
ófulikomnu, að ná þeim þroska, áð
vér getum farið að þiggja hjálp
guðanna, og annara þetrra er oss
eru ofar f ímim mikla framvíndu-
stiga sköpunarvBrksms. -En án
þeirrar hjálpar, in naiklu full-
kómnari samstiHingar við in aéðri
tilverustig ót nti á sér stað, verður
inn mikli sigur ekki unninn, að Iffíð
vehði sífelld framför og fái aldrei
að reyna ellihrömun og dattða. Og
undirstÖðusetning írmar góðu Hf-
emisfræði, er stutt og einföld. Allt
tð illa sem menn gera, gera þeír
sinni eigin framtíð. Og sama ér
vitanlega að segja um. það sem vel
er gert. Ekkert annað en fullkom-
inn skilningur á þessu undirstöðu-
lögmáli getur orðið mönnunum
nægileg hvöt til þess að gera sér
allt far um að breyta rétt“. (Framn.
bls. 14).
En hvaða fræðslu hefir nú Joy
fengið í himnabyggðum um þetta
svo þýðingarmikla náttúrulögmál?
Hún segir: „Lífið, sem hér á jörðu
hefir verið lifað,' ákveður, hvort
andinn fer upp á-við eða niður-á
við, þegar hann yfirgefur Hkarii-
■tnn. Ef Hfið hér hefir wrlð gótt,
-þá fer það‘á svið þar éem það fær
hvtld og ánaegju og uppörvun 'fil
meiri framfara. Ef Íífið hér hefír
veriðillt, þá fer það á það svið, þar
sem það þjáist. Andinn uppsker æ’v-
inlega það, sem hannhefursáð. Eins
og til eru svio. sem eru löguð eftir
ýmsum stigum á Ieiðinni uþp á nð,
eíns eru ðrihttr sVÍð, -sém éru hæf
h'nignunaráetandinu, Mér hefir
i”erið sýnt nokkuð aí riæimur þess-
ara lægri sviða" (bls. 119—120). Og
lýsing hennar á þeim er ekki glæsi-
leg, en þó í samræmi við það, sem
ýmsir framHðnir hafa sagt. Hún
segir enn:
„Ef unnt væri að fá böm jarð-
arinnar til þess að kannast við,
að Hfið á jörðinni ér aðeins for-
leikur að endalausu lífi, að það
er komið undir jarðlífi þeirra,
hvort þeir sokkva í djúp vesaldóms,
eymdar og örvæntmgar, sem er
mifclu vbnarsnauðara og bitrara en
imnt «r að reyna á jörðinni, eða
hvort þéir ganga inn í tilveru-
ástand, sem er -mikhi fagnaðar-
rfeara en ttl getur verið á jörð-
itmi — tef unnt vaeri að fá-þá tíl
að kanttast Við-þetta, þá er óskilj-
anlegt að svo margir mimdu van-
rsdcja að búa sig tmdir ævarandi
Hf (bís. 132).
Lífið á jörðínm er, þegar það
er rétt skiiið, aðdáanlegur æfinga-
skóli undir eilífa lífið, sém á eftir
kemur.“ (bls. 133).
Htm segir enn-fremur: „Engl-
arnir hafa Ságt mér, að eftir dauð-
ann fari andinn inn á það tilveru-
svið, sem samsvarar ástandi sjálfs
hans.“ (-Bls. 119). Það er merkilegt
samræmi í þessu og þeirri kenn-
ingu' Plótíns, sem dr. Helgi helt
svo mjög úpp á, að þegar maður-
inn deyi, fari hann til stjömu þar
sem ráði sömu lög sem breytni
mannsins stefndi til, og lifi þar
áfram.
H.'EGT ad breyta um
STEFNU *
Þótt helstefnan hafr lóngum ráð-
tð hér "á jörð, er hægt að breyta
um og taka upp -Hfsfefnu, sem
leióír til vaxhndi farsældar og
gleði. Iléízli fræðari Joy hefir
skýrt henni svo frá:
„Sá maður, sefn ekki kahnast við
Guð ög sál haris er aldrei upplýst
■af dýrlegu Ijósi kærleika Guðs, get-
ur ekká fundið neitt fullnægjandi
Martnkynið skiftist i þrfá. flokka.
■Nokferir vinr.a. álírnafgir standa og
horfa þar á, en allur fjöldinn veit
ekert hvað er að gerast.