Lesbók Morgunblaðsins - 14.05.1967, Side 16

ÍpRíkiR Búr 1f£M> PftW DvT>?- MeÐl í\u{- \v\g I>1 1 1 1 1 1” 1 —t Wfi- IM í.j(C- HtYTf} p ÓKfí K\?H

IPU&9- K a-ou8- i IMN IR
I m- ÍBd-É) ML- Df? \/
i i K'Yftf- KflFN V
I % -t
2E/tfí HÚP
# ÍKW- \
ÍL’flT
ÍÍKlP WRT1 Té'KUU
BiRÐI ádf) Y
fldC' uR PR F- ITofi SkEfy
'fíu'ir UPP- H£ir- /HU
JfveiP LyfcL U- NflFN /nNI
HIKÖ FFtTH
n «7E n KiEf) SÍIK YFiUft
0 HnV- y/eFiR 'oifun- irjeein
■ eiD- liTVEí>- 1 l © £ Ov'R Wé'Ií>- U R.
HiUí- PÍ'KV’ TveiR ÉIHS
fc/EKFr | ÍOtfíilR FRft Róskur /iKElNlR ■
írmec.- fí £>
1 l-D HLT. ’andd TuRTfl- Hmr i
YeFUR. VéLTfK, H-óá- Vtf P-
UR. Ftæ
eJ1*' H epjfl ix e p ÍKiUtl' 1-0 Fur f)- HR
hm- NftfMt Kí/Ehí- Hfl F U •> >
mK- R/f OR $ ifíMHCJ. ÍMfí- OR£>
L'IKIR £>ÍÞ- /N 4
VoPtff) T,fíNI
pep- iNfífí £ M 0- ) a/ a
sT ÚYÍ>J- t+)U|F- fí K
UKEÍf- •*Í$T
KROSSGÁTA LESBÖKAR
Lausn á síðustu krossgátu
5 * Æ f io*>% % 3* 33 E- I§ % ■x-. ™ C ð? \ ■ % %% •70 % a\ ^ 1 .T
5 p- X iol r- c'l 1 —• F» Z E •z ?» £ <0 *t\ r m X Kf\ 4-, XJUxfl
X 7» o' «4 f sff u o •4 -- 70 -4 »** 7f 35 . V .
7) =0 Tt IS 3) 3>* M TL "X> t- o 31 3 X M r •4?*- » -4 < 'Z- f- ÚC m ífl U
X G x. — «5« s| X c a r S’Z X X 3 o” 5* c 70 C ?t r <7 ? 3D r » —
£ - 70 O ■ :X 3 di ea r* S w\ X p -- rn ÍA aa •Sá >7 \ r-
% - -i 03 ö iztc t> o' 3$ 51 ss - ?í r Yl rö» — 3. % r 4A <T* SN ts>3-n 1.11
za ' 7° <0 1| p o' Á'S -4 v> a> 3. X 5?1 ■R - 71 X S — .7» llls
X X 3: c,- 3 - X S 3 3Í -4 w. í * 533 5^23 3 % * 0' a> "jtlH V iji'S I -4 <n
7* E- * 7$ — .z ill c-55 2 33 V\ •m O; « X o% s 1 z fii
-v- V"* o £ T1 % * * - «xx m «4/ -- C 7> % i 3 a> * íjtf. z. ■2; - -4 v/v - r 5f
X V* 30 £ q z ■Z -!• T. 3 ■3) 3 a' 7> as Kf\ X ■2. O' 5Í 2: 13 X
x % SN is m 2> ST t x> 70 X 15> 0' r í> <r t»\ 3 ifi
\% X) 33 3 - *ír> oN E 70 33 H r 31 -5 tí? f- Cl 1 30 *23 - r X On 1?1
EFTIRFARANDI spil er mjög lærdóms-
ríkt hvað snertir úrspil.
Norður
S. Á-10-9-8-6-4-3
H. 6-3
T. D-G-6
L. 4
Vestur
S. K-D-G-7
H. K-D-10-5-2
T. —
L. Á-D-8-6
Suður
Austur
S. 2
H. G-9-8-7
T. 8-5-3-2
L. G-10-7-2
S. 5
H. Á-4
T. Á-K-10-9-7-4
L. K-9-5-3
Suður
1 Tígull
Pass
4 Tíglar
5 Tíglar
Vestur Norður Austur
2 Tíglar Dobl Pass
2 Hjörtu 2 Spaðar 3 Hjörtu
4 Hjörtu 4 Spaðar Pass
Dobl. Allir Pass
Vestur lét í byrjun út hjarta kóng og
nú er spurningin. Hvernig ó Suður að
haga úrspilinu?
Eftir sögnunum er augljóst að
Vestur er með mjög sterk spil og senni-
lega á hann ekki tígul. Reynist þetta
rétt og sagnhafi verður að reikna með
að svo sé, þá er augljóst að bezta leiðin
til að vinna spilið er með víxltrompi.
Sagnhafi verður þó að spila varlega ef
hann ætlar að vera öruggur.
Sagnhafi spilar þá spilið þannig:
Hann gefur hjarta kónginn, en drepur
næst með ásnum og lætur út laufa kóng.
