Lesbók Morgunblaðsins - 19.10.1969, Blaðsíða 16

FIUC- uc- ItJ N 1HK IHflLW ~~Hi ILL
>
Wffl L n m LPMDl 5K«Í>I
1—V ^ H W T iTútKÍ
HRIHM- MJN
Wtr HMSct)
flí>i- í evnoiV-
ft-' RKK »RÚKI{ ÍK.IT. .. A/ K"0M1 fí/ER
'llUKb' Hot. ELD- STteiri Mflr
n nr- lHh> + LflMN - . R3>- STOJ>
fc** m ■p un8oP> KoM- ul H C.5 u pfi- ITR4PH H Rf vr- IH iTfí fhR ífí Ri'/l- SKttrfíK
dTrTb cirt/rt-
HWKOflÉ tOKfl yRÍAd
ÚO. Hv- BLVUtA To'hh
# ff)Z- úlíýhs FfJNI 1 t IPS
rtzurt' PMK!
SKV- err- R M 6ÖPIM HfZOlC' IU Þí
f? tir- /fJN fKKI ÞfKKT UR. m yskfi HÉITI
Jf?M- UR. zemí Pv'f? I{?
n kí Ufim
■ trR- lí> lt> Fo«- Tól- UfiW MrtKUr UftFHi FfíUri- fFNI
H Pfl- URlUfJ rmjjc
• m'iKf- ÆíUPL BFrtilie ÍÚlXXíi
t-ffpp + Lej > dFR vu-X-
6 ÖRK- IdH FYe.cn- Fism
5Mfí- 0R£> ÍICiE- HÐU iKfiTT- U R TThZTt 'i ðuRru
SUKK mí m L'ÓÐft- Lim- a r h HCRTOfi
ÍKiÍ?- KJU mv- Finn LTRH diiis
FLJÓT- uro zeips
OF/l- 'il'rt- ffnm
íffM- HLJ. .'/ FJ- ðl/HLf J

Lausn r a síðustu krossgátu
O- u. tl .< .< !*£ u z <'jo/ .o "zTc t 0£ a c u P- CÞ Œ.œ $ 'olc Tfœ
ff ~ö. 3 »- 3 oL <t z □ B vjjot J - 5 l — o x w '< -
ÍÍ3 S.TL CL V, vfi.j; iÍSÍ X •> v* <t ||ö)| *< i ív X *(—• — - kSL r> SL V ■» u.
Z vu — z <c cá V* 5 « uj V— (t <t X u. - j *o « L < oi tsL
'rf- \» •J 7. < 3-3 z O d <t oC - Ii s: « ;N : 3 u- <r X 'i x í íl* LU
Sf f ■z. 11 X 3 t- |ji| <t 3 oe <fc CÍ I 1 * u. - X - tlJ! v - .— <r a í. œ
OL i Oi S * 3$ x C 3 *** »- 1 lc Oi Œ -5 t x X f|M f h. v< 3 -1 ct -
> <t tc. 11 X -J < Éll Œ x" 5 t <r líj^ * « - ' >o *■ L — v\ tc CK H | Tr _ > .“S C3 VÍ 0-1 £ -> Qt
.sS 3 Y I o v*> > IL — X o- c C V* Œ £ 3 Q "" 03 5b U> o dc rlsl
-i-g. <r || |« - ví < ff ai •2. «E S í éJ “X -J <c j 3 Z v 1M X : l. <r X
% "S- oc •3 sí "a X siáfj 5 * c” ví - 1 CC cv !' 1) X <t <E
(V±3- X (£ X <r X ww0ft Í)l5¥! sf X < c ^ dl; il o t) <L X i 1 3
6+ 1- ■ V) Ol lc JZs 'lt p&- > o V > <r - J o, : 1 <t£ Jl > < > V: <
% % “ 1 5^ a yo m % í+l iili ' tr ujt ^ u.
GETULEYSI íslenzkra íþrótta-
manna virðist löngum vera vinsœlt
umrœðuejni, a.m.k. þegar tilefni
eru talin gefast, svo sem þegar
frfálsíþróttamenn okkar tapa fyrir
B og C liðum nágrannaþjóðanna og
knattspyrnumennirnir tapa leikj-
um sínum við erlenda íþróttafé-
laga sína með tveggja stafa tölu.
Ekki er nema eðlilegt að þessar
miður skemmtilegu staðreyndir
veki til umhugsunar og umtals, en
látið við það evtt sitja, í stað þess
því miður hefur œvinlega verið
að reyna samstilla kraftana og
finna þessum málum varanlega
lausn.
