Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1982, Blaðsíða 16
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
■ O' i- y«3- ósku« HÁTÍD /N' KER- ACD TtX TÁ- KíHílu m FARA Á }TÓ rsiu- JPIFUH UtLA ELJIC- 5 T o L °*uT'
0 3 -> Þ T 'A L F A R 1 N u R
níl / R 'o u R bf* - LtKKA 'n L ú I N N 1
ih @ 5P- A# 'A L A R ÍlAts - D A L L S l N s
V -bíLL nnm STvtyu ÚUÐS HÚS K i R K T A RÖ0t> A L '1 Wí#«l ÞuÁrrA U M
'f'' r 'A F'IFL F N E KKI 5 'A L 1 N 5rtf>M 1 S n I
EOUJ- Fðk A £> A L 6fldM- /M t H£VI£> Veiúuí 1 A £> A N CILUAC r0e- WAFNS N i r< K
SCR- Húffl K A 5 K E 1 T 1 MÍSKAgl rÖNn N A U M A R 1
T“; A N N l R A9* 0 s L A L IT O/tMI 1 '/ b U L
4 "JlLKiC- A N T ! A N A WiiWvH L u N A 5KYLD
V A R N A 6et-T 4 o • i V 'E z eim < A 4 A
1 L ÚF-crt flLt> etiy-a- N A u T £ l N s ir Buirr p-TUKT A F
£> rAi'ai TofJrl F A MVWT K R BuRT Kt'iÐ U T 5ÆTI ?ooo s r 'o L A
r y R l R A) Æ L u n CktÞ- U9. £ E A/
|3AÐ F A L A Ð 1 FLUTW INC, F A R M (^ L 'o 6. A
gg|ýsgtefl > // Mat- T U RT ÍTR" I KAFI g ÍCARL- F uat- Sla Flill- MM L'itil Hó'no F TA L l M , V AHALLf/ K\ja k ' v7 ir ■. H|0hc>v<v\/\
3>L o O >> ; „ /
’ r-—, r Bövc-_ Kö(?N- STR/\ L'éutt
Alda 'AA ÚflCN
Hey BRúlC- VA£> U
Höfuþ Fotin KróaoM- Blöí>/m
£T|£> OF /V7IKIÐ Sopf) R- VCo MQ
J ÍTÍ\ F- UR r'iu Bardali ÓSAM- srÆí- >#
1 S T ffiML.1
VC5ÍLL 5ÖV D N HKóPA
5PÍRA STTónn- arM 1 KJ A Torskcvti JWCIí>lf>
VAWO/V QUNSDbi MflLOÍl S t &. ÞrAmt Kropp FANJa A" Í-ÍKS
EVDDUR E'iKiT
5 vcoc?- kær- LE IKuR
Tönn -F LÆ.RI lF>!.ETTft Istofa t 'OHR- ElNKA NKFhiS HULI Afi
5K£L PÆLD Tö«í> N UOD + Ft- ALí) í •
Hhífar 'AMÍTA HLT- o /ar
\£>N PoKAi
DLMf\R. áRCMTA \ Fflíri + ÓMKRC •R.HVC é
\J IT- STOLfl SuRT
\(/ Fod- FE-Ð - URMfl ÞftTT- TfiK* A rO X> 1 J
ItJLflUS 1 UR r il SO LU glTI
Cape Horn, Hornhöföi, er syösti oddi Suður-Ameríku.
Tove Ditlevsen
pabbi geti ekki fengiö vinnu af því aö hann
er sósíalisti og er í verkalýðsfélagi. Hún
segir einnig að Stauning, sem pabbi hefur
hengt mynd af upp á vegg viö hliöina á
sjómannskonunni, muni steypa okkur i
glötun. Mér líkar vel viö Stauning sem ég
hef oft séð og hlustaö á í Almenningsgarð-
inum. Mér líkar vel viö hann af því aö síöa
skeggiö hans bylgjast svo hátíðlega i gol-
unni og af þvi aö hann segir „Félagar“ viö
verkamennina þó aö hann sé forsætisráö-
herra og gæti leyft sér fyrirmannlegri fram-
göngu. I stjórnmálum held ég aö móðir mín
hafi rangt fyrir sér, en enginn hefur áhuga á
því hvaö stelpa heldur eöa heldur ekki í
þeim sökum.
Dag einn er blóölykt af bernsku minni,
og það getur ekki fariö framhjá mér. Nú
geturðu eignast börn, segir móðir min. Það
er alltof snemmt, þú ert ekki einu sinni
fullra þrettán ára. Ég veit vel hvernig er
farið aö því að eignast börn þvi að ég sef
hjá foreldrum mínum, og reyndar er ekki
hægt aö komast hjá því að vita þaö eftir
öðrum leiðum. En samt veit ég það aö
vissu leyti ekki og ímynda mér að ég geti
hvenær sem er vaknaö með smábarn við
hliðina á mér. María skal hún heita því aö
barniö á aö vera stúlka. Ég kæri mig ekki
um drengi og má ekki heldur leika mér viö
þá. Aöeins Edvin elska ég og dái og honum
einum get ég hugsaö mér aö giftast. En
ekki er hægt aö giftast bróöur sínum, og
jafnvel þó hægt væri mundi hann ekki vilja
mig. Það hefur hann oft sagt. Öllum þykir
vænt um bróöur minn, og ég er oft aö
hugsa um það aö bernska hans falli betur
að honum en mín aö mér. Bernska hans er
klæöskerasaumuð og stækkar i samræmi
viö aldurinn. En bernska mín er gerö handa
einhverri allt annarri stúlku sem hún mundi
fara vel. Þegar ég er í slíkum hugleiöingum
veröur gríma mín ennþá heimskulegri þvi
að ég get ekki talaö viö neinn um slíka
hluti. Mig er alltaf aö dreyma um sérkenni-
lega manneskju sem vill hlusta á mig og
skilur mig. Ég veit úr bókum aö slík mann-
eskja er til, en enga slíka er aö finna í götu
bernskunnar.
