Lesbók Morgunblaðsins - 05.05.1957, Blaðsíða 16

268
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
4k A K 2
V 6 5 4
♦ 5 2
♦ A K 6 5 4
A 3
N * 8
v A ♦ D G 10
S 9 8
________ 4>DG97
3 2
♦ 9 8
♦ A K D G 2
♦ K 7 6 4 3
♦ 8
V hóf sögn með 3 sp., N tvöfaldac
A sagði pass og S sagði 5 hj. Það var
eðlilegt að S langaði i hálfslemm, en
'' bóttist ekki hafa nógu góð spil og
ii því pass. Hann hefði líklega ekki
-tí að tvöfalda 3 spaða.
T A kom út og síðan S D. Hún var
drepin og síðan voru teknir fimm slag-
ir á tromp, og í þá er fleygt laufi úr
borði. Svo kemur L Á og L K og í
hann fleygir S spaða. Þá kemur S 2
úr borði og V fær slaginn. Hann verð-
ur nú að spila spaða, en við þr ‘ ' ^mst
A í kastþröng, hann ver nnað
hvori að kasta frá T D, e eygja
LD. En það er sama hvorí ec..,i gerir,
S á slagina. — Það var nauðsynlegt
að S fleygði spaða í LK, því að ann-
ars hefði V getað gefið spaðasl"
og þá var S inni og varð
tígli, og hlaut þá að tapa.
♦ D G 10 7
6 5 4
V 10 9 7 3
♦ Á
♦ 10

ÖRN OG KÖTTUR
Þegar Guðmundur Torfason var
prestur í Kaldaðarness prestakalli
(1835—1847), var það eitt sinn að hesti
var slátrað í Kaldaðarness hverfinu.
Xom þá örn fljúgandi og settist á
skrokkinn. Köttur, sem heima átti á
baenum, læddist aftan að erninum og
hljóp upp á bak honum. Hóf örninn
sig þá til flugs og flaug vestur yfir
ölfusá. Nokkru seinna fréttist, að
óskilaköttur væri á Núpi í ölfusi. Eig-
EKKI ER EIN BÁRAN STÖK — Óteljandi eru þau skip, sem strandað hafa
á hinni lágu sandströnd Suðurlands þar sem úthafsöldurnar brotna með
þungum dyn. Nú standa tvö skip þar í sandinum fram undan Meðallandi, og
hefir lengi verið unnið að því að reyna að ná þeim út, þótt ekki hafi tek-
izt enn. En skammt þar frá getur að líta þá sjón, er sést hér á myndinni —
ólgandi brimhrönn við sandinn, en skammt fyrir ofan fjörumál teygist efsti
hlutinn af siglutré upp úr sandinum. Þar liggur eitthvert skip, sem strandað
hefir en brimið skolað því upp í fjöru og sandurinn síðan fært það í kaf.
(Ljósm. Ól. K. Magnússon).
andi kattarins, sem réðist á örninn,
fór vestur að Núpum og reyndist þetta
þá vera sami kötturinn. En hjá bæn-
um eða túninu á Völlum, sem er næsti
bær, fannst dauður örn. Var hann all-
ur rifinn á bakinu milli vængjanna.
Þessa sögu hefir Björn tengdasonur
séra Guðmundar sagt mér. (Finnur á
Kjörseyri).
KAUPAVINNA
Á seinni hluta 19. aldar slógu menn
sér saman, sem fóru í kaupavinnu, og
fór allur fjöldi manna af Suðurnesjum
norður í land í Húnavatns og Skaga-
fjarðar sýslur. Hver maður fór með
tvo hesta, öðrum reið hann sjálfur, en
hinn var hafður undir smádót hans
norður og sumarkaup hans suður.
Kaupavinnutíminn var venjulega átta
og níu vikur, og fengu menn þessir
tvo fjórðunga smjörs um vikuna. —
Stórbændur hér syðra sendu flesta
vinnumenn sína norður, og fóru þeir
ásamt tómthúsmönnum í smáhópum,
fimm og allt að átta manns í hverjum,
og höfðu þeir tjald með sér. Flestir
fóru norður Kaldadal. Oft var það að
bændur áttu ekki nóg hross handa
vinnumönnum sínum, og því síður áttu
tómthúsmenn hesta. Því var það, að
fjöldi hrossa var leigður að austan,
einkum úr Flóanum og Ölfusinu. Aust-
anbændur komu með þau á vorin eftir
Jónsmessu og tóku þau aftur eftir rétt-
ir og heimtu um leið sumarleigu eftir
þau. Var hún 12 krónur fyrir hvern
grip. (Sjósókn).
FYRSTI TOGARINN
sem íslendingar létu smíða, var „Jón
Forseti", eign Alliance. Skipið kom
hingað í ofanverðum janúar 1907, og
eru því 50 ár síðan. Næsti togarinn
var „Marz“, sem íslandsfélagið átti.
Hann kom til landsins 5. marz fyrir
50 árum. Hjalti Jónsson var skipstjóri.
Hann lék Eldgamla ísafold á skips-
flautuna þegar hann kom í höfn, og
þótti mörgum merkilegt.