Lesbók Morgunblaðsins - 28.11.1976, Blaðsíða 15

Vanbúnaður, sem
kostar mannslíf
Tíðindasamt er nú orðið ( kjara- og launamál
um í okkar verðbólguþjáða landi. Ekki nægja
lengur hinar hefðbundnu vinnustöðvanir, sem
taka má sem sjálfsagða hluti heldur bera nýj-
ustu aðgerðir ýmissa starfstétta og hagsmuna-
hópa keim af skæruhernaði. Um réttmæti
þeirra sýnist sitt hverjum.
í hinu langllfa deilumáli um það, hve stóran
hlut hinir ýmsu samfélagshópar skuli bera úr
býtum hjá þjóðarbúinu. hljóta alltaf að verða
skiptar skoðanir og niðurstöður vafasamar. En
vafasamast verður þó að telja það sjónarmið,
sem örlað hefur á hjá einstökum hagsmuna-
hópum í kjarabaráttu þeirra en það er að bera
laun s(n saman við laun sömu starfshópa með
öðrum þjóðum, sem óumdeilanlega eru miklum
mun betur stæðar fjárhagslega en hin fámenna
og fjárvana islenska þjóð. Verður að ætla að sú
afstaða sé sprottin af vanhugsun og ef til vill
vanþekkingu á þv( hvar skórinn kreppir að
öðrum þeim samborgurum, er mest og tiifinn-
anlegast verða varir við afleiðingar hins nauma
fjárhags þjóðarinnar.
Um þetta mætti nefna fjölmörg dæmi en það
sem mér er hér efst ( huga er eitt Ijósasta
dæmið um vanefni þjóðarbúsins. Á ég þar við
starfrækslu þeirra öryggistækja, sem notuð eru
við sjúkraflutninga. Flestir kannast við hinn
svokallaða „hjartabd". Þetta fullkomna sjúkra-
flutningatæki var, ef ég man rétt, keypt fyrir
söfnunarfé frá sérstökum samtakahópi og kom
stofnkostnaður þv( ekki til útgjalda fyrir þjóð-
ina ( heild. Eftir þeim upplýsingum sem veittar
voru á sinum tima um þennan sjúkravagn, var
hann m.a. búinn tækjum til fyrstu meðferðar á
sjúklingum ( dauðadái, er I mörgum tilvikum
hljóta að geta ráðið úrslitum um l(f eða dauða
viðkomandi.
Reynslan sýnir að vegna fjárskorts hefur ekki
reynst unnt að nýta þessa möguleika til að
bjarga mannslffum. Kunnáttufólk verður að
vera til staðar svo hægt sé að beita þeim
tækjum sem í bdnum eru, þegar þess er þörf.
Heyrst hefur að sú útgerð sé meiri kostnaðar-
auki en þjóðarbúið þoli að standa undir. Út-
koman verður þv( þannig, ao hinn fullkomni
sjúkravagn tekur (litlu fram venjulegum sendi-
ferðabd til þessara nota.
Ástæðan fyrir þeirri fullyrðingu er sú, að ég
varð sjálf fyrir skömmu vitni að þv(, er umrædd-
ur „hjartabdl" var kallaður til að flytja sjúkling
í dauðadái eftir hjartaáfall. Engum tækjum var
beitt ( bílnum til bjargar Kfi sjúklingsins, enda
komu ekki aðrir á vettvang en mennirnir tveir,
er venjulega annast akstur og framkvæmd við
sjúkraflutninga. Hins vegar báru Kfgunartil-
raunir á sjúkrahúsinu þann árangur, að hjarta
súklingsins tók til starfa á ný eftir að hafa verið
óstarfhæft ( sex til sjö mínútur, að þvf er talið
var. En vegna skemmda er önnur Kffæri höfðu
hlotið á þessum t(ma, varð Kfi þessa manns
ekki bjargað.
Nú ætti að vera auðvelt fyrir hvern sem er. að
setja sig ( spor þeirra, er vita Iff sinna nánustu
komið undir þeim hjálpartækjum. sem þarna
eru fyrir hendi en ekki reynist mögulegt að hafa
tiltæk til notkunar vegna fjárskorts. Á meðan
svo þröngt er ( búi. sýnist ekki óeðlilegt að
spyrja hvaða kröfur um aukin útgjöld beri að
meta mest.
Trúlegt er að flestir ef ekki allir, hversu illa
leunaðir sem þeir kunna að vera, mundu af
frjájsum vilja afsala sér einhverjum hluta af
launahækkun, ef þeir mættu með þvf stuðla að
þv( að bjarga þeim, sem eiga Kf sitt undir þessu
sjálfsagða öryggistæki, réttri meðferð og þjón-
ustu þess við borgarana. Enginn veit hver næst
þarf á þeirri þjónustu að halda. Vel má það
geymast ( minni, að á þeim stundum skiptir
launaupphæð ( krónutölu ekki mestu máli.
Þuríður J. Árnadóttir.
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu

( p 3 1 g i i-fti t>ÓMI UKAKKft K£«T- AC Sflí-- 1 fJ snm- HlT
* \qj sí'<- L A á u R FliK- AR A ~F C A R íre- Kflsr Æ
1 #* u fcH A WFUZ ÍKflplt) e F E L V N D X $>
u AtJSxR F«IR Py'KI > U r i i-'nl) ILfíí L A N i) O-flPIR c*"! D Á
H £ L D U R —> s K e á íK 1 H U i-
A L A PTC(? Ihi £) róKir Svi>» s T e i á BK Mt> N A u
pvöT F U H D U R t'fílF pyAft A R T S TÆ9I gierfl 'o H Mvier- AA 'b ?
sírar U R á A Á 'A 1 R H 'fl R U L L T Ft SÆlU •• o s ?
M K rtcit* n-t-n A £ A N N Huc,- 'o R A á u R 1
5 u« T 'o N A R f/tRl N £ T Fk IK 4 A tL A K 1
A e N ÍK««r- ctiPne o á rtyTi j PæTdI A 5 gjlxM % R u M
IÐ 5 o 9 A N DVfl A L c T A i> Hcr- e> t>- FiCRI e
1 ÍISSfSGíÍEíffaEEidEJ A u R aHR •iróð A o i>
■ IÍLCPI- IflUí T E E E R U £ £ • • © L B
mw JD ik o E* \L E IaIt T HfoSJÍ HiPuif S T ó 3>
V£IBI- fWFEUe IIJCUR b HR- eiMKT- PR TóglR £|NC ■ M HSl- c-rr- UtflNN Ft-IO y , Ti mA i?iu ,
FLfbr
&7| ' 'ft^ u'iTlD tflKKíf?
tv Kevi?/J L? PpKÐlR 'G l £>N t
Ájjt /AÁT
d3S - 5*^ HR' V/ UR DRVKK; U R. 5uk< flFT- - / M/U 'V • {
Ahd/1- ÍlIFT VFRwE K£M$T j
K'dM' flST vettvc- FAIRI £>- H « F O ' iío arfl pRVNMfí FoR - ^erN/NC HflCN AF>ac? INN
l~V fí fUULS
M£ll* MHWN5- kafm FlJKfl
$Tai?F/9 M F?
m - MVNO - U M « N Ó5K/Í? l/£l L-R
5ýK Jfl am UR/NN VFIR- HöFN
tCÆTI RL.- HEIM X
NölDHR V£PV<-- FÆRI íl&RR
íírain- Mer i LflMD irAv- AKoyf<
m FéLfli c»Rd> gNDIMC ^fí/glft eiHS ■ » 1 n
—*
■ HftLf- |VAMÐ I SflSLA 'htt