Lesbók Morgunblaðsins - 03.11.1968, Blaðsíða 16

JflRN-
HtH-iff
iKJlfl-,
BoÐ
UhT-
R'iKI
+
LJóOUR
,g5>
I Kveo
>Kflf

VÍ

iERHtr-
jVflLT
Woftti
ItJÍ-
M M
*
MliK-
I M
1 vý*
tf'5
KfIRL-
DVR
+
ráflc
aM
VELD-
UR
TíöfJI
ífl/^7-
REBÍ
4£N41
DKM
MBPUR
í KVt O-
IHgMHI
Vcrn
fv«i R
J»VR.
HnoPukI
PRVK'fc
nrT^T-
HÆFI-
LKHjH*
tp:«m
'I H*HK-
U**l
ríHHt'
PMUlSS
6örti-
H W
c?Lj>q
NR FN
TÚLI
Ku£N-
í>Vr
HfiPuR
OT\f>ifl
LlMrtJ-
fli-uri

RrVP.
LflflW-
Lf?a
TvtlR
EINS

ffíAjq)
MClNI
fL'
ÚT'
/vfl-
K’OC'1-
d«m-
h»fn
Fcuuti
K*Í*1
UR
HflJófc
goRcfl
H'flí
VI r-
muinR
BoRC^