Orsakir þess að íslendingar
standa að baki öðrum þjóðum í
iþróttakeppnum eru vafalaust
margvíslegar. Skuldinni hefur jafn-
an verið skellt á íþróttamennina
sjálfa, sem sagt er að nenni
ekkert að leggja á sig við œfingar,
og óregla og agaleysi sitji þar jafn-
an í fyrirrúmi. Þetta er þó að
dómi undirritaðs engin skýring,
heldur aðeins tilraun til að klóra í
bakkann og beina athyglinni frá
öðrum og mikilvægari atriðum.
Þótt áhugi á íþróttum sé mjög
mikill og almennur hérlendis, er
ekki þar með sagt að þekking á og
rétt mat á gildi íþróttanna og
íþróttaafreka sé fyrir hendi. Við
þurfum ekki að leita langt til þess
að sjá hve aðrar þjóðir leggja
mikla áherzlu á að eiga góða
íþróttamenn og telja og afrelc
þeirra mikils virði fyrir þjóðfélag-
ið í heild. Fréttir um unnin íþrótta-
afrek þjappa mönnum saman og
hvetja til þjóðarstolts, en því
mun okkur íslendingum sannar-
lega eklci af veita. Jafnvel sumar
Afríkuþjóðir, sem jafnan eru auð-
kenndar með stimplinum „van-
þróuð ríki,“ standa á þessu sviði
okkur langt um framar. Þœr hafa
lokið upp augum sínum, hvað bezt
mátti sjá á síðustu Olympíuleikj-
um.
íþróttastarf er þess eðlis, að það
verður aldrei blómlegt nema til
komi aðstoð frá hinu opinbera í
fleiri en einni mynd. Það eitt, að
byggja mikilúðiegar íþróttahallir
er ekki nœgjanlegt, þótt gott sé
það út af fyrir sig og nauðsynlegt.
Það þarf að veita hinu almenna fé-
lagsstarfi, sem oft er lamað vegna
fjármagnsskorts, verulega aðstoð.
Forsvarsmenn íþróttáhreyfingar-
innar liafa nýlega vakið á því at-
hygli að framlög hins opinbera til
íþróttamálefna eru hér langt um
lœgri en hjá nágrannaþjóðum okk-
ar. Ætli að þetta atriði geti ekki
verið ein aðalskýringin á því að
við stöndum þeim ekki á sporði í
íþróttum? Að minnsta kosti sannar
reynsla þessara þjóða það, að síð-
an aðstoð hins opinbera var
aukin, hefur bæði íþróttastarfið náð
til rmklu fleiri og afrekin batnað.
Mér er nœr að halda, að íþrótta-
hreyfingin eigi sér fáa málsvara á
Alþingi íslendinga, — að minnsta
kosti minnist ég þess ekki að hafa
nokkru sinni heyrt umrœður um
íþróttamálefni, frá því að ég fór að
fylgjast með störfum Alþingis, fyr-
ir nokkrum árum síðan, og hefur
þó oft farið þar mikill tími í að
rœða léttvægari málefni. ,
Meðan áhugaleysis gœtir al-
mennt hjá stjórnmálamönnum er
tœpast von á góðu, þar sem á svo
miklu veltur hver afskipti þeirra
eru á þessum málum. Þaðan er
nauðsynlegt að örvandi frumkvœði
komi, er síðan verði fylgt eftir af
íþróttahreyfingunni sjálfri sem
slíkri, íþróttafélögunum og ein-
staklingunum. Fyrr er engra stökk
breytinga að vœnta og hætt við að
viðleitni jafnvel hinna áhugasöm-
ustu iþróttáleiðtoga beri lítinn
árangur.
Þá er ekki fráleitt að halda að
íslenzk stórfyrirtœki gœtu gert
meira en þau gera 'til stuðnings
íþróttunum, t.d. með auglýsingum
og öðru slíku. Þau eiga þar reynd-
ar ekki hœgt um vik, þar sem
haldið hefur verið dauðahaldi í
áhugamanna hugsjónir ungmenna-
félagshreyfingarinnar sem varð til
um síðustu aldamót. Á þessu þarf
vitanlega einnig að verða breyting,
til samrœmis við það sem gerzt
hefur hjá öllum öðrum þjóðum.
En stóra spurningin er þessi: Eig-
um við að sœtta okkur við það að
hjákka alltaf í sama farinu, og
láta það eitt nœgja að þusa um
stund þegar íþróttamenn okkar
tapa illa í keppnum við aðrar þjóð-
ir, eða eigum við að reyna að koma
hreyfingu á lognmolluna og miða
að því að standa öðrum þjóðum á
sporði. Að mínum dómi eiga og
þurfa stjórnmálamennirnir og hug-
sjónamenn áhugamannareglna fyrst
ir að svara.
Steinar J. Lúðvíksson.