Lesbók Morgunblaðsins - 08.06.1969, Blaðsíða 9

HRÆÐILEGT
AÐ DETTA Á
SÝNINGU
Samfal viÖ
Ingibjörgu Björnsdóttur
balletdansara
Eftir Halldóru Gunnarsdóttur
búin imeð eitt stigið, var svo
sikaimimit ég var á veg komin í .
baltat't eftir öll jþessi ár.
ige/klk það koll af kolli, allt til
lokaprófs. Auk reglubundinin-
ar keninslu fenigum við mikla
æfimgu í að koma fram, bæði á
leik- og ballettsýiniin/gium, (hjá
ótal góðgerðarfélögium o.s.frv.
Já, ég danisiaði meira að segja
eitt kvöldið að allhl/ut verkið í
ballettinium „Pavan for Mary“ í
forföllum prímadonmiuininar. Mér
datt mú aldrei í (hug að Skot-
arnir létu útlending damsa hlut
verk Maríu Stuairt, en . þeir
gerðu það í þetta sinm
— Hvað telurðu að standi ís-
lenzikum ballett helzt fyrir þrdf
um?
— Ætli það ®é ekki fyrst og
fremst verkefnaleyisáð og lítill
almeninur á'hiuigi. Eg er þeirtrar
ákoðunar að ballettdanis fari
ekiki að blómstra (hér að ráði
fyirr en séð verður til þess að
a.m.k. ein listdanssýning verði
færð upp á ári. Nú síðast bef-
ur opnasit stór möguleiki, þar
sem sjóiwarpið er, og þeir ihafa
verið mjög jákvæðir á þessu
sviði. Það ttiefur sýnt sig, að
það þarf að rækta álhuganm á
þessani listgrein sem öðnum, og
'það var synd að nedstitm,
sem var kvikiniaður 1960, skyldi
ekki verða að stónu báli. Ég
man, að þegar ballettinn, Ég
bið að (heilsa og Tjakovskystif
var sýndiur ihér, var aðsóknin
dræm fyinstu fjórar sýninigam-
ar, en á þeim tveimor síðustu
dönsuðum við fyrir troðfullu
húsi. Sagan endurtók sig
seinma, þegar ballettinin Fröken
Júlía var sýndur. Eftir það hef
ur öllum imnlendum listdanis-
sýningum verið lítill gaumur
gefinin.
Veturimn eftir að ég kom frá
mámi var ég í góðri þjálfuin, og
eina hlutverkið, sem ég fékk
þann vetur, var í Táningaást,
sem var aðallega fólgið í því
að vagga lendutnum. í þeim
óperum, sem sýndar hafa verið
á seinmi áirum, hafa verið lítil
sem emgiin danáhlutverk. Núna
er verið að sýna Fiðlarann á
þakinu, sem er söngleilkur með
omargbrotnu dansívafi, en þá
bregður svo við að algerlega
er genigið fram hjá dönsurun-
um, og þykir okkur það frem-
ur súrt í broti.
Síðast en e/kki sízt hafa gagn
rýnendur verið heldiur óvægir £
garð okkar ballettdansaranma
og gagnirýni þeirra' elkki til
þess fallin að lyfta und'ir áhug-
anin. Mér varð elkki um sel einin
daginn, þegar ég las það í einu
blaðanna, að við værum allar
svo gamlar og ljótar. Og í anm-
að skipti var það fundið okk/ur
til foráttu hvað við værtuim
renglulegar og br j óstalitlar.
Ég var verulega leið í fyrra,
þegar nemeindasýnimg Listdanis-
Skólans undir stjórn Fay Vern-
ers var gagnrýnd eins og um
alvörulistsýnimigu atvinnufólks
væri að ræða. Þama kom fram
hver einasti og einn nemandi
Skólans en ekki úrvalið úr hon-
um. Ég býst við, að útkoman
hefði orðið svipuð, ef t.d. allir
nemendur Tónlistarskólans
kæmu fram opinberlega.
Ég hef einiivern tíma heyrt,
að ballettdarnsarar væru hlægi-
lega illa launaðir, hvar sem er í
heimimium?
— Jú, jú, það virðist vera
einhver hefð. Það er engin
furða þó þeir séu mjóir! Og þó
berjast allir ballettflokkar í
böklkium og standa ekfci undir
kostnaði nema með utanaðkom
andá hjálp.
— Svo þetta er ekkert sæld-
arlíf?
Kennslustund í Listdansskóla
Þjóðleikhússins undir leiðsögn
Ingibjargar.
Ingibjörg í Les Sylpliides 1963.