LE-lT
nerr-
ig
ti/eiR
e/Ní
TÓ/Jfl
BFTMR-
LÓVV.U
L
«*T
STIt
IH
£-MO-
INCt
?o>

LlTLI
'flR-
INM
HIK-
lUL
ra
29. Olympíuleikunum — einni
glœsilegustu íþróttahátíð sem hald-
in hefur verið — er nú nýlega lok-
ið. Enn einu sinni hefur œska
heimsins mœlt sér móts og háð
drengilega og harða keppni. Islend-
ingar sendu flokk þátttakenda til
leikanna og sóttu þeir þangað
hvorki verðlaun né stig, enda til
þess engin von. Flestar þjóðir leggja
nú mikla áherzlu á að eiga góða
íþróttamenn, enda má með sanni
segja, að þeir séu ein bezta land-
kynning sem völ er á. En í keppni
við slíka þrautþjálfaða hálf- eða al-
gjöra atvinnu
menn meiga
íslendingar
sín lítils. Þeir
hafa ekki þœr
aðstœður og
þau skilyrði
sem þarf til
að geta verið
gjáldgengir í
þeirri hörðu
keppni sem
slíkir leikir
bjóða upp á.
Þegar íslendingum vegnar miður
í íþróttakeppnum stendur ekki á
röddum vandlœtingarinnar. Þessa
dagana heyrast a.m.k. margir tála
um að það hafi litla þýðingu að
kosta dýrt ferðalag íþróttamann-
anna til Mexíkó af almannafé. Það
er náttúrlega ákaflega fyrirhafnar-
lítið að skyggnast yfir sviðið á þann
hátt að skella skuldinni á íþrótta-
mennina sjálfa, en hitt er þó senni-
lega farsælla, að reyna að grafast
fyrir um orsákir þess að við stönd-
um svo aftarlega sem raun ber
vitni, og gera síðan úrbœtur ef
mögulegt er.
Iþróttáhreyfingin hérlendis er
vanmáttug, og skilningur á gildi
íþróttanna og eðli þeirra virðist á
tíðum takmarkaður. Það er til að
mynda fremur káldhœðnislegt að
megin tekjustofn íþróttahreyfingar-
innar er tollur af tóbakssölu, og
er betra að hafa hljótt um það út
á við. Við verðum að játa, að án
fjármagns getum við áldrei eign-
ast þá íþróttamenn sem verða þjóð-
inni til sæmdar með sigrum sínum.
íþróttahreyfingin hefur ekkert bol-
magn til að styðja við bákið á
íþróttamönnum. Gott þykir ef
íþróttamaðurinn fœr viðunandi
aðstöðu til að SMnda íþrótt sína, en
ehinig á þ' í sviði hafa verið al-
varlegir misbrestir. Á nœstliðnum
Það er mjög áríðandi fyrir sagmhafa
að gefast aldrei upp emda vita allir, að
ótirúlegustiu spil igeta ummizt vegna þess
að spilaskiptimigim hjá amdstæðingunum
er þanmig, að þeir fá ekki neimum vörn-
um við komið. Eftirfaramdi spil skýrir
þetta mjög vel.
Norður.
▲ 9-7
¥ Á-K-D-7-4
♦ 2
* Á-7-6-5-3
Vestur.
A 6-5-2
10-8-6-2
D-8-7-5-4
2
¥
♦
*
Austur.
A K-D
¥ 9-5-3
+ G-10-9-
Jf, K-D-9
6-3
Suður.
A Á-G-10-8-4-3
¥ G
¥ Á-K
4» G-10-8-4
árum virðist þó heldur hafa miðað
í áttina, a.m.k. ef litið er á yfir-
borðið. í Laugardálnum hafa verið
byggð margskonar íþróttamann-
virki; leikvangur, sundlaug og
íþróttahöll, sem œtti að gegna
veigamestu hlutverki þessara mann
virkja allra, þar sem íþróttamenn
verða, sökum veðráttunnar, að
stunda œfingar sínar og keppnir
innanhúss, lengri tíma ársins en
íþróttamenn annarra þjóða.
En nú virðist, því miður, sem
íþróttahöllin sé ekki œtluð íþrótta-
fólkinu, nema að litlu leyti. Það
hefur komið á daginn að húsaleig-
an er svo mikil að fáum reynist
kleift að greiða hana. Vitanlega
þarf húsið að hafa sínar tekjur til
að standa straum af kostnaði, en
það er harkalegt ef það þarf að
koma niður á iþróttafólkinu, sem
hefur þá ekki í önnur hús að venda
en hið gamla og úrelta Hálogálands
hús. Hér þarf að verða breyting á,
og það œtti að vera hægt ef vilji
er fyrir hendi hjá hússtjórninni.
Það er ennfremur nauðsynlegt að
byggja fleiri íþróttáhús. Þau þurfa
ekki að vera steinmusteri á borð
við Laugardálshöllina, heldur ein-
ungis byggð með það fyrir augum
að koma að sem beztum notum fyr-
ir íþróttafólkið. Við höfum nú dœmi
þess að Seltjarnarneshreppur hefur
lokið byggingu á ágœtu íþrótta-
húsi, sem mun kosta aðeins hluta
af því sem Laugardalshöllin kost-
aði.
En endálaus kröfupólitík á hend-
ur ríkis og bœjar er tilgangslaus.
Iþróttahreyfingin sjálf þarf að láta
til sín taka í fjáröflun. Hún hefur
reyndar gert það undanfarin ár með
happdrœttissölu, en það eru orðnir
svo margir sem fiska á þeim mið-
um, að eftirtekjan verður rýr. Það
virðist t.d. vera fullkomlega opinn
möguleiki að gera aftur tilraunir
með getraunastarfsemi hérlendis,
en hún gefur íþróttahreyfingum ná-
grannalandanna góðar og árvissar
tekjur.
íþróttasigrar og afrek vekja jafn-
an þjóðarmetnað og stolt, sem við
íslendingar mœttum gjarnan hafa
meira af. Vinna þarf ötullega að
því að íslenzkum íþróttamönnum
verði búin sama aðstaða og íþrótta-
mönnum anarra þjóða. Þegar því
er lokið er kominn tími til að gera
kröfur til þeirra.
Steinar J. Lúðviksson.
Eftir mjög harðar sagnir komust N.—
S. í 6 spaða og Ves-tur lét út laufa 2
Saiginhafa ieist alLs ekki á spilið, e®
ákvað þó að láta ekki á neinu bera og
drap með ásmum. Næst lét hanm úit
spaða 7 og heldur iyftist á honum brún-
im þegar Austur lét drottninguma. Saign-
hafi drap heima með ásnum og nú eygði
harnn möguleika til að vinna spilið. Hamir
tók hjarta gosa og tígul kóng lét Ú1
tigul ás og frompaði í borði með spaðE
9. Nú tók hann ás og kóng í hja.rta og
kastaði iaufi i að heiman og enn van
hjarta látið út þ. e. drottningin o.g
Austur trompaði með kónigi, en þá losn-
aði sagnhafi við síðasta laufið heima
Fleiri slagi gaf sagnhafi ekki og vanir
því spilið, siem sannarlega leit ekki ve
út í byrjun.