Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1972, Page 6
A
ströndinni
við
yzta haf
3. hluti — Niðurlag
Eftir Gísla Sigurðsson
„ÞEIR KAUPA
EKKI
Ragnar Valdeniarsson á Hólniavík,
póstflutningamaður á Norður-
Strandir.
DÖNSKU BLÖÐIN
í ÁRNESHREPPP4
Þjónusta undir réttarvegg
. . . skroppið í kaupstað á
Norðurfirði . . . og hjalað við
póstflutningamann
Um nóttina hafði þokan bor-
izt innyfir ströndina. Hún
kom norðan af flóanum eða ein
hversstaðar norðan úr hafinu,
dálítið blágrá, mjög þétt
og ótrúlega svöl. Það ýrði lít-
illega úr henni. Allt hafði feng
ið nýjan og ögn dapurlegan
svip. Ekki sáust fjöllin nema
endrum og eins að grillti
í svartar glefsur, svarrbláar
skriður og hamrabelti. En lík-
lega mundi þokan ekki
ná langt innyfir landið, sögðu
þeir i Trékyllisvikinni. Eins
iíklegt að handan við fjalls-
brúnirnar væri glampandi sól-
skin.
En það var gott að gista í
barnaskólanum; að sofa aftur í
heimavistarkoju og skoða krot
ið á rúmbotninum fyrir ofan og
veggjunum í kring. Allt var það
gamalkunnugt úr öðrum stað.
Aðeins önnur nöín. Mér skild-
ist það væri stutt á Norður-
fjörð; þar er kaupfélagið,
þangað fer maður i kaupstað-
inn. Og þar var vöruskortur-
inn, sem hún Regína skrifaði
stundum um í Morgunblaðið í
fréttum af Ströndum.
Leiðin á Norðurfjörð er ekki
löng. Þegar þangað kom, í
var af Krossnesfjaliinu, var
svo til engin þoka. En mikill
bratti niður í sjó, ber skriða
snarbrött; þar heitir Urðarnes.
Þar hefur löngum þótt viðsjár-
vert. En Strandamenn vita að
geigur er óþarfur. Þetta er allt
vígt í bak og fyrir og enn einu
sinni hefur Gvendur biskup
verið á ferðinni. Menn kunna
ekki dæmi um slys á mönnum,
en steinn lenti í hesti og varð
hann banvænn. Menn hafa aft-
ur á móti bjargast með undur-
samlegum hætti: Tveir menn á
ferð um Urðarnes og allt í
einu reið niður snjóflóð
og hreif þá með sér. Þeir bár-
ust allar götur niður í fjöru
og hvort sem þeir kaffærðust
meira eða minna, þá voru þeir
ofaná um síðir og alheilir. Og
sjálfsagt hafa þeir hugsað hlý-
iega til Guðmundar góða.
En ég var með hugann
við bílinn og hvað veg-
urinn var mjór þarna og
hvað það var hátt og déskoti
bratt niður i fjöruna og
kannski hef ég alveg gleymt
að hugsa um Guðmund góða og
vígsluna. Egghvass steinn í dá
lítilli grjóthrönn náði að skera
sundur annað afturdekkið á
bilnum; það telst ekki til slysa,
en ég þóttist heppinn að geta
skrönglast niður á jafnsléttu
við botn Norðurfjarðar. Þar
eru nokkrir bæir. Við sléttan
sandinn stendur gamall há-
karlahjallur og bátur og fjár-
rétt þar skammt frá.
Ágúst Gíslason í Steinstúni
var að rýja og með honum var
annar ungur maður þar
úr sveit: Úlfar Eyjólfsson á
Krossnesi. -Ef til vill er það
nú gleymt, að bærinn á Kross-
nesi brann til kaldra kola 17.
marz síðastliðinn vetur. Samt
Á Norðurfirði. IJtið um bílaverkstæði, en
Ágúst í Steinstúni er handtakagóður og
hjálpar upp á sakirnar.
Allt í lagi þar til isinn lokar firðinum. Gunn-
steinn kaupfélagsstjóri á Norðurfirði við
uppskipunarbátinn, sem notaður er til að
l'lytja vörur niilli skips og bryggjn. Hús
kaupfélagsins í baksýn.
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
(I. febrúar 1972