Lesbók Morgunblaðsins - 07.11.1971, Blaðsíða 3

BÖKMENNTIR
OG LISTIR
hesta og kýr. Og maðurinn
minn eignaðist reiðhesta, sem
voru bæði góðir og þægilegir
að sitja á. Hann tók við staðr.-
um árið 1922, og þar vorum við
næstu sex árin. Okkur féll vel
við sveitafólkið, og ég saknaði
þess mikið að þurfa að fara
þaðan.
Ég hafði öðru hvoru verið i
fjósinu við mjaltir, og þekkti
því kýrnar mínar vel. Ég gaf
þeim undanrennu, áfir, skol
innan úr ílátum og annað sem
til féll. Ég fór ekki ósjaldan i
fjósið með drykkjarföturnar,
en væru hrossin i túninu þá
komu þau hlaupandi og um-
kringdu mig, og drukku það
sem var í fötunum, svo það
komst aldrei í fjósið . . . Þegar
við fiuttum frá Mosfelli létum
við þrjú kúgildi til séra Guð-
mundar Einarssonar, sem tók
við af manninum mínum. Kálf-
ur var þar líka, sem nýi prest-
uilnn leyfði mér að láta ganga
með kúnum yfir sumarið.
Þegar við vorum að fara frá
Mosfelli biðu bílarnir á brúnni
sunnan við lækinn. Kýrnar
voru á túninu. En þegar við
komum að bílunum, þá komu
þær allar hlaupandi niður eftir.
Ég hafði smurt heilmikið af
brauði til ferðarinnar og ætiað
okkur á leiðinni. En þegar
kýrnar voru komnar skipti ég
á milli þeirra nestinu okkar.
Þegar við fórum upp í bilana
stóðu þær kyrrar og horfðu á
okkur. Þegar við vorum komin
spölkorn leit ég út um aftur-
rúðuna og sá þær enn
standa kyrrar á sama stað og
horfa á eftir bílunum.
3.
Jæja, nú var ég komin til
höfuðborgarinnar, og maðurinn
minn tekinn við skólastjóra-
starfi við Gagnfræðaskóla Aust
urbæjar. Það var árið 1928
Skólinn fór sístækkandi, því
alltaf fjöigaði nemendum ár-
lega. Ingimar hafði enga skrif-
stofustúiku, og varð ég því að
gefa upplýsingar um skólann,
gegna hringingum hér heima og
oft að taka á móti skólaumsókn
um fyrir hann. Þetta var mikil
viðbót við mitt starf og mjög
ónæðissamt. Ég man að einn
daginn tók ég á móti umsókri-
um frá 94 nemendum . . . Auk
heimilisstarfanna saumaði ég
mikið og baldíraði; saumaði upp
hluti bæði á fuiiorðna og te'p-
ur, telpnaupphlutina með húf-
um og öllu tilheyrandi. En þar
kom að ég þreyttist á þessum
sífellda saumaskap — og þá
byrjaði ég að skrifa.
Franihald á bls. 12.
Elínborg Lárusdóttir.
Pablo Neruda
KVEÐJA
Jóhann Hjálmarsson
þýddi. Ljóðið birtist
í bókinni Af greinum
tjánna, 1960.
Pablo Neruda
fékk bókmenntaverð-
laun Nóbels í ár.
Hann er fæddur
í Chile árið 1904
og er frægastur
suður-amerískra
ljóðskálda. Neruda
er sendiherra lands
síns í París. en að
öðru leyti skal vísað
til greinar um skáldið
í Morgunblaðinu
22. október.
1
Dapurt barn líkt mér horfir á okkur
krjúpandi úr þínum innstu fylgsnum
1 þessu lífi sem mun loga í æðum barnsins
verður okkar líf bundið saman
í þessum höndum barni handa þinna
deyja hendur mínar
í augum barnsins opnum í jörðu
mun ég sjá augu þín tárast
2
Ég vil ekki eiga það vina mín
Af því að ekkert mun binda okkur
má ekkert sameina okkur
Hvorki orðin sem ilmuðu á vörum þér
né það sem orðin ekki tjáðu
Hvorki hátíð ástarinnar sem við héldum ekki
né snökt þitt við gluggann
3
(Ég elska ást sjómannanna
sem kyssa og halda áfram
Þeir skilja eftir fyrirheit
Þeir koma aldrei aftur
Við hvert hlið bíður kona
Sjómennirnir kyssa og halda áfram
Næstu nótt hvíla þeir með dauðanum
í rúmi hafsins)
4
Ég elska ástina sem skiptist
í kossa saung og brauð
Ást sem getur verið eilíf
eða getur verið hverful
Ást sem vill frelsa þig
svo að þú elskir á ný
Guðleg ást sem nálgast
Guðleg ást sem flýr
5
Augu mín munu ekki framar töfrast af augum þínum
ég mun ekki framar huggast hjá þér
En hvert sem ég fer mun augnaráð þitt fylgja mér
og hvert sem þú ferð mun sorg mín fylgja þér
Ég varð þinn þú varst mín Hvað meir? Saman
fórum við hliðargötu þar sem ástin kom ekki við
Égvarð þinn þúvarst mín Þú skalt lúta þeim sem elskar þig
þeim sem í trjágarði þínum uppsker það sem ég sáði
Ég held mína leið Ég er dapur en ég er alltaf dapur
Ég kem úr örmum þínum Ég veit ekki hvert mig ber
Frá hjarta þínu veifar mér barn í kveðjuskyni
Og ég sendi barninu kveðju mína
7. nóvember 1971
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3