Lesbók Morgunblaðsins - 25.10.1959, Blaðsíða 16

488
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
MEÐALFELLSVATN. — Af nærsveitum Keykjavíkur er Kjósin með þeim feg-
urstu. Mynd þessi var tekin á fiugi og sér yfir Meðalfellsvatn. Handan við það er
Meðalfelli, yfir það sér á Reynivallaháls, en Botnssúlur gnæfa í fjarska. Til vinstri
við vatnsbotninn sést bærinn Meðalfell, en til hægri Eyrar og Hjalli, sem er ný-
býli. Bærinn fremst á myndinni heitir Hjarðarholt og er nýbýli frá Meðalfelii.
Umhverfis vatnið má sjá mergð sumarbústaða. Fremst á myndinni sést Dælisá.
(Ljósmynd: Vig.)
BRIDGE
A A K 7 5 4
¥ K 10 2
♦ K 10 4 2
♦ K
* D G 10 9
N 6
V A ¥ 6 4
S ♦ D G 9
____ * Á G 7
A 2
¥ Á D G 9 8 3
♦ Á 8 3
«952
Suður gaf og sagnir voru þessar:
S V N A
1 ¥ pass 1 A pass
2 ¥ pass 3 ♦ pass
3 ¥ pass 4 gr. pass
5 ¥ pass 6 ¥ pass
V sló út trompi, en það var verst
fyrir spilarann. Hann tók slaginn á
hendi, og sló svo út laufi í þeirri von,
að sá sem ásinn hefði, ætti ekki tromp.
En það brást, A drap og sló auðvitað
út trompi. Nú er S í vanda staddur.
Hann getur unnið ef spaðarnir liggja
3— 4 hjá andstæðingum, og einnig ef
tiglarnir eru 3—3 hjá þeim. Ekki er pó
vogandi að „svína“. Hann sló út spaða
og tók slagi á ás og kóng, en fleygði
tigli í seinni slaginn af hendi. Nú hefði
hann átt að slá út spaða til þess að sjá
hvernig hann liggur, en í þess stað sió
hann út tigli, drap með ás, sló út tigli
undir kónginn, og enn kom tigull og
var trompaður á hendi. Kom nú í Ijós
að tiglarnir höfðu verið 3—3 hjá and-
stæðingum, svo að suður á frían tigul
í borði. Þar með er spilið unnið. Næst
kemur lauf og er trompað í borði, og
síðan kemur tigull og í hann fer sein-
asta laufið af hendi. — Þetta var djarft
spilað, því ef spaðarnir hefði verið
4— 3 og tiglamir 4—2, þá hlaut hann
að tapa.
VAR ÞAÐ JARÐSKJÁLFTI?
í Lögmannsannál segir við árið 1413:
„Á bæ þeim, er á Leirá heitir í Leirár-
sveit, færðist úr stað bjarg eitt svo
stórt, að það var sex faðma kringum
og vel mannhátt. Hafði bjargið færzt
úr sinni stöðu nær tólf föðmum, og þó
mótbrekkt. Var bjargið aflangt og
hafði að endilöngu fært sig. Var sem
útibúrstóft að sjá, þar sem bjargið
hafði áður verið“. Þarna hefir senni-
lega orðið jarðskjálfti, þótt ekki sé
hans getið í neinum heimildum.
MÁLMGLER
Þetta er mjög sjaldgæf bergtegund,
sem finnst í sjávarhömrum skammt
fyrir austan Hellna. Þegar sólin skín
á þessa kletta, virðist það tilsýndar
sem glerefni þetta væri allt bráðið (að
klettinum komast menn ekki). Af
þessu leiðir, að fólk, sem býr þarna í
grennd, ímyndar sér og skýrir frá þvi
sem óbifandi sannleika, að gler þetta
bráðni eða soðni úr klettunum við
sólarhitann. (Ferðabók Eggerts og
Bjarna).
LEIÐRÉTTING
í næst seinustu Lesbók var prent-
villa undir mynd af fýlsunga, þysja, í
staðinn fyrir pysja. En orðið þysja er
einnig til í íslenzku máli, ýmist sem
sögn eða nafnorð. Blöndal hefir aðeins
sögnina og segir að hún þýði að vera
með hávaða, eða geisast áfram; þys.ia
að einhverju þýði að æða að einhverju,
og þysja fram þýði að æða áfram. A
suðausturlandi er einnig nafnorðið
þysja og er haft um hægan þeyvind,
segir Ríkharður Jónsson myndhöggv-
arL —
S-^SGXsXSOvJ!
A 83
¥ 75
♦ 765
* D 108 64
3