Lesbók Morgunblaðsins - 19.08.1973, Blaðsíða 10

Laura og: Michael giftust 1954. Átján áruin seinna
brenndi hann lík hennar í grjótnámu og varpaði
öskunni í Ihafið.
VerjandÍTm lýsiti Drinan sem
áf
DULARFULLT
BOÐ UM NAFN
MORÐINGJANS
Framh. af bls. 6
Moll'oy sýndi' Drinan fatnað-
inn. „Allrt í liagi, ég skal segja
yður hvem'ig á þessu stendur.
Ég tók fatnaðinn og geymdi
hann, af iþví að ég vildi ekiki'
hætba á, að bömin mín kæm-
ust að því, að móðir þeirra
hefði framið sjálfsmorð," sagði
Drinan. „Ég vissi, að ef égsegði
lögreglunni það, yrðd ég yfir-
heyrður, ef til viK teiddur fyr-
ir rétt, og margt óþægilegt frá
fortíð minni mundi konaa í 'ljós.
>að hefði vehið hræðilegt fyr-
ir börnin að vita það, að móð-
ir þeirra hefði framið sjálís-
morð — þess vegna á'kvað ég
að ryðja lií'ki hennar úr vegi
og segja, að hún hefði strokið
með friðli sinum, hélrt Drinan
áfram.
Ég ók likinu <til gamaM'ar
grjótnámu og lagði það í tré-
kassa. Ég hellti bensini1 yfir
kassann og kveifcti svo 5 hon-
um.
Michael Drinan sagði enn-
fremur frá því, að tveim dög-
um siðar hefði hann aftur snú-
ið til grjótnámunnar og hefði
safnað saman öskunni af komu
sinni sem hann bafði brennt.
Hann hefði tekið ibát á leigu og
siglt út í Swansea flóa, þar sem
hann hafði varpað jarðnesfcum
l'eifum Lauru í hafið.
Beinni spumingu lögregltu-
fulltrúans svanaði Drinan á
þessa leið:
„Ég drap ekki konuna mína.
Hún framdi1 sjál'fsmorð!"
Á meðan rannsöfcuðu lög-
regluþjónar grjórtnámuna —
og fundu á sitaðmum, þar sem
Drinan hélt fram, að hafa
brennt 'konu sína, einbaugmeð
upphafssitöfunum: „MPD —
LDM“------Michael Patriok Drin-
an — Laura Doreen Morgan.
Drinan var ákærður fyrin morð,
en við réttarhöldin í móvember
á siðastliðnu árí, gátu ákæru-
yfirvöldim efcki sagt ákveðið
'um það, hvemi'g dauða Lauru
hefði borið að höndum. Drin-
an neitaði að vera valdur að
morðinu, en játaði að hafa kom
ið likinu umdan.
Sækjandinn Aubrey Myerson
'greindi dómurum og kviðdóm-
endum frá Drimam, sem hann
'kaffiaði „glæpamanninm með
blíðu röddina". Hann sagði að
ef ungfrúar Gaignon og „borðs-
ims“ hennar hefði efcki notíð
við, hefði leyndardómurínn um
hvarf Lauru Drinan aldrei upp-
lýstst.
„hógværum manni“, en kona
hans hefði hins vegar verið
sfcass.
Sækjandinn sagðd, að Drin-
an værí -tilfimningalaus lyga-
'lapur, sem hefði á ógeðfelld-
asta hátt komið líki konu sinn-
ar undan. Drinan bafði haldið
þvfl, fram að hann hefði fundið
bréf frá konu s'inni í fötum
henrnar eftir að hún hafði fram
ið sjálfsmorð. Ef Drtnan hefði
geymt þetta bréf í staðinn fyr-
ir að brenna það, hefði honum
famazt betur.
Við getum ekki sannað, að
Michael hafi drepið konuna
sína, en við verðum að gera
ráð fyrdr þvi.
Kviðdómurimn vísaði á bug
kærunni um morð af ásettu
ráði, en dæmdi Drínan efitir
fjögurra srtunda at'kvæða-
greiðslu sekan um dráp og
bruna á láfci komu sinnar.
Hann var dæmdur til sex ára
fyrir drápið og í hálift annað
ár 'fyrir að hafa brennt lífcið
og varpað leifunum í hafið.
Á eftir sagði Moiloy lögreglu
fulltrúi:
„Við erum alltaf vantrúaðir
á það sem spíritistar segja, en
hins vegar könnum við allt. Ég
var knúinn tii að leita að ferða-
tösikunná. >að var aðeins einn
sem gat vitað eitthvað um hana
— morðin'ginn.
Ef ungfrú Gaston hefur ekfci
heyrt röddina úr gröfinm,
hvemig gat hún þá vitað eitt-
hvað um ferðatösfcuna og
'bremmsluma á líkli Lauru Drim-
an? Ég get efcki gefið neina
skýringu á þessu .. .
Punktor út
Grikklcind/
ferð
'Svo að ég tín:! á mig spjar-
irnar og labba að igammi mímu
Iþessa fáu metr,a út á Omomda-
torg, þar sem allt iðar venju-
’lega af lífi og fjörí og sé, að
þar eru ýms'.r fcomnir á stjá.
