Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1958, Blaðsíða 8

272
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
klæddir. Stuttbuxur eru þægilegastar,
en þó geta menn verið í léttum síð-
buxum. Þunn nærskyrta og bómullar-
skyrta eða gaberdin-skyrta, sem opna
má í hálsmálið, eru beztar. Svo er
vatns- og vindheldur jakki með stór-
um vösum, sem hægt er að geyma i
ýmislegt smávegis, sem altaf þarf að
grípa til. Gott er líka að hafa með
vatnshelda létta kápu og breiða havia
yfir bakpokann.
Já, svo er það bakpokinn. Hann
verður að falla vel að bakinu og á
honum skyldi vera breið axlabönd:
leðurólar geta sært. Þurfi menn að
hafa skó, eða eitthvað hart í bakpok-
anum, þá skyldi troðið niður með þeim
sokkum og nærfatnaði, svo að skórnir
liggi ekki við bakið og valdi þar
eymslum.
Verið aldrei mörg saman á göngu-
ferðum, helzt tvö eða þrjú. Fjórir geta
verið saman og það getur verið heppi-
legt, því að þá geta þeir leigt sér hest
undir farangurinn, svo að.þeir séu létt-
ari á sér og þurfi aldrei að þreytast.
Akveðið dagleiðir fyrirfram með til-
liti til þess að þér náið óþreytt í
áfangastað. Farið aldrei hratt yfir.
Skoðið alla staði, sem verða á vegin-
um og nokkurs er um vert. Ef þér
hittið fólk, skuluð þér spjalla við það
og fræðast af því um merkilega staði
þar í grend, örnefni og sagnir, sem
eru bundnar við sérstaka staði. Með
því móti hafið þér meira gagn og gam-
an að ferðalaginu. Gott er að hafa kort
með sér, en menn mega ekki binda sig
of mikið við það.
Forðist þjóðvegina, veljið hestagöt-
ur og fjárstíga, eða vegleysur. Gætið
þess að koma aldrei seint í áfanga-
stað.
Og svo er aðalatriðið: Reynið að
komast í sem nánast samband við
náttúruna. Ánægjan og gagnsemin,
sem þér hafið af gönguferðum, verður
ekki metin eftir því hve marga kíló-
metra þér ferðist, heldur eftir því
hvcrt þér hafið augun opin fyrir dá-
semdum náttúrunnar.
Maður getur verið ríkur á tvennan
hátt, annað hvort með því að hafa allt
til alls, eða þá að láta sér nægja það
sem hann hefir.
Sprengingin mikla
hjó Vancouver-ey
NORÐAN við i.iiðja Vancouver-ey,
er fjöldi eya milli hennar og
meginlandsins og eru þröng
og straumhörð sund milli þeirra.
Ein af stærstu eyunum þarna heit-
ir Quadra-ey og sundið á milli henn
-ar og aðaleyarinnar er kallað
Þrengslin. Þar í sundinu var klett-
ur, sem nefndur var Ripple Rock.
Síðan 1875 höfðu 20 skip farizt á
þessum kletti og 114 menn drukkn-
að.
Nú er þetta orðin mjög fjölfarin
leið, svo talið er að um 2000 skip
sigli um Þrengslin á hverju ári. En
með auknum siglingum jókst stöð-
ugt hættan af þessum kletti, sem
alltaf var á kafi í sjó og sást því
ekki.
Árið 1931 kom fram tillaga um
að sprengja klettinn, svo að þarna
yrði örugg skipaleið. Iðnrekendur
á Vancouver-ey mótmæltu þessu
þegar í stað. Þeir vildu að sundin
milli eyarinnar og meginlandsins
væri brúuð og þá væri ágætt að
hafa þennan klett til þess að tylla
brúnni á hann. Þessum mótmælum
var þó ekki sinnt, og á árunum
1943—1945 voru gerðar tvær til-
raunir að sprengja klettinn. Þang
að voru sendir prammar og kafar-
ar, sem boruðu holur í klettinn og
settu í þær dynamit. En báðar til-
raunirnar mistókust, en höfðu
kostað rúmlega 1 milljón dollara.
Skammt frá klettinum var lítiJ
ey, sem heitir Maude. Verkfræð-
ingar komu nú fram með þá til
lögu, að grafa skyldi holu niður j
þá ey, nokkuð niður íyrir sjávar-
botn, og síðan göng úr henni úr
undir klettinn (2300 fet) og koma
þar fyrir meira sprengiefni en
nokkru sinni hefði verið notað við
slíka sprengingu.
Verkið var svo hafið 1955. Má
sjá hér á myndinni hvernig menn
Hér má glöggt sja
hvernig spreng-
ingin var undir-
búin og hvernig
þrúðtundrinu
var komið fyrir
í kleltunum.