Lesbók Morgunblaðsins - 22.01.1967, Síða 3

sannreyndasafnið kynslóðaminni eða:
vaknaðu Fyrirbæri af draumnum um
dýrðina og hef upp ásjónu þína mót
ásjónu svartra skapanna nema hvað
það var þá sem Hypnos höndum af hon-
um sleppti upp lukust augun með eld-
ingarhraða þaut gegnum sljóa vitundina
upprifjun undangenginna atburða eða
líkindaályktun vóg og mat vígstöðuna
og áætlun um ofdirfskufullar aðgerðir
fór að taka á sig hina hroðalegustu
mynd. Drepum við penna og drögum
saman til glöggvunar áður lengra er
komið: málum var nú svo háttað að
Kylfingur lamað gat féndur sína augna-
ráðinu einu saman hafði af eigin ramm-
leik berhentur handsamað geigvænlegit
Fyrirbærið afturgöngu Austurstrætis
yndisríkinu til ómetanlegs gagns hélt
nú föstum vinstra handlegg hans í greip
sinni annarri en hina skorðaði hann
með ofurþunga á hægri öxl óbóta-
mannsins; nú gerðist hið ófyrirsjáan-
lega eigi varð séð fram á; framkvæmd
áætlunarinnar ádrepnu Fyrirbærið
hafði fóstraða með sér frá því er fyrst
hann varð um hag sinn sjáandi að sem
Kylfingur hafði tekið að draga hann
með sér til hins hataða dvalarstaðar
(útskúfaðra) og hefjum vér nú fram-
hald frásagnar hafði hann engin unv
Framhald á bls. 11
urinn sérhver vöðva spenntur hins ýtr-
asta til óreglulegar umfóru ölduhreyf-
ingar hárið svo höfuðfatið hristist glík-
ast skektu í stórsjónirnar augun glóðu
grábláir eldhnettir gneistum skutu:
guðlegri gagntekinn gremju þríheilagri
heift upp upp upp kom í æðunum suð-
anáhvítnaði á blánaði og vixl en bær
allur dundi. Últrafjólublátt. Infrarautt.
Eldur. Ærast. Brenna. Brenna enn. Ær-
ast á ný. Eldur. Infrarautt. Últrafjólu-
blátt. Hvað hvað sundursléit Austur-
strætis Edensfyrirfallsfriðsældina enn
einn Afdámur að afsala sér
(og sínum) yndisríki ‘ út-
valinna borgarhjartarótarlífæðinni- epla
áti forboðinna helkaldan þennan eða
þessháttar haustmorgun? í fjarskanum
jú handan götunnar vissulega örlaði á
óræðri hreyfingu illgreinanlegri: eitt-
hvað ógnvekjandi hræðilegt jötunvaxið
ómennskt yfirnáttúrulegt ólýsanlegt ó-
lögmálsbundið: hver hváð fór þar?
Fram skreið'Fyrirbærið undir fullum
seglum á sautján hnúta hraða með sog-
hljóð.um og sigldi niður það barna
kvenna og gamalmenna á fastákveðn-
um og ófráhvikanlegum vegi hans varð;
viku staðnir skeggbroddar líktust vir-
bursta blindrafélagsins; forðum ljósgull
ið nú litlaust strýið féll af kúbu niður:
virtist eiga upptök sín allt í hvirfil-
punkti: Fyllibær Firrubytta Bærilegui'
var hann nefndur af náunga sínum
fjólublár og þrútinn en hvert stefndi
hann þessi ógurlegi óguðlegi maður ár-
anum skyldastur sjálfur sjálfum? Upp
(lietjur styrkar standa við stýrishjól)
dreginn hreint úr eðjunni dýjanna og á
kletti skorðaður velsöngvinn stefndi
hann á hornið sitt sitt eigið horn og þar
á þrástörðu augun bláir furðufiskar í vín
andaglösum; hendurnar stóðu fram lá-
rétt úr búknum út í stefnu á ákvörðun-
arstað en frakkaslitrurnar götum orpn-
ar mynduðu fjörutíuogfimmgráðuhorn
við axlir; hallaðist framávið hefði
trauðla jafnvægi haldið kyrrstæður en
fram báru fæturnir með fyrrgreindum
hraða meðan hugurinn dvaldi á horn-
inu neinei inni í sjálfri aúælunní.
