Lesbók Morgunblaðsins - 20.01.1957, Side 16
44
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
4 Á G 10 7 3
V Á 10 8 3
♦ 2
* G 6 4
4 6 5 4
¥ 9
♦ D 10 8 5 3
4D753
4 K D 9 2
¥542
♦ K G 7
4 K 8 2
A 8
¥ K D G 7 6
♦ Á 9 6 4
* Á 10 9
Norður gaf. Sagnir voru þessar:
N A S V
1 sp. pass 2 hj. pass
3 hj. pass 4 t t pass
4 hj. pass 4 gr. pass
5 hj. pass 6 hj. pass
Út kom L 3, sem A drap með kong
og S með ás. Nú á S um tvo kosti að
velja, annað hvort að taka á T Á og
S Á og trompa svo litina til skiptis
(það getur gengið ef andstæðingar
hafa sín 2 trompin hvor, annars ekki),
eða þá að reyna að ná tveimur slögum
í laufi. Þann kostinn valdi S, og hann
blessaðist, En ef A hefði haft aðeins
2 lauf, þá var spilið tapað.
VEIÐIAfiFEBÐIR í
ÞINGVALLAVATNI
Menn veiða í vatninu bæði vetur
og sumar, bæði með færi frá bátum
og á dorg upp vun ís. Dorgin er mjótt
færi með litlum öngli á, oft án beitu.
Við öngulinn er fest rauð dula og
láíúnshnappur, eða einhver slíkur gljá-
andi málmur hafður í staðinn fyrir vað-
stein, því að silungamir sækjast eftir
slíku Enn önnur veiðiaðferð er not-
uí" hér. Þá eru notaðir stórir önglar,
sern látnir eru liggja við botninn, þar
sem svo er grunnt að sér í botn. Öngl-
um þessum er rennt gegnum vakir
á ísnum á vorin. Þeir eru mjög beittir
og svo stórir, að þeir grípa um kvið
silungsins, sem syndir að önglunum
þegar hann sér glóandi jármð. Leggst
Sjálflýsandi kross
Nýlega va-
komið fyrir
ljósum í kross-
inum á turr?
Laugarness-
kirkju og er
hann síðan sen:
sjálflýsandi.
Þegar myrkt
er, ljómar
krossinn eins
og hann sé i
lausu lofti, os
er það einkar
fögur sjón.
(Ljósm.
Ól. K. M.)
hann þá að önglinum, sennilega til
þess að skafa á sér kviðinn, en vatna-
fiskar, einkum af laxaættinni, sækj-
ast mjög eftir því. Veiðimaðurinn
kippir þá í öngulinn, sem krækist í
kvið fisksins, og dregur hann þannig
upp. — Þegar byrjað er að veiða upp
um isinn, sem þá er enn þunijur og
gagnsær, verða silungarnir allsstaðar
hræddir, þegar þeir sjá skuggana
hreyfast yfir sér. Þess vegna taka
menn hrískjarr og binda það saman
og festa það á ísnum. Liggja menn
á hrísköstum þessum, hver á sinu
miði, sem venjulega eru skammt frá
heimilum þeirra. Silungurinn sem sér
þama kyrra skugga, leitar þangað, því
að hann hyggur að þar sé öruggur
felustaður. (Ferðabók Eggerts og
Bjama).
DRANGUBINN UNDIR
DRANGSHLÍÐ
í Drangshlíð við Eyafjöll er stór
drangur í túninu, því nær tuttugu
mannhæðir, og öðrum megin við hann
em hellar og stór ból inn undir hann,
og hafa bændur þar allt sitt hey og
fjós. í fjósinu lifði ekkert Ijós, hvern-
ig sem reynt var að halda því lif-
andi. Aldrei þurfti að vaka þar yfir
kú um burð. Ef kýr bar á nóttu, sem
oft var, þá var kálfurinn uppi í básn-
um hjá henni um morguninn, og hank-
aðist þá kúnum aldrei á. En ef nýr
bóndi kom á bæinn og lét af vana
vaka þar yfir kú, varð eitthvað að
honni, og fólk helzt þar ekki við á
nóttunni í dimmunni fyrir ýmislegu,
er það sá og heyrði. (Eiríkur á Brún-
um).
GRÍMUUR THOMSEN
sagði um Stokkseyrardrauginn
magnaða 1892, að hann mundi vera
sending frá Spánverjum, sem laun fyr-
ir illa verkaðan fiskl