Lesbók Morgunblaðsins - 03.04.1960, Page 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
193
Smásagan;
EFNI í TÓNSKÁLD
EG VAR á ferð í minni sveit á mið-
sumri, í mjög fögru og stiltu veðri.
Það var snemma á degi, eins og mitt
á milli dagmála og hádegis. Vegurinn
lá meðfram litlu brekkuhalli, og var
grýttur melhryggur í brekkunni og
eftir henni endilangri að ofan, en læk-
ur var á aðra hönd við veginn. Uppi
á melhryggnum eru hlaðnar þrjár
vöfður í beina línu, hver fram af
annari, og með jöfnu millibili. Mið-
varðan er hlaðin upp á nokkuð stór-
um, flötum steini, sem þó er ekki
hærri en sem svarar skrifborði, en
talsvert ummálsmeiri en varðan er
neðst, svo að þægilegt er að lesa og
skrifa á stéttinni við rætur > vörð-
unnar.
Eg var riðandi á góðum hesti og
fór greitt. Sá eg útundan mér, að þar
stóð drengur við miðvörðuna, á bak
við hana, og færði sig altaf mátulega
svo að varðan skyldi bera blak af sér
út á veginn til mín. Þetta varð til
þess að vekja athygli mína, og fór eg
af baki og sleppti hestinum í grasið
og gekk á melinn.
Á augabragði sá eg ótal margt sem
hreif mig og auðmýkti svo, að eg gekk
eins og í leiðslu til drengsins og rétti
honum höndina. Sá eg þá að hann var
að gráta, en þurkaði tárin jafnóðum
á skyrtuerminni sinni og reyndi að
bera sig eins og ekkert væri um að
vera. Ekki man eg hvað drengurinn
var gamall, svo sem 10—12 ára. Og
ærnar allt um kring báru vitni um
það, hvað hann hafði fyrir stafni. Eg
þekkti drenginn og húsbændur hans
vel, og móðir hans var vinnukona á
heimilinu og hafði drenginn í skjóli
sínu; allt vænsta fólk. Þá réð eg af
að tala við drenginn.
„Leiðist þér að sitja yfir ám?“
„Og ekki svo mikið“.
„Þú hefir búið þér til haglegt sæti
þarna við steininn og sunnan undir
vörðunni í skjóli, þegar vindurinn er
á norðan og kaldast er úti“.
„Og ekki er það nú laglegt, en full-
gott handa mér“.
„Viltu segja mér hvað þú ert að
gera, þegar þú situr í þessu sæti við
steininn?“
„Eg er ekkert að gera“.
„Má eg ekki setjast í sætið þitt hérna
við steininri?"
Hann anzaði ekki.
„Eg hefi líka oft setið yfir ám, þegar
eg var á þínum aldri, og þá leiddist
mér oft. En nú skal eg sýna þér fram
á hvernig eg fór að yfirstíga þessi
leiðindaköt. Eg las í bókum og eg hafði
blýant og blöð og bjó til smásögur og
skrifaði þær, og stundum bjó eg til
vísur um seppa og kindurnar, kannske
stundum um veðrið eða eitthvað sem
fyrir kom. Og svo skrifaði eg allt þetta
niður og gætti þess að hafa það allt
saklaust og fallegt“.
Og svo spurði eg hann aðra stundina:
„Þykir þér ekki vænt um seppa, sem
fylgir þér á hverjum degi?“
„Jú“, svaraði hann.
„Sérðu í augum hans þegar hann
auðsýnir blíðu og tryggð, eða þegar
hann auðsýnir óróa og ákafa eða eftir-
væntingu, þegar hann langar í bita?“
„Já“.
Þannig talaði eg við drenginn dá-
litla stund, þangað til hann var orð-
inn fús á að segja mér frá sinni hlið.
En þá kom nokkuð nýtt til sögunnar.
„Sjáðu“, segir hann, „svörtu blettina
á stóra steininum fyrir framan þig?“
Það voru ofurlítil gómstór blöð af
svartri geitnaskóf hér og hvar á stein-
röðinni fyrir framan mig, þar sem eg
sat í sætinu hans.
„Já, hvað gerir þú með þetta?“
„Það eru nóturnar minar; þetta eru
heilnóturnar, en litlu blöðin eru hálf-
nóturnar".
„Já, þarna kemurðu með það, hús-
bóndi þinn er organisti og þú hefir
náttúrlega lært af honum allar nót-
urnar. Spilar þú þá aðeins lög, sem þú
kannt, eða býr þú til ný lög?“
„Eg hefi búið til eitt lag“.
„Viltu lofa mér að heyra það?“
„Eg get það ekki, það er svo vit-
laust“.
Hann sagði mér frá og sýndi mér
sólskríkjuhreiður í vörðunni uppi yfir
okkur. Það voru komnir talsvert stór-
ir úngar í hreiðrið og færði hann þeim
©Q^C^Q^CFVQrrfC^^Cr^Q^Cr^Q^d^Qr C
+3áland
Umgirt bláu Atlantshafi
ert þú land mitt hjarta kært,
sveipað himinssólar-trafi
sem í gullinn skrúða fært,
hrímhvít fjöll þtn hátign lýsa,
hvel þitt skreytir Ijósa-band,
þú ert hauðrið elds og ísa
lslendingsins föðurland.
lsafrónið gamla, góða
Garðarsey við norðurskaut,
sagnagrundin söngs og Ijóða,
svása jörð t gleði og þraut
þér skal helgað þelið hjarta,
þér skal dýrast bundið Ijóð
meðan óðar-blysið bjarta
bærir Egils frœga þjóð.
FRÓNVERJl
2
oft mjólkurskánir og hafði mikla
ánægju af hreiðrinu.
Þessi drengur var fluttur næsta vor
á spítalann á Akureyri og dó þar úr
tæringu.
(Úr Endurminningum Friðriks Guð-
mundssonar frá Syðra Lóni).
Það var í réttarsal í „Vilta vestrinu"
hér á árunum, að dómarinn hóf mál
sitt á þessa leið:
— Hér hefi eg fengið 10.000 dollara
ávísun frá sakborningi og 15.000 doll-
ara ávísun frá kæranda. Þið getið kall-
að það mútur, ef þið viljið, en nú ætla
eg að skila kæranda 5.000 dollurum,
og svo dæmi eg málið hlutdrægnis-
laust.
—000—
— Sjáðu rykið hérna á píanóinu. Það
er að minnsta kosti tveggja mánaða
gamalt.
Þjónustustúlkan: Það kemur mér
ekki við, eg hefi ekki verið hér nema
einn mánuð.
u
v
4