E n vinir það er sitlhvað gæfa og
gjörfileiki (ritum vér távfellandi): hann
var nær kominn alla lc'ð skorti ein-
ungis margfrægðan 1' .ziumuninn að
hitta fyrir hug sinn og höndla
dýrðina þá skyndilega án þess
honum gæfist nokkur kostur á hugboð-
inu ómissandi jafnvel enn margfrægð-
ara herzlumuninum steytti hann á stór-
um ægistórum vegg gljáandi og einsog
úr móðu upp minninganna hvar vær-
um vér staddir án móðu minninganna
skáld og rithöfundar? steig hærra hærra
allt til himins upp heljarmikill drangi;
sem í draumi birtist honum drotnari
gatnanna ógnari óafvatnaðra hátt hátt
uppi yfir honum var haldið höndum
hörðum og tekið að draga hann draga
og draga. Eitthvað hvíslaði eðlisávísun
Eítér Magnús Þór Jónsson
i ram guslmikill í gnöturlegum
haustgjóstinum stórstígur stikaði Kylf-
ingur og aftur Austurstrætið endanna
á milli ísbrjótur gegnum þröngina
herðibreiður hálsstuttur nefstór nasa-
víður rasssíður réttsýnn; blámánar bráa
skinu úr holdfylltum tóttunum; undan
höfuðfatinu hárið vall gullið (fjallið
sem fellur með föllnum en stendur með
stöðn(uð)um var hann titlaður af ó-
frægjendum sínum fóru með veggjum
skríðandi Citiusaltiusfortius af andans-
bræðrum hnarreistum lífsglöðum bjart-
leitum á tilveruna); sló grænni slikju
á biksvartan búkinn báknsins sem það
byltist áfram i mannhafrótinu inn og
út lífæðina en skuggann bar á götuna
við rennusteininn kynlega afmyndað-
an. Geislum miðaði Surtui- hvarmaljósa
hvorki til hægri né vinstri framskálm-
andi sköruglega svo skrefdrjúgur að
sjö sinnum beindi hann fæti til foldar
og sjö sinnum skrapp honum ganglim-
ur frá grundu en rétthorn myndaði
leggur við legg og abrakadabra að baki
lá borgarhjartarótin í rykaðri reisn
sinni nei horfði fjarrænu augnaráði í
blámann upp himins. Hvað byltist í
huganum heijarmennisins? Hvert var
það afstæðiskenningin eða primus ult-
imatus eða enslags óræðisgnósis eða
eitthvað enn annað þaut með eldingar-
hraða gegnum vitund finngálknsins
máski óleysilegt spursmál ósvífnum
vegfaranda vélvæddum? Að öðrum
kosti: við hvað einbeitti hann sér svo
gnast og brast í kúpunni og litli heili
lamdist við stórheila óaflátanlega en
mænan gekk upp og niður upp og niður
í rykkjum? Hver hefði ekki fúslega
gefna með gleðitárum aleigu sína fyr-
ir smæstu fróðleiksmola á gólf hrotna
um viðfangsefnið og lausnina? Ó Kvas-
ir Kvasir hvað herm þú mér hvað
Kvasir?
K
Lraftamannatíðindi: vöðvarækt
helztu mál þekktra kappa.
Hægan! Hvað var nú á seyði? Skyndi
lega fnasaði og fæti niður stappaði
Kylfingur kreppti hnefa og hnyklaði
brýn öndóttur eitri fnæsti en æðin við
gagnauga þrútnaði og ægur varð svip-
LJÓÐ
EFTIR FRIÐRIK GUÐNA
Hví skyldum vér rísa upp til andsvara?
Nóttin spvr ekki um dögurðarmál
né bergmál um raust.
Er oss iþó nokkurs vant, bróðir?
Aðeins íingur vorir
næmir á sárin í andliti hins
bjóða degi að kvikna,
bergmáii að vakna,
en megnum vér nokkuð til andsvara?

22. janúar 1967.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3