Lesbók Morgunblaðsins - 29.04.1956, Síða 12

240
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
aðir á varnarstöðvum gegn flugvél-
um. En vísindaráð ríkisins sá að
þeir voru þarna á réttri leið, og
árið 1949 var þeim boðið að setjast
að í Mount-Louis.
Og nú hafa þeir komið þarna upp
inni fullkomnustu sólorkustöð, sem
til er í Norðurálfu, og þó víðar sé
leitað. Eru þama tveir heljarmiklir
speglar. Annar er flatur, 426 ferfet
að stærð, og er hann svo hagan-
lega utbúinn, að hann snýst sjálfur
með gangi sólar og safnar geislum
hennar. Er spegill þessi gerður úr
520 smáspeglum, sem kasta svo
geislunum á hinn spegilinn, sem er
hvolfspegill, sem er rúmlega 30
fet í þvermál og gerður úr 3500
glerplötum, sem draga geislana
saman og stefna þeim á eihn
brenhipunkt i bræðsluofninum, og
bar verður hitinn um 3000 stig
(Járn bráðnar við 1539 stiga hita
a Celsius). Þarna eru svo unnir
fágætir málmar, eins og t. d. zirk-
onia. Segir prófessor Trombe að
hægt muni að bræða málma þarna
allan sólarhringinn, því að til sé
efni, sem geta geymt í sér hita og
þann hita megi nota á nóttunni.
Það er aðeins þegar loft er skýað
dag eftir dag, að orkuna þrýtur.
Þess má geta, að sólorkan setn
þeir hafa vald á þarna, samsvarar
75 kilowatt rafmagns, en til þess
að framleiða þá orku ■ þyrfti 100
hestafla hreyfil. Nú er í ráði að
koma upp nýrri og stærri sólorku-
stöð, sem hefir orku er samsvarar
1000 kw. eða 1300 hestafla orku-
gjafa. Og þegar svo er komið þyk-
ist prófessor Trombe munu geta
fraraleitt hreina fágæta málma, svo
að þeir verði helmingi ódýraci
heldur en ei þeir væn íramleiddir
með rafmagm.
Af reynslu þeirri, sem fengin er
þama, er próíessor Trombe mjog
bjartsýnn á að mönnum lærist nú
smátt og smátt að hagnýta orku
sólarinnar. En aðalvandinn er sá,
að breyta hitaorkunni í aðra orku.
Skyldi maður þó ætla, að auðvelt
væri að breyta hitaorku í gufu-
orku, en það segir prófessor
Trombe að sé mesti misskilningur,
því að gufuvélin sé sá gallagripur
að hún skili ekki nema svo sem
5% af þeirri orku, sem í hana fari.
Þess vegna geti gufuvélar alls ekki
keppt við olíuhreyflana, þegar um
litlar orkustöðvar er að ræða. Á
hinn bóginn segir hann, að það
muni nokkurn veginn áreiðanlegt
að hægt sé að breyta sólorkunni í
raíorku með góðum árangri, ef ekki
sé um stærri stöðvar að ræða en
svo sem 100 hestaíla.
Molar
Lundúnabúi var að skjóta rjúpur
norður í Skotlandi. Hann tók eftir því
að skozki fylgdarmaðurinn hans gekk
alltaf berhöfðaður, hvernig sem veður
var, svo að hann gaf honum stormhúfu
með eyrnaspöðum.
Næsta vetur kom hann aftur og fekk
sama fylgdarmann og enn var hann
berhöfðaður.
— Hvað er þetta, sagði Lundúna-
búinn, því ertu ekki með húfuna, sem
ég gaf þér?
— Ég hætti að nota hana eftir slysið.
— Hvaða slys?
— Kunnmgi minn bauð mér upp á
viski, en cg heyrði það ekki fyrir eyrna-
spöðpnum.
O—#-o
Svertingi hafði verið ákærður
fyrir þjófnað og hann kaus að
verja sig sjálfur, til þess að spara
málskostnað. Svo lét hann kalla
höfuðvitni sitt og spurði hispurs-
laust:
— Jósúa, hvar var ég þegar við
stálurn þessúm hæmtungum?
—•O#—
Erúin: Auðvitað eyði sg meiru
en þú aflar, vinur minn, en það
sýrur að ég ber traust til þín.