Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1974, Blaðsíða 15

• «
Teikningin að ofan er eftir
Petru Óskarsdóttur. sem er
8 ára og á heima i
Slóttahrauni 25 f
HafnarfirSi. Myndin skýrir
sig sjálf.
Til vinstri er teikning eftir
Guðrúnu Óskarsdóttur.
Sléttahrauni 25 i Hafnar-
firði. Hafnfirðingar standa
sig mjög vel og senda okkur
meira en nokkrir aSrir.
GuSrún er 11 ára. Hún
segir: „Myndin heitir Fram-
tíðardraumur minn." Hún
ætlar sem sagt aS verða
einleikari á klarinet eSa
eitthvaS þessháttarog leika
fyrir fullu húsi. Vonandi
tekst þér það, GuSrún.
Kristfn Ólöf Jansen á
Rauðalæk 6 I Reykjavík,
sendir okkur teikninguna til
hægri. Hún heitir: Að vori i
gamla daga. Þarna er setið
yfir fé og smalinn er með
lurk. Þerna er líka verið að
mjólka kvfaá.
fíjt vöht iga<«
M

m

* — ••
BORNIN TEIKNA
tröllauknu Himálajafjalla, er sá
ás, sem mestallt lifið i Swat snýst
um. Hann gegnir hlutverki and-
legrar ráðgjafamiðstöðvar,
skriftastóls og fundarstofu þar
sem öldungarnir ræða mál rikis-
ins og greiða atkvæði um aðgerðir
i þeim. Embættismennirnir, sem
skipaðir eru af ríkisstjórninni í
Islamabad, ráða i orði kveðnu en
gæta þess vel að þreifa fyrir sér
hjá Babanum, áður en þeir taka
mikilsháttar ákvarðanir.
Babainn fór sjaldan út úr húsi
— og hafði til þess ærna ástæðu.
Hvenær sem hann sást á almanna-
færi, flykktist fólk að honum. Að
ganga úti með Annabelle minnti
einnig helzt á konunglega skrúð-
göngu, þvi vinsældir hennar
gengu næst Babanum. Hrópin
„Kherun Nissa" kváðu við
hvaðanæva.
Endalausar heimsóknir f hús
Babans gerðu mér erfitt um vik
að eiga margar stundir með henni
einni. Babainn skynjaði löngum
mfna til að vera einn með dóttur
minni, og sagði henni einn
morguninn að fleygja öllu frá sér
og fara í langa gönguferð og tala
við mig. — Þú verður alltaf að
sýna föður þinum virðingu og
hlusta á ráðleggingar hans, sagði
hann.
Á þessari gönguferð um hlíðar
Himalajafjalla varð ég margs
vísari um dóttur mina — og
sjálfan mig.
— Ég skal segja þér pabbi, að
þið mamma bjugguð mig ekki vel
undir lífið. Þið vernduðuð mig
um of, dekruðuð of mikið við
mig. Þið spilltuð mér með
eftirlæti. Ég ólst upp i þeirri
trú, að ég gæti fengið allt,
sem ég vildi. Þið sáuð allt-
af um aílt fyrir mig, þegar ég
vildi gera það sjálf. Ég veit, að þið
gerðuð það vegna þess, að ykkur
þótti vænt um mig, en þetta var
eins og i ævintýri og lifið er ekki
þannig.
— Það varð þess vegna áfall
fyrir ntig þegar ég fór til London i
þetta próf i leiklistarskólanum og
mér var hafnað. Eg hélt, að þið
gætuð komið því í kring lika.
— Það var þá, sem mér för að
verða ljóst, hve harður heimurinn
er og að ég yrði að læra að standa
á eigin fótum í stað þess að láta
ykkur gera það úr mér, sem þið
vilduð. Og það var í rauninni
