Lesbók Morgunblaðsins - 31.03.1957, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
197
fara til Egyptalands og Rómar. —
Þegar Súuzskurðurinn var opnað-
ur, iögðust þessir flutningar niður.
En hvítar og blásnar beinagrind-
ur marka enn þessar gömlu úlf-
aldaleiðir. Er mér kunnugt um það,
því að eg hefi ferðast eftir mörg-
um þeirra.
FYRIRSÁT
Þegar ferðast er um sandauðn-
irnar inni í landi og fagra dali, þá
finnst manni sem tíminn hafi stað-
ið hér kyr og hér gæti engra áhrifa
af menningu nútímans. Og þó---
Eitt kvöld var ég á ferð í bíl
eftir sandauðninni milli Mahfidh
og Mudia. Eg var einn míns liðs,
því ég hafði orðið viðskila varð-
mönnunum, sem áttu að fylgja
mér. Skyndilega spretta þar upp
tveir hálfnaktir menn, veifa byss-
um sínum og skipa mér að stað-
næmast.
Þetta voru tveir af hinum her-
skáu Aulaqi-mönnum. Þeir eru
tungldýrkendur, og áður fyr höfðu
þeir maðkað krókinn á því að sitja
íyrir úlfaldalestum og ræna þær,
eða taka toll af þeim. Það gljáði á
Byggingarlisí
Araba er affdá
unarverð. Hér <
soldánshöllin
Saiun. Hún
byggff úr leiri i
dregst aff sér ai
ofan til öryggi?
Rúmlega 100 þrej
eru upp á efstu
hæð.
•y'
Skýskafar í Shibam
(allir byggöir úr leiri)
líkama þeirra af fitu, sem þeir
höfðu borið á sig, bæði til skrauts
og til hlífðar gegn hitanum. En
klæðin voru ræflar, sem hengu
utan á þeim. Báðir höfðu þeir við
belti sér bjúga hnífa í stórum
slíðrum.
Annar þeirra tók á bílhurðinni,
en eg sló á knúa hans með spansk-
reyr. Hann hrökk við og hörfaði
forviða undan. Og svo spurði hann
gremjulega hvers vegna eg hefði
gert þetta.
„Eg á ekki bílinn", sagði eg. „En
ef þið þurfið á mat eða vatni að
halda þá er ykkur það velkomið“.
„Hver eruð þér?“ spurði hann
þá.
„Eg er konsúll Bandaríkjanna í
Aden“.
„Æ, Shaib, við erum fátækir og
hungraðir eyðimerkurbúar, og við
erum orðnir þreyttir í fótunum.
Við erum á leið til Mudia, því að
sagt er að mönnum innan úr landi
sé þar veitt vinna. Það mundi flýta
fyrir okkur að komast í bíl“.
Eg leyfði þeim að koma upp í
bílinn, og svo hugsaði eg ekki meira
um þetta fyr en eftir nokkrar vik-
ur. Þá kom eg að skoða olíuhreins-
unarstöðina í Litlu A'den. Ungur
verkamaður gekk þar fram og
heilsaði mér.
„Þekkið þér mig ekki, Shaib’",
sagði hann. „Þér voruð einu sinni
svo góður að taka mig upp í bíl-
inn yðar“.
Eg glápti á hann. Hann stóð
þarna brosandi, sællegur af góðu