— Það hefur sína töfra, en
það verður að ta'ka ýms óþæg-
indi með í reiknimginn, svo sem
bólgnar tær, tognanir, auma
ökla og allskonar meiðsli. Ég
hugsa það sé ekki til sá ball-
ettdansari, sem ekki hefur orð-
ið fyrir slysi. Það Skekktust á
mór liðböndin í öðrum fæitinum
í Ediniborg og varð ég að dansa
með teygjubiindi í nokíkra mián-
uði, en það er furða hvað ég
hef sloppið, því ég held ég sé
dettnasta manneskjan í heimi...
... Þú hefur þó ekki dottið
á sýninigu?
— Hvort ég hef! Og það er
hræðileg tilfinning. Ég datt eitt
sinn glæsilega í „Ævintýri Hoff
mamins“, það var skömmu eftir
Ingibjörg í Sumar í Tyról 1957.
að látbragðsleiikarimn Marcel
Marceau var hér á ferð í fyrra
skiptið. Hann kemur fram í
myrkri og það voriu máluð sjálf
lýsandi merki á gólfið. Þegar
ég spyrni mér fram á sviðið,
lend’i ég einmitt á einu merkj-
amna, og dett. Það var ehki
um annað að gera en vera nógu
snögg að stainda upp og ég held
ég hafi ekki missit úr nema eirun
takt. Hrollurimn kom ekki fyrr
en á eftir. Önmur eftirminnileg
bylta var í „Les Sylphides“, en
þá rann ég á kertavaxi í fyrsta
stökkimiu.
Ég er sem betur fer efcki sú
eima, sem hef femgið byltu í
Þjóðleikhúsinu, enda er vairla
hægt að segja að gólfið sé
byggt með ballettdams fynir
aiugum. Þó sfcömm sé frá að
segja, hafði ég launigamain af,
Iþegar ég sá einnii aif fnægu balil-
ettdansmeyjumum úr Kiev-ball-
ettnum skrika fótur hvað eftir
annað.
— Hvað ertu búin að kemna
lemgi við Listdansskóla Þjóðleik
hússins?
— Þetta er fimmta árið, Ég
hef afskaplega gamam af að
fcenma, þó það sé ekki eins
Skemmtilegt og að dainsa sjálf.
Ég held að mú sóu um 170 nem-
enduir í ökólanum, meirihlut-
inn stúlkiuir. Piltannir tolla e(kki
jafn vel í skólamum, eims og við
dekjrum miú við þá! Ég veit ekki
hvað veldur, það er allt í lagi
fram að fermimgu en þá dofm-
ar áhuginm. Þykir mér oft leið-
imlegt að sjá hæfileikafólk
hætta, sökum þess að það þyk-
ist efcki sjá fram á meima fram-
tíð í þessu. Þetta virðist vera
vandamál víðast hvar, nema í
ftússalndi, en þar er ballett-
dans starf, sem er metið að
verðleikum. Þó hafa fjórir karl
menin héðan gerzt atvinnudanis-
arar erlendis og allir staðið sig
með ágætum og meira em það.
Eitt þykir mér sferýtið, og það
er hvað mangir nemendurmijr
eiga erfitt með að hoppa í takt,
og hafa erlendu kennaramnir
haft orð á því. Nú erum við tal-
in músikölsk og sangelsk þjóð,
en það er eins og takturinn sé
eingöngu í raddböndumum en
ekki í fótunum.
— Attu þér einhver áhuga-
mál utan ballettsins?
— Ojújú, ég hef áhuga á
öllu sem lýtur að lei'khúsum,
enda að miklu leýti alinm upp
í Þjóðleikhúsinu og smitast af
starísemimmi þar. Þetta eru og
máslkyldar listgreinar, láttbragðs-
leibuir er ekki svo lítið atriðd i
ballettdansi. Að auki hef ég
'gaman af saumaskap. Sem
stendur er ég að ljú'ka við
púða, sem armma mítn saumaði
þegar hún var 16 ára gömiul,
en Skildi himininn eftir. Það
er afskaplega notalegt að sitja
við sauma, einlfcum í skammdeg-
imu. Það hefur oft komið sér
vel að geta gripið til nálarirai-
ar í sam'bandi við ballettbún-
inga. í Skotlandi var okkiuir
kennt sérstaklega að sauma tú-
tú og aðra ballettbúninga, og
er það hverjum ballettdansara
nauðsynleg kunnátta. Það er
ekki víst, að saumakonur séu
alltaf við hendina.
Þó ég sé frekar andisnúiin öll-
um íþróttuim (þær spilla döns-
urum) hef ég gamian af að
gamga, ekki endilega á fjöll,
heldur um borig og bý. Við
hjóni-n förum stundum í göragu-
ferðir krimgum bæinn, og þýk-
Framhaid á bls. 11.
8. júnií 1969
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9