Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1957, Blaðsíða 11
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
J2T
Klakasúlan mikla í hellinum. Fyrir íraman hana liggja allskonar fórnar-
gjafir. —
stundum sá eg þá bera tvö börn,
annað á bak en hitt í fyrir. Það
fór vel um börnin þarna og þau
sváfu löngum.
Stjórnin 1 Kashmir hafði lagt til
póststöð á hjólum og hjálparstöð
er veitt gat aðstoð í viðlögum.
Nokkrir matsalar og tesalar fluttu
og búðir sínar með hópnum. Þeir
kappkostuðu að vera á undan, og
höfðu því komið sér fyrir í áfanga-
stað áður en skarinn kom. Þama
seldu þeir te, 'kökur, karry, hrís-
grjón og margt annað, en verðið
fór hækkandi við hvern áfanga-
stað. Flestir pílagrímanna höfðu
þó nesti með sér, ef nesti skyldi
kalla. Þeir voru bláfátækir og
höfðu lengi orðið að vinna og spara
áður en þeir gæti tekið þátt 1 píla-
grímagöngunni.
Til þess að sjá um helgisiði og
helgiathafnir á leiðinni, var sér-
stakur flokkur manna, sem þeir
kalla „panda“. Þetta eru Bramínar
frá borginni Mattan, og gengur
embætti þeirra að erfðum frá föð-
ur til sonar. Mér var sagt að hundr-
að „panda“ væri með í förinni og
að þetta væri bjargræðistími
þeirra. Á vetrum fara þeir oft niður
á slétturnar til þess að hvetja menn
að taka þátt í göngunni og eiga því
sinn þátt í því hve margir koma.
Allir verða að borga þeim og auk
þess fá þeir sinn skerf af öllum
þeim fórnargjöfum, sem bornar eru
fram í Amarnathhelli.
Á þriðja degi náðum við til
Panchtarni, en það þýðir „Fimm
elfur“. Þetta er grösug háslétta og
umhverfis hana rísa snævi þaktir
tindar Þarna var yndislega fagurt
um kvöldið, en við kusum að fara
snemma til hvílu vegna kuldans,
enda átti að fara árla á fætur dag-
inn eftir. Nú voru ekki nema 8
km. ófarnir og þennan seinasta
spöl urðu allir að ganga.
Við lögðum á stað um óttu og
var þá stór skari kominn á stað.
Enn var myrkt af nótt og tungls-
birtunnar gætti lítt, því að fjöllin
skyggðu á tunglið. Ekki var gott
að halda hópinn í þessum fjölda.
Lá nú leiðin yfir margar fannir
og gil og urðu þar tafir meðan
menn voru að komast yfir. Svo var
farið meðfram gljúfri nokkru, og
síðan lagt á fjallið og farið þar eft-
ir krákustígum. Hvað eftir annað
hóf einhver ákall til Siva og þá
tóku allir undir með ópi miklu.
Hægt og hægt mjakaðist fylk-
ingin upp á við og yfir hjalla nokk-
urn. Fram undan var lægð, en hin-
um megin við hana voru klettar
og var mér sagt að þar væri hinn
frægi hellir. Leiðin lá nú aftur nið-
ur í móti og var komið að læk,
sem leysingavatn hafði myndað.
Þar rakst eg á tvo unga menn. Öðr-
um þeirra lá eitthvað mikið á
hjarta, en vegna þess að hann
kunni ekki ensku, varð hinn að
túlka. Pilturinn vildi endilega
kenna mér nokkrar bænir til Siva
og sagði að eg myndi hljóta ó-
dauðleika ef eg endurtæki þær
nógu oft. Hann sagði líka að eg
mundi öðlast ódauðleika ef eg bað-
aði mig í læknum; eg skyldi fara
úr fötunum og steypa mér í hann,
en síðan gæti eg fengið handklæði
hjá sér til að þurrka mér. Eg lét
mér nægja að leggjast niður að
læknum og dýfa andlitinu ofan í