Gamla svartklædda fconan er
setzt á dyra'þrepið, 'skóbunstar-
arnir eru kommir á vettvang og
happdrættískalC'arnir eru að
S'tília upp gríndunum slnum.
Hins vegar hafa gosbmnnam-
ir á Omorriatorgi ekki verið
settir í gamg enn. ‘Það er nán-
ast eina merkilð um að eitt-
hvað sé öðru vísi en á venju-
legum morgni. Bílaumferðin er
að sönmu miinmii, en þó tatt'sverð.
Verz'anir eru lokaðar, bank-
ar em lokaðir, allar skrdfstofur
eru lokaðar, svo að ég veiti'
fyrdr mér, hvað allt þetta fólfc
sé að 'gera svona simemma
sunnudags, Iþegar ttandinn
'heima sefur enn sætum svefni
og ætiar sér efcfci á færtur í
bráð.
■Ég spyr man'n'inn á hótellinu,
ihvað afflt þetta fólfc sé að gera.
'Honum fintnst spuming mín
víst fárántteg, iþví að hann svar-
ar því etau, að hér hafd menn
svo mörgu að sinma. Það þarf
ekki að segja mér það. Ég sé
það með éigin augum.
Ndðri í forsialnum bíður
illskulegur Japani, ásamt fin-
'gerðni konu slinnii, og fortjótri
dóttur. Þau ætla ttífca 'í skoð-
unarferðina og víð bíðum öll
eftir því að bíldnn fcorni og
sæki' okkur. Nú eru 'Gri'kkiir yf-
árleitt ek'ki srtundvísir menn.
Segist þeir 'koma fcl'ukkan hálf
átta, hef ég h'ngað rtl igert því
skóna, að maður mætti þafcka
affls hugar feginn fyrir, ef þeir
kæmu klufckan tíu. Og maður
. og götusóparinn var
byr/aður
að hreinsa
Camla
konan
myndi ekki kippa sér hætis hót
upp við það þött Iþeir birtusit
ekki fyrr em efflefu. En nú
'bregður svo við, að á mírnút-
'unni kaúkkan hálf átta rennur
■bíl'lúnn að og ungur piltur hopp
ar út og gerir liðsfcönnun á
því, hvort allir séu mættir sem
ætla með. Kriijonpotir? segir
hann og þar sem Japaninn
fcannast ekki við þá nafngift
geri ég ráð fyrir, að við miiig
sé átt og gef mig fram.
Svo öfcum við á erudastöðina,
þar sepi fleári bærtast í bilinn
svo og 'leiðsögufconan Alexda,
þekkileg srtúlfca og óllifc griskum
konum að því leyti, að tal'gleði
Hótel E1 Greco klukkan hál'f
átta á sunniudagsmorgni. Svo
'hrekk ég upp og þyfcist sann-
færð um, að klukkan sé orð-
in alltaf níu og gleymzt hafi
að vekja mig, því að ég heyri
ekki betur en lifið sé rtekið að
ganga sinn vanagamg úti fyr-
ir. Svo gægist maðair út um
'glugga á 'hóteli' í milðborg
Aþenu og klufckan er þá hálf
sex á sunnudagsmorgni, þegar
maður hélt að enn væri borgin
í svefni og engin hreyfing á
neiin'U, nema í mesta laigi á
nökkrum útíendingum, sem ætl
uðu í skoðunarferðir.
Og þá sé ég, að sölu-
turninn á horninu h&fur verið
opnaður, götusópariinn or byrj-
aður að hreinsa, fconan með
KÖkukonan
var setzt
bjá
vagninum
sínum
fcökuvagndnn er komin á sinn
stað og þeir eru að byrja að
afgreiða súvla'kisamlokuir h;in-
um megin við götuna. Og fólfc
arfcar fram og aftur. Ekki nátt-
.hrafnaT á tteið frá tavernum í
Plaka, iheldur útsofniir Aþen-
ingar, sem ftana hjá sér hvöt til
að hef ja al'lis fcyns störf, sem ég
ihef ekki ihugmynd um, hver
eru, utan þeirra, sem upp eru
talin.
hennar var í ágætu hófð og
hún sagði skýrt og stoilmerki-
lega frá, án teljandd máMeng-
inga.
Leiðin til Delfi liggur um
var setzt á þrepin
gróðunsiælia dali' og upp snar-
brattar hlíðar, iþaktar óllivur-
trjám og öðrum framandi
gróðri, sem ég fcann ekfci að
nefna. Áður en við förum rtii
'Delfi drepum við niður fæti í
'kdaustri st. Lúkasar og skoð-
'um þar veggimyndiir iúr mósaik,
dýríegri en ég er fær um að
lýsa og fá nú ýmls fflstaverk
hér tffl að bfflfcna heldur óþyrmi-
iega. Að vísu segir Alexia, að
Tyrkir hafi sfcemmt sum lista-
verkin með því að pibtofca úr
'þeim igadllá'tuðu stednana, en
komust þá að raun um að þetta
var bara platguli. Þá urðu þeir
'svo reiðir, að Iþeir reyndu auð-