Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 18.01.1976, Qupperneq 15

Lesbók Morgunblaðsins - 18.01.1976, Qupperneq 15
Sarah Caldwell Framhald af bls. 13 GALLVASKI! í útlendingahersveitinni slitu snemma samvistum og móðir hennar var langdvölum að heim- an við tónlistarnám, svo að Sara ólst að miklu leyti upp hjá ætt- ingjum sinum. Henni voru sagðar miklar sögur af móður sinni og hafði háar hugmyndir um tónlist- arhæfileika hennar. Þegar Sara var fimm ára þótti hún nógu fær til þess að leika kammertónlist á fiðlu með full- orðnum. Sex ára hélt hún hljóm- leika og komst jafnvel til Chicago. Loks giftist móðir hennar menntamanni, kennara við Ark- ansasháskóla. Hann vildi, að Sara fengi að læra tónlist, en kvaðst hins vegar vona, að hún legði eitt- hvað annað fyrir sig í háskóla. Hún tók það til greina og innritað- ist i sálarfræði við Arkansashá- skóla, en eftir eins og hálfs árs nám hætti hún og hóf nám í fiðlu- leik. Hún fékk styrk nokkru síðar og hóf þánámhjáRichard Burgin sem einnig var konsertmeistari symfóníuhljómsveitarinnar f Boston. Burgin olli henni nokkr- um vonbrigðum. Hann sagði henni nefnilega, að hún hefði enga sérlega hæfileika til fiðlu- leiks og lagði til, að hún sneri sér að annars konar tónlistariðkun- um. Hún hélt þó áfram fiðlunáminu og árið 1946 fékk hún annan námsstyrk. Þá hitti hún stjórand- ánn Serge Koussevitsky, sem hélt því að nemendum sínum, að þeir ættu að leggja sig tvöfalda fram við verk sín, eða ,,200%“, eins og hann orðaði það. Árið 1947 setti Sara á svið óperu í einum þætti, byggða á leikriti eftir J.M. Synge og hlaut viðurkenningu Kousse- vitskys fyrir. Um þetta leyti hitti hún Boris Goldovsky, sem stýrði óperudeild tónlistarskólans í Nýja Englandi, og hafði mikil áhrif á hana. Goldovsky var mikill málsvari hugmyndarinnar um óperuna sem leikhús og var ein- fari í þvf efni. Sara var honum til aðstoðar og reit jafnvel handrit fyrir hann. Að því kom að þröngt varð um Söru og árið 1952 var hún ráðin til að stjórna óperumálum Bost- onarháskóla. Hún var þarna i átta ár og kom á fót sérstakri óperu- deild við skólann. Hún hætti árið 1960 og hafði þá komið upp eigin óperufyrirtæki. Ekki grétu allir samstarfsmenn hennar við há- skólann brottför hennar. Það gustaði af henni þá eins og nú og mikið gekk oft á. Einn fyrrver- andi nemandi hennar minnist þess, að hún ferðaðist víða og komst ekki alltaf aftur til kennslu á tilsettum tima. Ilún tók því upp þann sið að lesa fyrir- lestra sina inn á segulbönd á leið- inni og senda þá í pósti til skól- ans. 1 ferli Söru er margt hliðstætt HVER EROUNNRIKUR, SMAFRÍWR MÍN? 'VIÐ.KYNNTUMSTA SKOLABALH í KONDATUM. HANN ER KÆRASTINN MINN........ ^ AFSAK/Ð, MA EGLESA ÞAÐ'A MEÐAN ÞJÐ ^ BJÐ/Ð ? . ^ ALVEO SJ'ALFSAOT! r ÞU mrj BKK/ GRATA, sm’afriður. vw SKULUM FINNA GUNNRÍKÓ&BJARSA. EKK! 5ATT ÁSTRÍKBR? ^ AÐMER HE/LUM O&LIFAND/, 5KHLLNM V/Ð BJARGA HONUM ÞO HANN SB 7 SOT- AFRÍKU. EN VW VERÐUM S/ÓRTUSTU ÉG ER HREYK/NN^\ AF ÞéR/ ÞU BKÁST VARLA SV/P,ÞEGAR Þu HEYRÐ/R AD HUN , VAERI TRULOFUÐ. ÞU l'lRcfandi: H.f. Arvakur. Rcvkjavfk Framk\.nIj.; llaraldurSvWnssun Rilsljórar: Mallhfas Johannrss**n Styrmir (lunnarsson Ritstj.fllr.: (ifsli Si»»urðss»»n AuKlýsinKar: Arni (iarðar Krislinsson Rilsljórn: Aðalslræli 6. Slmi 10100 þróun þess, sem nefi.a mætti landsbyggðaóperu, jafnvel hreppaóperu. Þyngdarpunkurinn er ekki lengur í New York. Þau verk, sem Sara Caldwell setur á svið, hefur hún yfirleitt ekki fært upp áður. Hún stjórnar ekki sömu verkum aftur og aftur. Hljómsveitirnar, sem hún stjórn- ar eru henni oftast ókunnar áður. Vinsældir Söru hafa gert henni kleift að búa betur um sig en áður. Fimm undanfarin ár hefur hún búið með móður sinni, sem nú er sjötiu og þriggja ára gömul og ekkja. I fyrra fluttu þær úr troðfullri fbúð sinni i Back Bay f sex herbergja hús f Weston. Þar hefur Sara skrifstofu. Hillurnar eru fullar af hljómplötum, segil- böndum og bókum. Þessi önnum kafla kona tekur flesta daga meira að sér en hún getur annað. Astoðarmenn eru sf- hringjandi út um borg og bæ að aflýsa hinu og þessu. Það er haft eftir óperustjóra nokkrum, að framkvæmdastjóri sé hún aðeins í þeirri merkingu, að enginn geti haft stjórn á henni. „Draumlynd, snillingur, afar heillandi kona.“ Þessa einkunn gefur stjórnarformaður óperufé- lagsins i Boston Söru. Um þessar mundir dreymir hana helzt um það tvennt að mega stjörna Louise við Parisaróperuna og að koma upp nýju óperuhúsi. Það á að verða í einu og öllu eins og henni sýnist, annars vill hún ekki sjá það. Hún kærir sig ekki um eitt uppgert kvikmyndahúsið enn. Þarna á að vera 800 manna leik- hús í barokkstíl, 2000 manna áheyrendasalur fyrir 19.- aldaróperu og allt að 3000 manna salur fyrir sjónvarps-, kvik- mynda- og tilraunaóperu. Og nú vantar ekkert nema 40 milljónir dollara. Það kann að virðast í mik- ið ráðizt. Og þó munu fáir þeirrar skoðunar að þetta takist ekki. ©

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.