Lesbók Morgunblaðsins - 28.02.1960, Síða 12

112
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Jarðgöng
Eg fann að eg roðnaði og stamaði:
„Já, eg varð dálítið hissa, vegna þess
að enginn hefir komið að vitja um þig
annar en faðir þinn“.
„Það er rétt, en þegar eg fór að
hressast, þá var sent eftir mömmu.
Mér hefir verið sagt að hún hafi verið
nokkuð orðhvöss fyrsta kvöldið og
kennt pabba um allt saman“.
„Eg man það“, sagði eg, „en hún var
þá ekki með sjálfri sér að koma að
þér svona slösuðum. Menn bregðast oft
undarlega við þegar slík slys ber að
höndum“.
Eg reyndi að draga úr því að okkur
hafði blöskrað framkoma móðurinnar.
„Eg held að þú skiljir þetta betur,
ef þú heyrir sögu okkar“, sagði hann.
„Við vorum tveir bræður, tvíburar og
við vorum sjö ára gamlir. Pabbi og
mamma sáu ekki sólina fyrir okkur.
Svo var það einn dag er Davíð bróðir
minn kom úr skólanum, að hann hljóp
út á götu og varð þar fyrir bifhjóli.
Það reið honum að fullu. Eftir lát hans
breyttist mamma. Hún var alltaf sí-
hrædd um mig. Og ef pabbi mæltist
til þess að eg fengi að fara með skóla-
systkinum mínum, annaðhvort í
skemmtiferð, eða til leika, þá sleppti
hún sér. Og eftir því sem árin liðu var
eins og pabbi og mamma fjarlægðust
hvort annað. Og í hvert skifti sem eg
mæltist til þess að fá að fara eitthvað,
þá snerist mamma öndverð gegn því.
Pabbi dró alltaf minn taum, og svo
lenti í illdeilu milli þeirra. Hann lét
oftast undan, en mér sárnaði það meir
og meir eftir því sem eg eltist. Og svo
komst eg á þann aldur er allir drengir
vilja eignast bifhjól. Pabbi var því
meðmæltur og hann fór bónarveg að
mömmu, en það var ekki við það kom-
andi. Þá tók hann af skarið og gaf mér
bifhjól, hvað sem hún sagði. Svp veiztu
hvað skeði.
Þegar eg var úr allri hættu, sagði
pabbi mömmu frá því. Hann bjóst við
að heyra eintómar skammir. En þessar
góðu fréttir bræddu alla beiskjuna úr
sál hennar. Og hvað sem um það er —
slysið varð til þess að sameina þau aft-
ur, og þess vegna þykir mér vænt um
að eg skyldi slasast. Og nú hafa þau
komið bæði á hverju kvöldi að heim-
sækja mig“.
Mörg kvöld eftir þetta varð mér
fyrst litið út í hornið á sjúkrastofunni,
er eg kom. Og í hvert skifti sá eg að
þau sátu þar, faðir og móðir, sitt hvor-
SÁ SEM fyrstur manna kleif
fjallið Mont Blanc, hét Horace
Benedict de Saussure. Það var árið
1878. Eftir þetta afrek lét hann svo
um mælt: „Einhvern tíma kemur
að því, að jarðgöng verða gerð
undir Mont Blanc svo að þar verð-
ur akbraut“.
Síðan eru nú liðin 182 ár, og nú
er þessi spá að rætast. Frakkar og
ítalir eru að gera voldug jarðgöng
undir fjallið, sem er 15,771 fet á
hæð. Göng þessi verða svo víð, að
þar verða tvær járnbrautir. Byrj-
að var á göngunum samtímis, bæði
að norðan og sunnan, og til graftar-
ins eru notaðar hinar stórvirkustu
vélar.
Gert er ráð fyrir því, að göngin
verði fullgerð á árinu 1962. Þau
verða rúml. 11,5 km. á lengd og því
meðal lengstu jarðganga, er enn
hafa verið gerð. Sem stendur er
1% klukkustundar ferð frá Cham-
um megin við sængina, og töluðu glað-
lega saman. Og svo leiddust þau í
hvert skifti sem þau fóru.
Þegar pilturinn útskráðist af sjúkra-
húsinu, komu þau bæði að sækja hann.
Eg vona að þau hafi átt mörg farsæl
ár fyrir höndum, þeim veitti ekkí af
því, þau höfðu spillt mörgum árum
ævi sinnar áður.
onix í Frakklandi til Entreves í
Ítalíu, en þegar göngin eru kom-
in, verður hægt að fara milli þess-
ara staða á 12 mínútum. Hitt er
þó ef til vill meira um vert, að
þegar göngin eru komin, geta
járnbrautarlestir ferðast þarna all-
an ársins hring, en nú er fjallveg-
urinn venjulega ófær sjö mánuði
ársins vegna snjóa.
Önnur jarðgöng er verið að gera
ekki ýkja langt frá Mont Blanc,
milli Sviss og Ítalíu. Þessi jarð-
göng liggja undir St. Bernharðs
skarði og verða rúmlega 5,5 km.
á lengd. Þau eiga einnig að verða
fullger árið 1962. Þetta eru fyrstu
jarðgöngin, sem grafin eru gegn-
um Alpafjöllin síðan á árunum
fyrir fyrri heimsstyrjöldina.
Það var árið 1906 að fram kom
fyrsta áætlunin um jarðgöng und-
ir Mont Blanc. Verkið drógst úr
hömlu og svo komu styrjaldir og
krepputímar. Það drógst því enn á
langinn og var ekki hafið fyr en
snemma á árinu sem leið.
----o----
Mikill munur er á þeim verk-
færum, sem menn hafa nú til þess
að grafa jarðgöng, og þeim verk-
færum, sem menn höfðu fyrrum.