Hann verður að spila þannig því
Austur má ekki komast inn, því þá læt-
ur hann út tromp og eyðileggur þannig
fyrirætlanir um víxltromp. Vestur
drepur með laufa ási og lætur senni-
lega út spaða.
Eftir þetta er spilið mjög auðvelt.
Sagnhafi trompar 3 lauf í borði og 1
hvert sinn og borðið er inni trompar
hann spaða heima. Þannig fær hann
11 slagi og vinnur spilið.
Rétt er að benda á, að mikilvægt er
fyrir sagnhafa að drepa ekki í byrjun
með hjarta ási, því geri sagnhafi það,
getur Vestur síðar látið út lágt hjarta
og Austur kemst þannig inn til að láta
út tromp.
Islendingar eru að langfeðgatali
komnir af konungum eins og alþjóð
veit. Við höfum víst ekki glatað
miklu af þeim eigindum, sem inn-
grónar eru í konungborið fólk og
þessvegna verður íslendingurinn í
þjónustuhlutverkinu half aumkun-
arverður. Það þrœldblóð írskt, sem
blandaðist þessu göfuga, norrœna
víkingáblóði, hefur naumast mátt
sín mikils, enda hefur þjónseðlið
varla verið ofarlega í því írska
fólki, sem hingað var flutt nauðugt.
Nú er það
I gagnstœtt
vilja þjóðar-
innar að flytja
inn síður œtt-
að fólk frá
I 19 Suðurlöndum
og hafa það
pH B til þjónustu-
| I | | starfa. Kynni
I það að verða
I til þess að
mengaðist og
spilltist þessi göfugi rasi. Hver vill
verða til þess?
ra
Við reynum að vera konungar,
hver á sínu kálfskinni. En hver á
að vera þjónn? 1 nútíma þjóðfé-
félagi hinnar algeru verkaskipting-
ar verða einhverjar að taka að sér
þjónustuhlutverkið, gera þjónustu
að atvinnu og lífsstarfi. Það hlýtur
að vera ömurlegt fyrir fólk með
blátt herkonungablóð í œðum. Að
minnsta kosti er stundum svo að
sjá.
Sagan um sérleyfishafann og
ráðherrann er dœmigerð fyrir ís-
lendinginn í þjónustuhlutverkinu.
Þetta var á þeim tíma er vegir
voru jafnvel enn verri en þeir eru
núna og ráðherrann tók sér far með
„rútunni“. Þegar bíllinn stóð fastur
í aurbleytunni, var farþegum skip-
að að koma sér út og bera flutn-
inginn af bílnum yfir hvarfið; slát-
urafurðir og því um líkt. Sérleyfis-
hafinn undanskildi ekki ráðherr-
ann, en sneri sér að honum með
svofelldum orðum: „Taktu gœru-
pokann, Jónas, — hér verða allir að
vinna“. Ráðherrann hlýddi orða-
laust. Á þessu kálfskinni var sér-
leyfishafinn konungur og neytti
þess.
Á veitingahúsum hér er sjald-
gæft að hitta fyrir þjóna af guðs-
náð líkt og fundnir verða á hverju
vertshúsi suður á Italíu og Spáni
og þarf raunar ekki að fara lengra
en til Danmerkur til þess að finna
þjóna par exellence.
Þegar bezt lœtur er þjónustan
hjá okkur óaðfinnanleg, en þegar
verst gegnir, langar mann til að
biðja um að fá að fara í eldhúsið og
finna sjálfur veitingarnar, ef hœgt
vœri, til þess að spara þeim ómak-
ið.
Það kemur naumast nokkru
sinni fyrir að íslenzkur leigubíl-
stjóri sýni þá sjálfsögðu háttvísi
gagnvart viðskiptavini sínum, að
ganga út úr bílnum og opna fyrir
honum. Það þykir sennilega of
mikið fyrir lífinu haft.
En dœmi um þjónustuhlutverkið
í hvað mestri niðurlægingu, er af-
greiðslan í sumum verzlunum. Má
það kallast merkilegt, að Dönum
skyldi ekki á sínum tíma takast að
innrœta verzlunarstéttinni, í eitt
skipti fyrir öll, þá afstöðu gagn-
vart viðskiptavininum, sem um
langan aldur hefur tíðkazt í Dan-
mörku. Mér skilst að þar í landi
teljist afgreiðslumenn ekki full-
gildir fyrr en að fjögurra ára náms-
tíma liðnum. Hér er að sjá að hver
tyggigúmmíjórtrandi stelpa teljist
fullgild við afgreiðslu. Stundum
hafa þær svo mikið að gera í sím-
anum að tala við vinkonurnar um
nýjustu atburði skemmtanalifsins,
að sá sem slœðist inn í búðina er
litinn illu auga. Þegar afgreiðslan
hefst, getur kaupandinn tilvonandi
átt von á skipun um sendiferð: „Ég
get ekki skipt þúsundkalli. Farðu út
í sjoppu og fáðu skipt.“ Að þúa
bláókunnugt fólk er í þeirra aug-
um jafn sjálfsagt og tyggigúmmíið.
En þetta er elcki regla; öðru nær.
Víða er þjónustan lipur og alúðleg.
Og það hafa þó íslenzkir verzlunar-
menn framyfir Dani, að hér slepp-
Framhald á bls. 6