Lesbók Morgunblaðsins - 19.08.1973, Blaðsíða 9

Unnt er að öðiast hamingj- bregður <við, að nú tak>a disk-
'uma á ýmsan hátt, og eftir ýms- arnlr að íljúga óáreittir upp á
um leiðum. Grihkir gera það sviðið, nokkur gliös fyligdu með
til að mynda með þvi að torjóta Qg brátt var sviðið umhverfiis
diska oig sprengja blöð.rur á söngvarana þakið af dáskabrot-
tavernum. i>að þótti' mér for- um.
kostuleg reynsla og hélt þó, að Enginn birtist lögreglumað-
ég vissi heilimikið um siiði urinn og ég sneri mér að fylgd-
manna, eftir fyrri veru mina armönnum okkar og reyndi,
'þar. En Iþá hafði ég heldur meðan hljómsveitin og söngv-
aldrei farið á aðrar tavemnur í arinn gerðu örstutt hlé á léik
Plaka en þær sem ferðamenn sinium, að fá skýrimgu á þessu
sækja. Og þeir ibrjóta ekki fyrixbæri.
diska til að verða hamingju- —Þetta gerum við alltaf þeg
samir eða íáta gileði sina í Ijós. ar við erum hamiingjusamir,
Eitt kvöldið förum við sem var þá svarið. — Sá tavernu-
sagt á tavemu, ég og tveir igrísk stjóri verður ham'.ngjusaimast-
ir starfsbræður minir og tvær ur, sem gestir hans brjóta fleiri
mjög siðprúðar írskar og ka- diska, þvi að þá sér hann að
þólskar stúlikur. (Þar völdu þeir hafil skemmt sér undur
grísku herrarnir okkur borð al- ljúfíega.
veg upp við hljómsveitiina, svo Að þessum orðum sögðum
að öruggt væri að ærandi búz- tók ég náttúriega snöfurmann-
úkítónlistin færii nú ekki fram- fega glas mitt og grýtti á svið-
hjá okkur. Þeir eru toomnir til að sýna samstöðu mina
með rafmagnsgræjur vlð 'búz- með Grtkkjum og eigandanum
ukíhljóðfærin sín, svo að þeg- 0g samstundis kom iglaðlegur
ar tveir til þrír sönigvarar voru 0g brosandi iþjónin og færði mér
á sviðinu í einu og kyrjuðu annað glas með bukti oig toeyg-
'grlsk þjóðlög af ærnum tilþrif- ingum. Ég varð ekkd vör við,
um og hljómsveitiin gerði sitt að gestir vœru iátnir toorga
toezta til að yíirgnæfa söngvar- brotnu diskana, ©nda erfitt að
ana, þá má geta nærri að ís- henda reiður á, hvað hver ikast-
iendingur fór að ósika eftir að ar mörgum. En kannski eitt-
vera staddur á dan'siibaili hjá hvað sé lagt ofan á verð'.ð, það
Trúbrot. rétt hvarflaði að mér sáðar, þeg
En þarna var fjöddi fóliks og ar reikmngurinn kom.
sumir sýnilega forríkir Grikk- En það er fleiira hægt að gera
ir með sínar fylgdarmeyjar. gér til gamans. Við næsta borð
Eftiir þvi sem iíða tók á kvöld- sat sem sagt feitur og pattara-
iið og menn kættusit stöðugt legur rikisbubbi og hiafði hjá
meira, veitti ég þvi athygli að sér unga píu, sem hanm héit
eiinhver grýtir disk iupp á svið- utan um þéttingsfast, án 'þess
ið. Og ég verð .gnipin ekelfingu. þó að maðurinn sýndi önnur
'Nú kemur náttúrlega lögregl- merki þess, að hiainn væri mjög
an og skýtur diiskiakastarann. hamingjusamur. Skyndiléga
Þetta má áby'ggillega enginn birtiist fáklædd yngi'smeyja við
gera hér án þess að vera að toorðið með mikið af tolöða-um
minnsta kosti settur í fangelsá, og staðnæmdLst við toorðið hjá
nema e.t.v. Onassis. En svo m'anninum og veifaðii biöðrun-
AJAX með sítrónukeim
nýja uppþvottaefnið,
sem
fjarlægir fitu
fljótt og vel.
Nýja AJAX -
uppþvottaefnið
fjarlægir fituleifar án
fyrirhafnar. Teskellur
- eggjabletti - varalit.
Vinnur bug á lykt -
jafnvel fisk- og
lauklykt - heldur
uppþvottavatninu
ilmandi.
AJAX með
sítrónukeim -
hin ferska
orka.
um lakkandi yfir höfði hams.
Hann ,rétt tolakaði auiga, teygðii
fram digran vinditl og sprengdi
síðan hverja blöðruna eftár
aðra, þangað til aðeins tvær
voru eftir. Og sneri sér siðan
frá eins og ekkert hefði gerzt.
Sem nú blöðrustúl'kan nálgað-
ist borð okkar þótti mér kjör-
iið að taka einnig þátt í þass-
ora lelk og teygði fram sígar-
ettuna mína til að sprengja
þessar tvær b'Iöðrur, sem eft-
ir voru. Greip þá annar grísku
förunautanna í handlegginn á
mér og sagði, að svo fremi
ég óskaði ekki eftir að greiða
60 drökmur (180 isl. kr.) fyrir
að sprengja hvora blöðru,
sikyidi ég láta það vera. Svo að
það má gera sér margt itii gam-
ans, þó að sumt kosti að visu
peninga, bæði i Grikklandi sem
arunars staðar.
Eiestir 'fá eúnhvern tima kyn-
■legar igrillur. Flestir fá meira
að segja fleird en eina. Min ein
er sú, að enda þótt ég færi ár-
lega ti'l 'Grikklands, S'kyidd ég
aldrei fara upp á Acropol's. Þvi
að maður verður að hafa ein-
'hver prinsip. Og þar sem mér
tókst nú að standa við þessa
megcnreglu, fannst mér fyrir-
gefanlegt, þótt ég léki itúrista
einn dag og færi á vit véfrétt-
arinnar lí Delfi.
Bílliinin átti að sækja tmiig á
©
/