Lesbók Morgunblaðsins - 13.07.1975, Síða 15

Dýra-
vinöttan
tekurösig
furöulegar
myndir
íslendingar stæra sig af því að vera bóka-
menn og dýravinir. Þær hugðir birtast í
umdeildum myndum á stundum.
Ekki eru allir dús við, að bókmenntaáhugi
hjá býsna drjúgum hluta þjóðarinnar ein-
skorðast við lestur danskra afþreyingarrita.
Né heldur get ég verið sátt við þá dýraást,
sem meðal annars kemur fram í því, að
skjóta blásaklaust bjarndýr, sem bátur siglir
fram á, syndandi langt undan landi. Þvílíkt
athæfi leyfi ég mér að kalla villimennsku.
í framhaldi af slíkum vináttuvotti má svo
víkja ögn að þeirri hugsjón, sem skotið hefur
upp kollinum í að minnsta kosti einum
bréfadálki dagblaðanna, þar sem hvatt er til
þess að skorinn verði upp herör gegn köttum
I Reykjavík og raddir örva til að gengið verði
fast eftir því að hundabannið verði virt með
tilheyrandi aðgerðum.
Ekki geta fjárhagsörðugleikar verið i borg,
þar sem stefnumálin eru svo háleit. Þá
verður líkast til engin hætta á að skornar
verði niður fjárveitingar til heilbrigðis- og
félagsmála, skólabygginga og dagvistunar-
stofnana, ef fé og mannafli er aflögu til að
ráðast í þetta „þjóðþrifamál" sem mörgum
virðist vera útrýming hunda og katta.
Ymsir svokallaðir dýravinir tala um það
fjálglega að ástæðan fyrir því að þeir vilji
losna við ketti og hunda í borgum, sé ein-
faldlega sú, að elsku dýrin eigi að fá að vera
að bíta gras I sveitinni og ekki kúldrast í
bílabænum, þar sem svigrúm þeirra sé tak-
markað. Stöku sinnum er fært að taka slíkar
staðhæfingar sem góðar og gildar.
En þó ber þess að gæta, að hundur sem er
borgarhundur frá fæðingu, hefur hreinlega
ekki vit á því að það sé svona óhollt fyrir
hann að búa í borginni, hann hefur ekki
hugmynd um að eiginlega á hann að vera á
þeytingsspani í sveitinni að reka kindurnar
og borgarkötturinn hefur heldur ekki neina
vitneskju um að sveitamýsnar séu Ijúffengari
öðru.
Blessuð dýrin eru svo vitgrönn að það
hvarflar ekki að þeim að þau eigi að vera
ólukkuleg í borginni.
Strangt tekið eiga menn heldur ekki að
búa í borgum. íslendingseðlið er bundið
sveitinni í margar aldir. Ergo við eigum öll að
flytja upp í sveit og fara að búa þar með
hundunum og köttunum, ef við viljum vera
ánægð með tilveruna. Og ef farið er dálítið
lengra aftur í tímann eigum við auðvitað að
vera uppi í trjánum að borða banana. Þá
fyrst værum við líklega verulega hamingju-
söm.
Og kærleikur okkar til dýranna tekur
vissulega á sig furðulegar myndir. Sumt af
því fólki, sem fjargviðrast út af þvi að hundar
megi ekki sáluhjálpar sinnar vegna vera í
borg, þeysir á hrossum um borgarlandið árið
um kring. Rekst ekki þarna hvað á annars
horn? Af hverju hugsar enginn Um það hvort
hrossin langi til að brokka um með misjafn-
lega hressa reiðmenn á baki sér hér í
nágrenni Reykjavikur? Gætu þeir áhuga-
sömu ekki reynt að gera úttekt og könnun á
stöðu hrossa, fyrst umhyggjan fyrir velferð-
inni er svona skefjalaus. Og þá mega nú
hestaeigendur fara að gæta sín. Eða hvað?
Jóhanna Kristjónsdóttir.
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
Ein*e efu i FtTór MtW ftKKf, VO£> FUÍ.L- AR ÍHé ■ l'Mí f£l«‘ 5Ko« PÝR 7H7
s r U L tc fí K £ N u R 1 5
Suco UB. ’o R fí R ±°l u fí L fí R A‘ r
ÍTkáíIÍ Ht«r- Sg A VZ í w u FOKu L Lt D fí i R
L PJ VfVd. V * L MU- «€>« FUItfi R&, U M N fí R ixiiÞ BSdtil Kíiris A F A
r £ K vc a R ÁilSw tr i«- HórNIN A F T A N L N
V £ R fUKfl A M WfíP- K DUC4.S LfC^ L U R fí L £ 4
£ 1 R fí J> R 'A P fí HtNOQ fíÐl Hfirs MONTS F 'fí vc s
1 £> 1 N %ÖLT VÖK-W 1 r> M K A' Btor OLAur Uft. R fí íx N ffiR- l£) A 7TT* • IL» *
KAWhl R A N N 5 A K A R VflTKS FflLL F o S S A‘
4 Ck A R. A M fí SAm- Hcr. r R f K fí R
4 R IHE ftHW k £ SrtKt- R sk K o R. T £ 1 M £
» E y Ð l £ 1. J U H*f> VCIHfl A1 S .Tmo- Sto P A R
R \ s t N N 'o R A' á> á 1 D I
1| b Ð A R M ftoTM frtCU H R A T L \ s At S> 1