Lesbók Morgunblaðsins - 08.09.1968, Blaðsíða 16

IKvefJ-
NftFH
tAftT'
VflTNS-
KRliT-
qL...

Ieu p-
srÆPi
IruUK’orf •
■ LffOq
MHTT-
&RH-
HflKl-
S*1
ftö'
ftlNNT-
RR
CH2KU
ítíflF'
oFmc-
KoMlÐ
SVeir-
UM
u'int.
<\)6tR
ElNÍ
MfliM-
NftFN
SP/L

5To/?-
f?R
MINNIR
Á voe-
iö
fVElR
£)NS

srflF'
w«-
BLot-
Nfl
FUt,L
HTH”
Y&t-I
HtíÓÐ
F/ERI
brtff
To'NN
SNff-
MMfl
irenr-
14BINN
reNCD
RR \Ilf>
Qeft-
SKTcit-
DUS
MTD'
STAVftR
FÖLL
ToTtl
FIKT-

TENtiDII
NIENN
f)U£>
flR
DUCt"
LFA'
u R.
u-VK-
UR
/evi-
SKEIC
IO
dó~
LEt'
U R
Vi?ND
WZKTRZ
LBiSl
HRElH-
LHDTIJ-
veent.
4o£>
DViTfl
END-
/N(\
Zf INS
Kuldij.
L£C
Ktfflf-
IKN
ít7?5b
SPTót
ff?NM
fFNI
flUfii
UA.
HÉft-
WflWN
IN N

P'/TUR
IKEiSI
FUUL
£iu®
MVMT
Ruddi
'oT
L'eiT
£YMD
VFIR-
MgHN
UM-
P^Nll
w&°
<o'

