Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1961, Blaðsíða 10

Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1961, Blaðsíða 10
62 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS — Hvernig ætlarðu að ná honum upp úr pollinum? — Það er enginn vandi, sagði pabbi rólega. Við drögum hann upp. — Það er ekki hægt. — Ekki hægt — hvers vegna? — Þú getur ekki dregið þetta slæki upp úr án þess að eyðileggja fiska- pollinn. — Þú gerir ekki mikið úr mér, sagði faðir minn með hægð, en eg held að með sjálfum sér hafi hann verið ánægður að fá ástæðu til þess að hætta að skjóta. Hér var svo ekkert að gera, nema fara inn og fá sér morgunverð. Það var þögn við borðið og að lokinni máltið fór móðir mín til kirkju. Fram eftir degi gerði faðir minn ekki annað en glápa á flóðhestinn í poll- inum. Seinast varð honum að orði: — Við komumst ekki hjá því að draga hann upp úr. Svo fór hann að ná í dráttarbílinn og ók honum aftur á bak niður að pollinum og eins nærri og hann þorði. Nú bundum við sterku reipi um við- námsfjöðrina að aftan, en faðir minn fór með hinn endann niður að pollin- um. Flóðhesturinn gaf honum nánar gætur og snörlaði eitthvað. Faðir minn læddist alveg niður að pollinum, svo að hann var ekki nema svo sem þrjá metra frá flóðhestinum. Hann batt lykkju á reipisendann, miðaði og kastaði. Þetta tókst vel, lykkjan fór upp fyrir eyrun á flóð- hestinum. Þá öskraði hann beint framan í föður minn, reigði hausinn og gapti ákaflega. Föður mínum brá svo að hann hrökklaðist aftur á bak. flækti sig í rósarunna og datt kylliflatur aftur á bak ofan í hann, og sagði þá ekkert fallegt. En þegar flóðhesturinn reigði hausinn, vildi svo vel til, að reipis- lykkjan smokkaðist yfir hausinn og hekk nú um hálsinn á honum. Það tók nokkurn tíma að koma föður mínum í skilning á þessu happi, en þegar hann áttaði sig, rak hann upp siguróp. Og nú var slakinn tekinn af reipinu og það sat fast um hálsinn á flóðhestinum. Faðir minn steig nú á bílinn, setti hreyfilinn í gang og fór ósköp hægt á stað. Eg sat við hlið hans og við gátum ekkert séð aftur fyrir okkur, en eg fann hvernig herti á reipinu. Og við heyrðum líka í flóðhestinum að hann barðist um í tjöminni og grenjaði. Hreyfillinn tók fastar á og seinast hvein í honum. Þá slaknaði allt í einu á og bíllinn hentist áfram í loftköstum og lá við að hann lenti niður í á. — Sá getur nú hlaupið, sagði faðir minn. Bíllinn er á 30 km. hraða, en verður þó ekki var við dráttinn, frek- ar en.... Þá datt honum eitthvað nýtt í hug. Hann stöðvaði bílinn og við stigum af honum. Bíllinn var alls ekki með neinn flóðhest í eftirdragi. Og við- námsfjöðrin var farin. Flóðhesturinn lá enn í tjörninni og var með reipið um hálsinn, en við- námsfjöðrin hafði staðnæmzt í blóma- beði. Litla systir mín var komin nið- ur að tjörn og sat þar og horfðist í augu við flóðhestinn. Það var engu líkara en þau væri beztu vinir. Og hún rak upp skræk mikinn er faðir minn þreif hana, bar hana inn í hús- ið og lokaði hana inni. — Leystu reipið, kallaði hann til min um leið. Skjálfandi af ótta hljóp eg þangað er viðnámsfjöðrin lá, en mér tókst alls ekki að leysa reipið, hvernig sem eg fór að. Þá kom faðir minn æðandi. — Þú ert asni, sagði hann og hratt mér frá. Svo ætlaði hann að leysa hnútana, en honum tókst það ekki heldur. Hann braut á sér neglurnar, bölvaði og tók svo upp hníf og skar á hnútana. — Réttu mér endann, sagði hann svo. — Eg ætla að skríða undir bíl- inn og binda hann um öxulinn. Hann ætti að reyna að rífa öxulinn undan bílnum! Og hann gaf flóðhestinum illt auga. Svo skreið hann undir bílinn og eg stóð þarna með endann, tilbúinn að rétta honum. Þá fann eg allt í einu einhvern heitan gust koma í hnakkann á mér. Eg sneri mér við. Eg veit ekki hvenær maður á að vera viðbragðsfljótur ef ekki er þörf á því þegar maður stendur augliti til auglits við rígfullorðinn flóðhest, og þetta 2000 kg, slæki glápir á mann! Það var tré þama nálægt, og áður en eg vissi af var eg kominn upp í það. Og þaðan glápti eg svo furðu lostinn á þessa flóðhryssu, sem þarna hafði skotið upp úr jörðinni. Nú tók hún eftir þeim hluta föður míns, sem stóð út undan bílnum. Hún gekk þangað og þefaði að honum og um leið sagði faðir minn: — Hvern skrattann ertu að hugsa, Laggi. Réttu mér reipið! Og svo rétti hann höndina út undan bílnum. Flóðhryssan rak þá trantinn í hana til þess að þefa af henni. — Nú, geturðu ekki farið almenni- iega að þessu, strákur, þrumaði faðir minn og ætlaði að þrífa reipið en greip í þess stað allfast í nösina á flóðhryssimni. Þá fekk eg loksins málið. — Pabbi, pabbi, feldu þig undir bílnum, öskraði eg eins hátt og eg gat. En hann skeytti því engu. Honum fannst víst eitthvað skrítið þetta, sem hann hafði náð taki á, og í stað þess að fela sig, skreið hann nú undan bílnum. Þau horfðust í augu andartak. Pabbi sleppti takinu og rak upp öskur, en flóðhryssan dæsti, dinglaði eyrunum og glennti upp sitt ógurlega gin. Þá tók faðir minn viðbragð eins og sprettfiskur og áður en eg vissi af var hann kominn upp í tréð til mín. — Farðu hærra, asninn þinn! grenjaði hann. — Hærra! — Eg kemst ekki hærra, sagði eg, en hann komst einhvern veginn upp fyrir mig. Flóðhryssan glápti á þetta um stund, en svo sneri hún við og drundi. Kálfurinn tók undir, þetta var sýnilega mamma hans. Hún drundi aftur og þá fór kálfurinn að brölta upp úr pollinum og tróð niður fögru blómabeðin, sem þar voru um- hverfis. Kýrin beit hann, ekki af neinni grimmd, en þó svo fast að hann öskraði, reif sig lausan og tók á sprett niður að árni. Hún lötraði á eftir og virti okkur ekki viðlits. Um leið og kálfurinn reif sig lausan, hnykkti hann til hausnum, svo að reipið smokkaðist fram af honum. Svo hurfu þau bæði. Við skriðum niður úr trénu og heldum þegjandi inn í húsið.... Um nóttina fór að rigna. Þá hurfu flóðhestarnir og komu ekki aftur. En það var ekki fyr en fimm árum seinna að faðir minn dirfðist að hrósa sér af því, að hann hefði fælt þá burtu. (Leon Hugo)

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.