Lesbók Morgunblaðsins - 20.01.1957, Síða 1

bóh
3. tbl.
JióiirpiwM&ligiii#
Sunnudagur 20. janúar 1957
XXXII. árg.
Andrés Björnsson, cand. mag.i
SKÁLDIÐ
Á BESSASTÖÐUM
DR. GRIMUR THOMSEN
Erindi flutt i hátiðasal Háskólans l.des. 1956
YT É H E R U M hér saman kom-
in til að minnast eins af önd-
vegisskáldum vorum frá hinni
fyrri öld, — ekki til að kynna
skáldskap hans né æviferil, því að
vafalaust er hann öllum íslending-
um kunnur, heldur til að endur-
nýja kynni vor við hann og verk
hans, en mikils er um slíkt vert,
þótt ekki sé gert í tilefni neins
sérstaks afmælis né minningardags
Gríms Thomsen.
Það fer líka vel á því, að há-
skólastúdentar gangist fyrir að
vekja athygli á þessu skáldi, því
að Grímur Thomsen er einmitt
akademiskt skáld, ef svo má taka
til orða, og eitthvert hið fremsta
í þeim hópi. Fjölvísi hans og klass-
isk menntun gefur kvæðum hans
svip fremur kvæðum flestra ann-
arra skálda. Þau eru ekki ávextir
lítt taminna tilfinninga, heldur
eiga rætur djúpt í menntum liðinna
tíma, ræktuð við stillt hugarfar,
íhygli og skynsemi, með öðrum
orðum, ólík mörgu í íslenzkum
skáldskap frá síðari tímum, þar
sem framantaldir eiginleikar skipa
of sjaldan öndvegi, þótt þá sé sem
betur fer oft að finna.
Mörg bókmenntaleg snilldarverk
á túngu vora eiga sér aðeins týnda
höfunda. Jafnvel nöfn þeirra eru
glötuð. Verkin eru skáldin, tala
þeirra tungu — alein. Slíkt vekur
jafnan forvitni um þessa gleymdu
menn. Hvernig var þeirra líf, —
og með hverjum hætti voru verk
þeirra af því sprottin? Við þessu
finnast oft engin svör, nema rit-
verkin í Ijóði eða sögu.
Við Grím Thomsen á þetta auð-
vitað ekki. Margt er um hann vel
Grímur Thomsen
vitað, enda eru ekki nema rétt 60
ár frá því hann var lagður til
hvíldar í Bessastaðakirkjugarði á
Álftanesi, svo að enn eru þeir til
ofan moldar, sem muna hann og
sáu. — Á síðustu árum hafa komið
út bréfabækur, sem hafa að geyma
mikinn fróðleik um foreldra hans
og frændlið og umhverfi það, sem
hann var vaxinn úr. Þessar bækur
svara ýmsum spurningum um hagi
1
i