Lesbók Morgunblaðsins - 21.04.1979, Síða 7

Umhverfi byggt upp inni í Belvederekastalanum.
aáií
■•mmm
.
Frá sýningunni í keisarakastalanum í Prato.
flókin mynstur í steinsteypta veggina.
Arfleiö heimalands hans og síbreytilegt
landslag eyöimerkurinnar hefur haft djúp
og varanleg áhrif á list hans og í rituöum
staöhæfingum sem hann oft skrifar á
veggi og gólf, í einskonar skilaboöum og
tilmælum sem beint er til sýningargesta,
kemur þetta skýrast fram. „Fyrstu spor
mín voru mótuö í sandinn viö Miöjaröar-
hafiö: mjúk/hörö, ógreinileg/ skýr,
heit/köld, blaut/þurr. Þau voru mínir
skúlptúrar." Á Feneyjabiennalnum bauö
hann sýningargestum aö taka af sér
skóna og ganga berfættum um grófkorn-
ótt sementsgólfiö til þess aö komast í
líkamlega snertingu viö verkiö og ganga
inn í þaö í eiginlegum skilningi.
Sýningar Karavans í Prato í sumar eru
óöur hans til þessara fornu menningar-
borga, sem fóstraö hafa svo marga
meistara á sviöi lista, vísinda og skáld-
skapar og veriö vagga þess neista sem
þar fæddist og síöar hlaut nafniö Endur-
reisn og varö upphaf nútímalistar.
Ef reyna á aö skilgreina sýninguna í
Belvedere í örfáum oröum er nærtækast
aö grípa til umsagnar listamannsins sjálfs.
Frá sýningunni í Bolvederc-kastalanum. hvolfþak dómkirkjunnar í Flórens lengst t.h.
„Verk mín eru afurðir umhverfisins,
sprottin af víxlleik milli efnis og
ímyndunarafls, þátta í náttúrunni og
skipulags". Belvedere-kastalinn er heill
ævintýraheimur, þar skiptast á glæstir
veislusalir, einkaíbúöir, draugalegar
kjallarahvelfingar, dýflissur, tröppur og
skúmaskot.
Þaö þarf mikinn sjálfsaga fyrir fótlúna
feröalanga aö bregöa ekki á leik og fara í
feluleik í þessu ævintýralega umhverfi og
hrópa hó, hó svo unriir íæki i kastalanum
og vekja kannski vörðinn sem dottar svo
væröarlega í hádegishitanum undir
skugga eins af fjölmörgum ólífutrjám, sem
Karavan hefur látiö flytja frá ísrael og
gróðursetja á staðnum.
„Ólífutré, ættu aö vera okkar landa-
merki“ stendur skrifaö á einum veggnum
og hér eru ólífutrén sem friöartákn, enda
er þema sýninganna tveggja „Friöur"
þema sem mjög hefur leitaö á Karavan
síöustu árin og byggist á djúpri og
innilegri trú hans á þaö góöa í
mönnunum.
Á vegg sýningarskála síns í Feneyjum
skrifaöi hann: Eg tileinka friöi þennan
sýningarskála. Til friöar milli ísraelbúa og
Araba. Mín von er aö friöurinn ríki aftur
yfir hvítu sandhæöunum þar sem viö
gengum sem börn og sem aldrei meir
mættu óhreinkast af blóöi okkar“.
Inni í Belvedere kastalanum hefur
Karavan þiljaö aö innan herbergi eftir
herbergi meö Ijósum viöarfjölum og
byggir þar einnig upp og raöar saman
lausum einingum, sem fylgja formum
umhverfisins samræmast því og verða aö
hluta þess. Um þetta inni-umhverfi segir
Karavan: Þaö sem fyrir mér vakir hér er
ekki aö sýna verk mín mót hlutlausum
bakgrunni, heldur aö auka við þaö sem
fyrir er (þ.e.a.s. kastalann) meö nýlista-
verki. Því síöur reyni ég aö þröngva
umhverfisverki mínu upp á umhverfið eða
fólkiö sem kemur til aö skoöa þaö.
Tilgangur minn er aö fá fólk til aö
uppgötva verk mitt og sjálft sig um leið.
Án mannlegrar viddar, án nærveru mann-
eskjunnar missir verk mitt marks og
hættir aö vera til."
©