Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1961, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
59
væri og greiða allan málskostnað.
Fangelsi var þá ekki nær en á
Akureyri og þangað fór Elli, en
ekki lifði hann eingöngu upp á
vatn og brauð, eftir því sem hon-
um sagðist sjálfum frá. Hann lét
hið bezta yfir verunni. Mat hefði
hann fengið að borða, bæði mik-
inn og góðan, þann sama og sýslu-
maðurinn borðaði sjálfur og allir
voru honum góðir. Ekkert þurfti
hann að gera á daginn, en rólaði
sér í hengirúminu eins og hann
hafði löngun til. Er ekki að efa að
Elli sagði satt frá. Mun almennt
hafa verið litið svo á, að hann
hefði ekki með sök sinni unnið til
þeirrar harkalegu meðferðar, sem
réttvísin ákvað honum. Aldrei fyr
á ævi sinni hafði Elli farið eins
langa ferð eða séð sig eins mikið
um, svo þó hann væri alla daga
manna yfirlætislausastur, þá hafði
hann séð svo margt nýstárlegt í
þessari ferð, að hann vitnaði
stundum síðar á ævinni til henn-
ar og hóf þá venjulega mál sitt
eitthvað á þessa leið: „Það var
þegar eg fór inneftir“.
Langt um verra en tugthúsið
var þó það, að missa allar eigur
sínar. En þær voru allar teknar af
Ella upp í málskostnaðinn, svo
þegar hann vorið eftir (1894)
fluttist frá Ærlæk ofan í Keldu-
hverfi í vinnumennsku til Þórðar
Flóventssonar bónda í Krossdal,
var hann slyppur og snauður. Átti
þá ekki annað en fötin sín og
vasaúrið sitt, sem yfirvöldunum
hafði láðst að taka af honum. Um
úrið sitt þótti Ella fjarskalega
vænt, sem von var, enda var það
honum svo nauðsynlegt, þar sem
hann ætíð var einangraður frá
öðrum og fjarri bæ við kindurn-
ar; lét hann sér líka mjög ant um
það og hafði í úrkassa, sem hann
svo vafði vasaklút eða einhverju
öðru utan um og bar það þannig
í vasanum á vestinu sínu. En lánið
getur verið hverfult og í þetta
sinn reyndist það svo.
Yfirvöldin uppgötvuðu fljótlega
yfirsjón sína og fundu ráð sem
dugði. Þeim hugkvæmdist það, að
Elli myndi einhvern tíma koma í
orlofsferð austur í Öxarfjörð til að
finna kunningjana og sjá litlu
dóttur sína. Ef svo færi, var ferju-
maðurinn á Ferjubakka fenginn
til að ná úrinu af honum. Þessi
ráðagerð heppnaðist. Ferjumaður-
inn náði úrinu af Ella og það
komst í hendur hreppsnefndar-
oddvitans, sem falið hafði verið að
koma því í verð. Er ekki að orð-
lengja það, að oddvitinn hampaði
úrinu framan í hvem sem var og
bauð til kaups fyrir eitthvað, hvað
lítið sem væri, en enginn vildi
kaupa. Virtist svo sem menn
hefðu einkennilega litla löngun til
að eignast þetta úr. Varð endirinn
sá, að nokkru seinna átti Þórður
Flóventsson, húsbóndi Ella, ferð
hér austur yfir Jökulsá og keypti
þá úrið á 4 krónur og færði Ella
það.
Eftir þetta fluttist Elli aldrei úr
Kelduhverfi. Var vinnumaður á
ýmsum bæjum, þangað til ævinni
lauk 1 hárri eili. Munu allir ljúka
upp einum munni um það, að
Elli hafi verið maður meinhægur,
grandvar, trúr og hollur sínum
húsbændum, enda þurfti réttvísin
aldrei að hafa hendur í hári hans,
utan þetta eina sinn.
Jóhanna Elíasdóttir ólst upp á
góðu heimili, þar sem hún naut
sömu ástar og umhyggju eins og
hún hefði verið ein af fjölskyld-
unni, enda mat hún það að verð-
leikum. Hún var svo trygglynd, að
hún batzt vináttuböndum við fjöl-
skylduna, sem entust ævina út.
Meðal annars heimsótti hún þetta
vinafólk sitt einu sinni á ári allt
fram á síðustu ár. Alla ævi var
Jóhanna veikbyggð og heilsutæp.
Naut hún sín þess vegna miður en
skyldi. Jóhanna giftist og bjó með
manni sínum á jörð í Kelduhverfi
um tugi ára, eða allt til dánar-
dægurs.
Með manni sínum eignaðist hún
tvö börn, sem bæði eru á lífi, pilt
og stúlku. Þeim gekk vel að læra
og eru mannvænleg, engu síður
en fólk er almennt. Bæði eru þau
flutt úr fæðingarsveit sinni. Hann
er búfræðingur að menntun. Hún
er húsfreya í sveit.
Þegar blómin fögru falla,
fellir laufið eikin traust,
snjóa tekur fram til fjalla,
fölnar gróður, þá er haust.
Þegar stormar sterkir næða,
stirðnar allt, er frosið getur,
hríðarbyljir ólmir æða
yfir landið, þá er vetur.
Þegar lækir fagrir falla,
fennir sjaldnar í vor spor,
blómum skrýðast brekkur fjalla,
björkin laufgast, þá er vor.
Þegar birtu um nætur nýtur,
niðar lækur, fossinn þrumar,
angan blóma aldrei þrýtur,
ilmar grasið, þá er sumar.
Magnús Pálmason.
Vísur þessar eru birtar hér aftur
vegna mistaka sem urðu á prentun
þeirra í næst seinustu T.o^^k.
----------------3
Hagfræði. Af 180 miljónum manna,
sem nú eru í Bandaríkjunum, muna
71% ekki eftir fyrra heimsstríðinu,
44% muna ekki hvernig ástatt var
fyrir seinni heimsstyrjöldina, 57%
vita ekki hvað kreppa er, og 40%
muna ekki eftir því þegar Rússar
voru bandamenn Bandaríkjanna.