SKel-
ÍÝRID
LEIT
rv£ ir
ems
etfKK-
ÍN4,
O?
liGfryfMMMtMiSímI
Lausn á síðustu krossgáfu
X 5- 31 r- * M ^ LÍ- Bb — rn ■ — 7« ro tTs 5Ec jyf-z. 11? ■ í, m '' S9 '• "• % th 5 3 P + O. £ 2 zú c r zv J? «5 o-7>;n — E" rxi | ^ —'Ír
«4 1« 7» - 3 - 7» E Jfl Vn C o'* 2 > H X 7» x U 5 1
7> E -h - r lU >' rh » H X «n 3 — vb «n <
31 2 > ■n r E Ol-Tl m M Tl > 5 -t 0 7> - > X 7> > 1 SsTí ■VJ1 <ar o<>>,
X* 3) r- cl »5 c 3 3j cN 5 H 2 >' H n H 5‘t. í‘í c •d c H 7» ■n c r
T> «T r >. 3 C x ■“íl? Hf|s f E < > X C H 7» — 3 c H hfr 2 ??
cp 3: 3 r.1 I..0 i -rc- 7> 3> «n r 7* JC JC* 0' X > 3 - slV £2i\
2 > 70 or z? 2 U c J) r F* jp* E !iS 7» c V > 2 c 5 O Iá ih 0 fr -
> 0.^ 55?
•b H T O. >' x » 79 n- 70 D g | c 7> ■n ¥ 3> 5 70 c Vb > 3 C 0' 79 H V> c?
T1 t- o- E a r jr ^ ? 2 £ 70 > 10 X V < -V * 1' l 3 Vv z I > H O' n «n' 7) H 1V 3 2
r* c H 3> 3 s* t'- -73 X ■n 31 r > v\ •a|5 jlei H 0' HK 1 r c- ó Oi 7> <-r* O- V
7» < r- n x53 < -i 79 a.' 0 r •tt » «'• >' 7> H u O 2 sli r 2 2 > |.«1
H n — "to •n 79 JB r |S5 H /N m r Vb >' 70 0' rro m-2 5'Jf > ■ > C 7V . '-i'
'M- > ar iA 7% 31 <b PO 0' -7> < Í 2 > ■n Jn Æ vb c- a> V/ 70 73 3! " »•!
Hvað stoða mótmœli? Er ekki
árum og áratugum saman búið að
mótmœla í nafni frelsis og mann-
úðar hvers konar gerræði án þess
að nokkur árangur náist? Eru mót
mæli orðin nokkuð annað og meira
en einn þáttur sjónarspilsins —
nokkurs konar eftirleikur, sem
menn sitfa undir af vana, af því
að leiknum er hvort sem er ekki
að fullu lokið án hans? Fer síðan
hver til síns heima án þess að
hafa nokkra verulega trú á mátt
sinn til áhrifa. Menntamenn, rit-
höfundar, ýmis konar félagssamtök
koma saman og semja bréf og á-
lyktanir, almennir borgarar fara í
mótmæla-
Ugöngur. Síðan
■ efc/ci söguna
Umeir. Langvar-
Uandi áhrifaleysi
Uá þcssu sviði
I ^Bueídur tvenns
Mkonar viðbrögð
Wum allt eftir
fl mskapferli hvers
I og eins — sum
ir grípa til œs-
ingabragða —
aðrir þagna og hafa sig ekki í að
taka þátt í mótmœlum, sem þeir
sjálfir álíta haldlaus. Hér á ís-
landi verður spurningin um gildi
mótmœla ef til vill enn áleitnari
sakir fæðar þjóðarinnar. Við erum,
jú, aðeins tœp 200 þúsund, ef hvít-
voðungar eru taldir með. Tekur
nokkur eftir því, þótt við séum
að halda fram gildi frelsis, mann-
réttinda og mannúðar?
Þó sýndu tslendingar eftir inn-
rásina í Tékkóslóvakíu, að þeir eru
ra
menn til að andmœla frelsisskerð-
ingu og ofbeldi á friðsamri þjóð.
Jafnvel þótt menn hafi á eftir
reynt að brjóta til mergjar við-
brögð sín með stjórnmálalegum eða
heimspekilegum útskýringum og
rökum, voru viðbrögð manna fyrst
og fremst eðlislœg og tilfinninga-
leg og einmitt í því er styrkur okk-
ar íslendinga fólginn. Þessi stað-
reynd á að gefa okkur kjark til
að andmœla æ ofan í æ — ef við
látum okkar hlut eftir liggja, af-
neitum við um leið tilverurétti okk
ar eigin þjóðar.
Einn atburður hefur nýlega
gerzt, sem ætti að geta orðið ís-
lendingum nokkur vísbending um,
hverju hlutverki þeir geti gegnt
á alþjóðavettvangi. Hingað komu
tveir fulltrúar frá Biafra og í sjón-
varpsviðtali við annan þeirra kom
greinilega fram, að íslendingar
hafa aflað sér álits í samskiptum
milli þjóða sem útverðir frelsis,
friðar og mannúðar. Á þessum
grundvelli var skírskotað til okkar
um hjálp. Þetta getur orðið okkur
áminning um það, að menningar-
stig þjóðar, en ekki höfðatalan,
rœður úrslitum um hverrar virð-
ingar hún nýtur sem þjóð. Vissu-
lega hefur oft áður verið höfðað
til fslendinga á þessum grundvelli,
en ég held, að við sjálf gerum okk-
ur ekki œtíð Ijóst,- að hér er okk-
ur œtlað hlutverk. fslendingar
hafa, sögu sinnar vegna, betri að-
stöðu en margar aðrar þjóðir
heims til að mótmæla skilyrðis-
laust yfirgangi og gerrœði.
Svava Jakobsdóttir.
Vala litla.
ólafur bóndi í Ásgarði í Grímsnesi
afi Guðlaugs sýslumanns, átti með seinni
konu sinni tvö börn er upp komust.
Halldór og Valgerði. Hún var orðin læs
á 4 ári. Ólafur varð sjónlaus. Hafði
hamn sér það til skemmtunar á kvöldin
að kenna börnum sínum vers í rökkr-
inu. Tók hann eftir því, að í hvert sinn,
sem hann hafði farið með hvert veirs
einu sinni, og þó það væri langt, gat
„Vala litla“ haft það orðrétt yfir sitrax
á eftir. Fannst honum mikið um næmi
hentnar. Eitthvert sinn dáðist hann að
því við hana. Þá sagði hún: „Það er
ekki af því, að ég sé svo næm, að ég
get farið með versin. Það er af því að
þegar þú ert búinn að fara með versið
einu sinni, þá sýnist mér það standa
með gullletri í lófanum á mér. Og þar
get ég lesið það.‘ Hún skrökvaði þessu
ekki. En svo brá við, er hún hafði sagt
frá þessu, að upp frá því sá hún aldrei
gull-letrið í lófum sínum. En alla ævi
mundi húm glöggt eftir því.
(Brynjólfur frá Minna-Núpi)
í Lesbók Morgunblaðsins 18. ág. 1968
segir Sveinbjörn Beinleinsson frá
skemmtilegri gamalli þraut og vísu, sem
er gerð af tölum, er samanlagðar gera
stórt hundrað.
Til gamans vil ég geta þess að ég
lærði þessa vísu þegar ég var barn
austur á Fljótsdalshéraði, en lítið eitt
frábrugðna þeinri er Sveinbjörn kann,
eða þannig:
Fjögur, átta, fimm og sjö,
fjórtán, tólf og níu,
ellefu, þrettán, eitt og tvö,
átjón, sex og tíu.
Reykjavík 20. ág. 1968.
Guðborg Þorsteinsdóttir.
í Lesbókinni 18. ágúst birtir Sveinb'örn
Beinteinsson gamla vísu, sem hann tel-
ur að muni vera eftir Magnús Jónsson
múrsmið.
Vísu þessa lærði ég í æsku, snemma
ó þessari öld, í Þingeyjarsýslu (Húsa-
vík).
Bkki minnist ég þess, að hafa heyrt
nefndan höfund vísunnar, en égheyrði
hana nokkuð öðruvísi en Sveinbjörn
og finnst mér líklegt að sú gerð sé rétt-
ari.
Vísuna lærði ég þannig:
„Fjórir, átta, fimm og sjö,
fjórtán, tólf of níu,
•ellefu, þrettán, eitt og tvö,
átján, sex og tíu.“
Og gerir það sömu útkomu, en rímar
betur.
Virðingarfyllst,
Sigurður Kristjánsson.