Niöurlag í næata blaöi.
Svona fór um
sjóferö þá
Bantam, en þar voru bækistöðvar Austur-
Indíafélagsins.
Þarna voru þeir strax handteknir,
Schouten skipstjóri og bræðurnir Le Maire,
tulltrúar fööur síns. Þeir voru sakaöir um
aö hafa stolið öllum farminum, hann væri í
raun eign Austur-lndíafélagsins, sem eitt
hollenzkra félaga heföi rétt til verzlunar og
siglingar til Austurlanda. Fullyrðing
Eendracht-manna um, aö þeir heföu hvor-
uga þá leið siglt, sem Austur-lndíafélagið
haföi einkarétt á, heldur fundiö nýja leiö,
varð aðeins til að hlæja að. Jafnvel stríös-
hetjan Admiral Spillbergen hló að þeim, en
hann var einmitt í þennan mund staddur í
Bantam og átti sæti í stjórn þeirrar deildar
Austur-lndíafélagsins, sem annaðist verzl-
un á þessum slóðum.
Það var alveg sama, hvernig Willem
Schouten og þeir Le Maire-bræður héldu á
málunum með vitnisburðum manna sinna,
leiðarbók og skipsdagbók og kortum og
útreikningum; það var allt kallaö falsað og
allur farmur Eendracht var geröur upptæk-
ur. Þaö var síðan fullyrt, að öll skipshöfnin
væri glæpamenn, sem hefðu verið látnir
lausir i Hollandi, ýmist gegn tryggingu eða
skilorösbundið til reynslu.
Schouten skipstjóri, bróðir hans og
bræðurnir Jacques og Daniel Le Maire
voru sendir heim til Hollands sem hverjir
aðrir sakamenn. Heima í Hollandi gætu
þeir tekið málið upp, ef þeir héldu að þaö
hefði einhverja þýðingu fyrir sig. Það var
svo sem eins líklegt, þeir reyndu það þessir
vitlausu menn, sem fylltu skip sitt stolnum
varningi og sigldu með farminn til eigend-
anna og bjuggu til fáránlega lygasögu og
héldu hana geta bjargað sér. Þannig fór
sem sé um sjóferð þá hina miklu. Nú var
framundan þungur róður í landi.
Jacques Le Maire dó á heimleiöinni.
Þessi sáru vonbrigði með ferðalokin lögð-
ust þungt á hann og ollu dauða hans, en
áður en hann dó, hafði hann beðiö Schout-
en skipstjóra að gæta dagbókanna, sem
þeir bræöur höfðu fært sem birgðaverðir
og reikningshaldarar. Það hefur máski ekki
þurft að hvetja Schouten skipstjóra né
heldur Daniel Le Maire til að gæta þessara
bóka ásamt leiðarbókinni og skipsdagbók-
inni. Þeir björguðu þessum gögnum heim
til Hollands.
Þaö var enginn trumbusláttur, þegar
Schouten skipstjóri steig á land i heima-
landi sínu, hann gekk frá skipi sem stimpl-
aður glæpamaður, því að fréttirnar höfðu
borizt til Hollands af glæp hans.
Gamli Isaac Le Maire var enn ekki allur
og hann tók málið upp og fékk því fram-
gengt, aö fram fór opinber rannsókn á leið-
arbók og skipsdagbók Eendracht og dag-
bókum bræðranna, og öll sagan af siglingu
Eendracht var gefin út ásamt sögunni af
þeirri meðferö, sem þeir höföu hlotið í
Bantam af hálfu Austur-lndíafélagsins.
Þessa sögu lásu allir, sem lesið gátu í Hol-
landi og hún var þýdd og gefin út, fyrst í
Englandi en síðar í Frakklandi, Ítalíu og
einnig snúið á latinu.
Spánverjar urðu sérlega uppnæmir fyrir
þessari sögu, hún snerti þá mest og þeir
gerðu út herskipaleiðangra til að rannsaka
siglingaleiðir fyrir Hornhöfða.
Tveimur árum eftir að Willem Schouten
gekk í land sem merktur glæpamaður, var
hann sýknaður af hollenzkum dómstól og
Austur-lndíafélaginu gert að greiða til baka
skipið Eendracht og allan farm þess og allt
annað, sem þeir höföu lagt hald á i skipinu.
Campagne Australe hafði vitaskuld lagt
upp laupana, þegar allt var hirt, skip og
farmur, en þaö leiö heldur ekki á löngu, þar
til hið mikla veldi Austur-lndíafélagsins leið
undir lok. Englendingar, keppinautarnir,
skutu þá útaf Kyrrahafi, eins og Isaac Le
Maire hafði spáð, ef ekki væri hugsaö um
annað en hirða verzlunargróðann. Aftur-
ámóti liföu nöfnin Schouten, Le Maire og
Hoorn og eru enn fræg í siglingasögunni og
verða þaö svo lengi, sem sjókort eru teikn-
uð og einhver er til að lesa þau kort.
Ásg. Jak. sneri
úr Compass
16