ástæðan fyrir því, að ég fór að
heiman.
— Allt þetta tal um kynslóða-
bilið stafar af því, að foreldrar
eru of ráðríkir við börn sín. Þeir
halda, að vegna þess að þeir
fæddu þau af sér, séu þau þeirra
eign, eins og húsgögn, sem þeir
raða niður i stofuna hjá sér.
— Ef foreldrar gætu aðeins
skilið, að börn þeirra eru sjálf-
stæðir einstaklingar, sem hafa
sínar eigin hugmyndir og vilja
gera sínar eigin skyssur og lifa
sinu eigin lifi, þá gætu þeir
sparað sér mikil vandræði. Ég
veit, að hefði ég verið kyrr í G enf,
hefði ég stýtt mér aldur.
— Mínir lífshættir falla þér
vafalaust ekkert betur i geð en
mér falla þínir, en þetta hef ég
valið mér og þú verður að láta mig
um að ráða fram úr því á minn
hátt.
— Vertu ekki sár, pabbi. Ég
kem aftur einhvern tíma. Mér
þykir ennþá vænt um þig og
mömmu. Segðu henni að hafa
engar áhyggjur. Og þegar ég kem,
vil ég hafa elsku litlu Júliu hjá
mér. Ef þið verðið þreytt á kapp-
hlaupinu i Evrópu, komið þá
hingað. Þetta er dásamlegur
heimur. Babainn og ég skulum
byggja handa ykkur hús og ef þú
vilt græna peninga, þá kemur
hannþér upp fyrirtæki.
Nú eru fimm ár liðin síðan
dóttir okkar lagði út á sína örlaga
braut. í siðasta bréfi sínu sagði
hún okkur, að hún og Babainn
ætluðu i pilagrimsför til Mekka
og enda þótt ekki væri til siðs að
konur færu slíkar ferðir, ætlaði
Babainn að koma þvi í kring.
— Ég er hraust og sterk og lifi
því lífi, sem hefur fært mér mikla
hamingju, skrifaði hún nýlega.
Trú okkar er rnikil og sömuleiðis
ást okkar hvors til annars.
BRIDGE
Margir spilarar fylgja þeirri reglu að svina ekki, ef
þeir eiga samanlagt 9 spil í litnum, þar með taldir ás
og kóngur. Regla þessi er góð, svo langt sem hún nær,
en ekki algild eins og meðfylgjandi spil sýnir.
Norður
S. 10-7-5
H. 5
T. K-G-10-3
L. K-G-7-6-3
Vestur
S. D-8-3
H. Á-K-D-9-8-7-4
T. 7-4
L. 5
Austur
S. 9-4-2
G-10-6-3
8-6-2
D-8-4
H.
T.
L.
Suður
S. A-K-G-6
H. 2
T. Á-D-9-5
L. Á-10-9-2
Sagnir gengu þannig:
Suður Vestur
1 spaði 2 hjörtu
3 tíglar Pass
5 tiglar Pass
Norður
Pass
4 tiglar
Pass
Austur
Pass
Pass
Pass
Vestur lét út hjarta kóng, síðan tromp, sagnhafi
drap, tók tvisvar tromp til viðbótar, síðan tók hann ás
og kóng í laufi (fylgdi þeirri reglu, sem gefið er að
ofan), en drottningin féll ekki í. Austur komst siðan
inn á laufadrottningu, lét spaða og sagnhafi komst
ekki hjá þvi aðgefa áspaða drottningu,
Athugi sagnhafi spilin betur, á hann að svi'na laufi.
Hann á að taka laufa kóng, láta út laufa 3. austur
lætur laufa 8 og nú á sagnhafi að drepa með tfunni.
Eigi vestur drottninguna, þá verður hann að gefa
sagnhafa slag í næsta út.spili. þ.e. annaðhvort spaða
eða hjarta. Eins og spilin eru i spilinu hér að frainan
þá gefur sagnhafi ekki slag á lauf, en vestur fær slag á
spaða, og spilið vinnst.