Lesbók Morgunblaðsins - 10.09.1961, Síða 1
24. tbl.
JttðtgmtÞlfttotit*
Sunnudagur 10. september 1961
XXXVI. árg.
Reykjavíkurkynningin
Finnið bæarstæði ingdlfs
L E N GI munu Reykvíkingar búa
að þeirri fræðslu, sem þeim var
veitt á hálfsmánaðar bæarkynn-
ingu í sambandi við 175 ára af-
mæli kaupstaðarins. Rúmlega
fimmtíu þúsundir manna sóttu
þangað fræðslu um hag, vöxt og
viðgang borgarinnar sinnar, og
það hefir áreiðanlega verið góður
skóli og þarflegur. En um eitt er-
um vér engu fróðari en áður. Vér
vitum ekki með öruggri vissu
hvar vagga Reykjavíkur stóð. Vér
vitum ekki hvar hinn fyrsti land-
námsmaður setti „helgar höfuð-
tóftir“. En þessi bæarkynning hef-
ir ýtt undir og magnað þá ósk, er
lengi hefir búið í brjóstum þjóð-
rækinna manna: Finnið bæarstæði
Ingólfs!
Margt ræddu menn sín á milli
á þessum kynningardögum um
það hvar Ingólfur hefði sett bæ
sinn, og mátti þar heyra ýmsar
getgátur. En þær voru allar með
því marki brenndar, að þær gátu
ekki staðist. Seinast skaut upp á
prenti gömlu getgátunni vun að
Ingólfsbær hefði verið á Arnar-
hóli. Og þeirri getgátu til stuðn-
ings er því nú haldið fram, að þá
er Ingólfur kom hér muni tjörnin
hafa náð alla leið upp í Grjóta-
brekkuna, og ekki verið nema
mjór grandi milli hennar og sjáv-
ar; það sé því óhugsandi að Ing-
ólfur hafi getað byggt bæ sinn
undir Grjótabrekkunni. Hér er
gert ráð fyrir því að Seltjarnar-
nes hafi lyfzt úr sjó eftir land-
námstíð. En hitt er sönnu nær, að
landið hafi lækkað. Vér sjáum
þess merki hér allt um kring, að
sjórinn hefir verið að ganga á
landið. Seltjörn, fremst á nesinu,
er orðin að sjávarvík, þar sem
flæðir yfir fornar mómyndanir.
Hólmarnir, þar sem Hólmskaup-
staður stóð lengi, eru horfnir í
sjó, og síðan sögur hófust hefir
sjórinn brotið stórar spildur af
Örfirisey. En glöggvast má sjá
þetta landsig innan við Klepps-
spítala, þar sem brims gætir ekki.
Þar hefir stór spilda sokkið í sjó
á seinni árum. Þessi hugmynd
fær því ekki staðist, enda hníga
öll rök að því að Reykjavík, eða
Vík, eins og hún var kölluð, hafi
verið höfuðbólið hér frá öndverðu.
í Landnámu segir: „Ingólfur
fór um vorið ofan um Heiði. Hann
tók sér bústað þar, sem öndvegis-
súlur haus höfðu á land komið,