Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1957, Blaðsíða 16

S32
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A D 8 7 2
V 9 8 3
♦ A 10 5
* A K 2
A A G 6 5
¥ D 5 2
♦ 86
* D 10 8 3
A K 9
¥ G 10 7
♦ D 3
* G 9 7 6 4
* 10 4 3
¥ A K 4
* K G 9 7 4 2
* 5
Suður gaf. Sagnir voru þessar:
s V N A
11. pass 2 gr pass
3 t. pass 4 t. pass
5 t. pass pass pass
Hér hefði verið miklu betra að si
3 grönd. Tígulsögnin er töpuð, ef V
kemur út með lágspaða. En hann hitti
ekki á þann útslátt, sem varla var
von. Hann sló út lágtrompi, A drap
með drottningu og S með kóng. S
sér þegar að hann getur misst 3 slagi,
og verður því að reyna að bjarga ein-
um þeirra. Hann tekur fyrst slagi á L Á
og LK og fleygir þá af sér hjarta,
en drepur seinasta laufið með trompi.
Svo tekur hann slagi á Á og K í hjarta,
og síðan kemur tromp undir ásinn, og
þar næst kemur hjarta og er trompað
á hendi. Þá kemur lágspaði og þann
slag fær A á S 9. Hann getur líka
fengið slag á S K, en verður svo að
slá út annað hvort hjarta eða laufi,
en í það fer S 10 og slagurinn tekinn
með trompi í borði, og þar með er
spilio unnið.
C_______________
DR. JÓN STEFÁNSSON
segir svo frá í æviminningum sin-
um. Erkibiskupinn í York (Jórvík)
sendi mér mjög merkilegt skjal. Skjal
þetta mun vera elzti listi, sem til er
yfir norræn nöfn. Erkibiskupinn tók
eftir honum á eyðiblaði aftast í biblíu-
UNDIR EYAFJÖLLUM — Víða er fagurt í Eyafjallasveít og gaman að aka þar
í bíl, en þó verður landið enn svipmeira þegar horft er á það úr flugvél,
eins og sjá má hér á myndinni. Eyafjallajökull gnæfir yfir allt kaldur og
ábúðarmikill, en í skjóli undirf jallanna er brosandi byggð. Hér sést heim að
skólasetrinu Skógum, en á eyðisandinum, sem þar var fyrir framan, má nú
líta iðgrænar spildur þar sem mannshöndin er að breyta eyðimörk í gróður-
lönd. (Ljósm. Ól. K. Magnússon).
handriti í dómkirkjunni í Jórvík, og
sást þar, að hann var ritaður árið 1023.
Eru þar nöfn stórbænda í Yorkshire,
sem kusu nýan erkibiskup. Þeir eru
kallaðir „festermen“ þ. e. festarmenn,
og eru þrir fjórðungar nafnanna nor-
ræn.
TILRÆÐI VIÐ DÓMKIRKJUPREST
í bréfi dagsettu 2. des. 1879 segir
Ólafur Davíðsson: Prestinum var gerð
skráveifa hér um nóttina, og af því
atburður sá er svo fáheyrður hér á
landi, þá verð eg að segja dálítið greini-
lega frá honum. Fyrir skömmu sat
séra Hallgrímur í skrifstofu sinni kl.
1 um nóttina og var að semja ræðu,
er hann ætlaði að halda við hjóna-
vígslu þeirra Péturs prentara og Hall-
beru. Hann hefir eflaust verið í djúp-
um, guðrækilegum þönkum, en nærri
lá að þeir þankar tækju enda með
„forskrækkelse“, því þegar minnst að
vonum varði, kom steinn inn um glugg-
ann og straukst við hausinn á séra H.,
svo augljóst var að honum hafði verið
ætlað að hitta hann (hausinn). Prest-
skepnan varð hrædd, eins og nærri
má geta og hætti að skrifa. Steinninn
var veginn um morguninn, og var
hann 5 pund á þyngd, svo ekki hefði
verið gott að verða fyrir honum. Eng-
inn veit hver þetta ódáðaverk hefir
unnið, en sumir geta upp á því, að
það íiafi verið Pétur brúðgumi. Prest-
urinn hafði sem sé ekki viljað gifta
hann, nema hann hefði tvo svaramenn,
en þá gat Pétur ekki útvegað sér fyrr
en seint og síðar meir. — (Eg læt allt
fjúka).
ÍSLENZKAR KONUR FYRRUM
Gísli biskup Oddsson segir svo um
íslenzka kvenfólkið 1638: — Ekki er
laust við að undrum sæti, að til er
hjá oss kvenfólk, sem er svo frábær-
lega hreinlíft, að í landinu er fjöldi
guðhræddra meya, sem aldrei hafa tek-
ið í mál að giftast, heldur staðráðið
að vera meyar af tómri siðsemi; en
svo eru aðrar svo afar frjóvsamar, að
þær verða vanfærar í hrumri elli, allt
til fimmtugs og sumar yfir sextugt.
Enn er á lífi ættgöfug hefðarkona, sem
hefir fætt 23 börn, og voru það stund-
um tví og þríburar.