Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1958, Blaðsíða 14

278
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Ókunnar þjóðir:
Sfeinatdarmenn vorra tíma
og þrætugjörn. Þessa sömu daga
er kennarinn alveg í vandræðum,
því að hann ræður ekki við neitt,
og hann bíður þess með óþreyu
að losna við krakkana. Þegar börn-
in koma svo heim er enginn friður
á heimilinu fyr en þau eru farin
að sofa. Þetta eru sannkallaðir
,,dismaladagar“. En þá skaltu at-
huga veðurhorfurnar og þér til
mikils hugarléttir muntu komast
að því, að þessi vandræði eru öll
veðrinu að kenna.
Þegar allt er manni andstætt og
leiðinlegt, hefir það þau áhrif að
menn geta ekki unnið jafn vel og
ella. Það er því rétt fyrir þig að
athuga veðrabrigðin í þér sjálf-
um, og reyna ekki að framkvæma
nein vandasöm og þýðingarmikii
verk þegar allt er þér andstætt.
Láttu þér þá nægja að fást við
hin þýðingarminni störf, en vertu
svo viðbúinn að láta hendur standa
fram úr ermum þegar „lægðin“ er
farin úr líkama þínum.
o—0—o
Annars verða breytingar á þér
á hverjum degi, og þú þarft nauð-
synlega að vita um þær. Aðdráttar-
afl sólarinnar veldur flóði og fjöru
í gufuhvolfinu, alveg eins og að-
dráttarafl tunglsins veldur flóði og
fjöru í sjónum. Tvisvar á sólar-
hring eru háflóð í gufuhvolfinu,
nokkru eftir hádegi og nokkru eftir
miðnætti. Flestum mönnum veitist
því léttast að vinna á morgnana,
þegar hið milda loftflæði kemur á
eftir góðum svefni. Vökuskarfarn-
ir, sem sofa fram eftir degi, eiga
á hinn bóginn léttast með að vinna
á síðkvöldum, undir seinna loft-
flæðið.
Ef menn 'æra 'ér allt þetta ljóst,
og haga sér eftir bví, geta þeir losn-
að við margs konar mæðu. Ekkert
er jafn sáldrepandi eins og að
finna til þess að maður geti ekki
leyst verk sín vel af nendi. Það er
SUMUM mun þykja það einkenni-
legt, að á þessari atómöld skuii
vera til steinaldarmenn á jörðu
hér. En þó er þetta svo. Á Anda-
man-eyunum í Bengalsflóa lifir
þjóðflokkur, sem enn notar stein-
vopn og lifir ákaflega frumstæðu
lífi. Þessi þjóðflokkur nefnist Ong-
es og hefir haldið sér einangruðum
með því að drepa alla menn, sem
reynt hafa að komast til byggða
þeirra inni í landinu. Þeir hafa að
vísu ekki önnur vopn en boga og
örvar með tinnuoddi, en með þess-
um einföldu vopnum hefir þeim
tekizt að verjast herflokkum, sem
sendir hafa verið á hendur þeim.
Andaman-eyjar liggja þannig. að
þær geta haft mikla hernaðarþýð
ingu. Þaðan er álíka langt til
Singapore, Kalkutta og Ceylon.
Hafa því ýmsar hernaðarþjójðii
því gullvæg regla að fara sér hægt,
þegar maður á við ofurefli veðra-
brigðanna að etja, en ieggja sig all-
an fram þegar betur olæs.
Hér kemur auðvitað fleira til
greina en hvort loftvogin stendur
hátt eða lágt. Hiti og raki í loftinu
hafa einnig mikla þýðingu, en
fylgja venjulega veðrabrigðum. og
geta haft mismunandi áhrif á
menn. Sumum finnst kalt þegar
öðrum finnst heitt. Úr þessu er
nokkuð hægt að bæta með klæðn-
aði.
Veðurfarið getur verið bezti vin-
ur okkar, en það getur líka verið
versti óvinur okkar. Hér á það við
„að aka seglum eftir vindi“ — haga
sér eftir því hvernig veðrið er og
hvaða áhrif það hefir á mann.
haft ágirnd á þeim, en nú teljast
þær til Indlands.
Vísindamenn hafa haft mikinn
áhuga fyrir því að Kynnast þess-
um þjóðflokki, og liggja til þess
margar ástæður. Þetta eru dvergar
og þess vegna sérstæðir að því
leyti Konurnar eru einkennilegar
að því leyti, að á þær safnast fitu-
kleggi rétt ofan við iendarnar og
er hann svo mikill, að hann er á-
gætt sæti fyrir börnin þegar þær
bera þau á bakmu. Þessi fitu-
kleggi gegnir og sama hlutverki og
fitukleggjar á dýrum, að hann er
varaforði, sem líkaminn grípur til
þegar lítið er um mat eða jafnvel
hungursneyð. Um meðgöngutím-
ann eyðist þessi fitukleggi, því að
þá sækir líkaminn næringu til
hans.
En þó hafa vísindamenn mestan
áhuga fyrir að kynnast Onges
vegna þess, að hjá þeim geta þeir
séð siði og lifnaðarháttu steinald-
armanna, og kynnzt hugsunarhætti
þeirra. Það er sama sem að hverfa
þúsundir ára aftur í tímann.
Fyrsti vísindamaðurinn, sem
kynnzt hefir þeim að nokkru ráði,
er mannfræðingurinn Lidio Cipri-
ani, fyrrverandi prófessor við há-
skólann í Florens í Ítalíu. Honum
tókst að vinna bug á tortryggni
þeirra og hann fékk að koma til
heimkynna þeirra á Litlu Ande-
man-ey. Þetta var ekki fyrirhafn-
arlaust, því að um fjögurra ára
skeið gerði hann sér margar ferðír
til eyarinnar til þess að hæna þá að
sér með gjöfum. Og að lok-
um fór svo að þeir leyfðu
honum að heimsækja sig inni í
frumskógum eyarnmar.