Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1982, Blaðsíða 16

Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1982, Blaðsíða 16
Krossgáta Lesbókar Morgunblaðsins Lausn á síðustu krossgátu ■ O' i- y«3- ósku« HÁTÍD /N' KER- ACD TtX TÁ- KíHílu m FARA Á }TÓ rsiu- JPIFUH UtLA ELJIC- 5 T o L °*uT' 0 3 -> Þ T 'A L F A R 1 N u R níl / R 'o u R bf* - LtKKA 'n L ú I N N 1 ih @ 5P- A# 'A L A R ÍlAts - D A L L S l N s V -bíLL nnm STvtyu ÚUÐS HÚS K i R K T A RÖ0t> A L '1 Wí#«l ÞuÁrrA U M 'f'' r 'A F'IFL F N E KKI 5 'A L 1 N 5rtf>M 1 S n I EOUJ- Fðk A £> A L 6fldM- /M t H£VI£> Veiúuí 1 A £> A N CILUAC r0e- WAFNS N i r< K SCR- Húffl K A 5 K E 1 T 1 MÍSKAgl rÖNn N A U M A R 1 T“; A N N l R A9* 0 s L A L IT O/tMI 1 '/ b U L 4 "JlLKiC- A N T ! A N A WiiWvH L u N A 5KYLD V A R N A 6et-T 4 o • i V 'E z eim < A 4 A 1 L ÚF-crt flLt> etiy-a- N A u T £ l N s ir Buirr p-TUKT A F £> rAi'ai TofJrl F A MVWT K R BuRT Kt'iÐ U T 5ÆTI ?ooo s r 'o L A r y R l R A) Æ L u n CktÞ- U9. £ E A/ |3AÐ F A L A Ð 1 FLUTW INC, F A R M (^ L 'o 6. A gg|ýsgtefl > // Mat- T U RT ÍTR" I KAFI g ÍCARL- F uat- Sla Flill- MM L'itil Hó'no F TA L l M , V AHALLf/ K\ja k ' v7 ir ■. H|0hc>v<v\/\ 3>L o O >> ; „ / ’ r-—, r Bövc-_ Kö(?N- STR/\ L'éutt Alda 'AA ÚflCN Hey BRúlC- VA£> U Höfuþ Fotin KróaoM- Blöí>/m £T|£> OF /V7IKIÐ Sopf) R- VCo MQ J ÍTÍ\ F- UR r'iu Bardali ÓSAM- srÆí- ># 1 S T ffiML.1 VC5ÍLL 5ÖV D N HKóPA 5PÍRA STTónn- arM 1 KJ A Torskcvti JWCIí>lf> VAWO/V QUNSDbi MflLOÍl S t &. ÞrAmt Kropp FANJa A" Í-ÍKS EVDDUR E'iKiT 5 vcoc?- kær- LE IKuR Tönn -F LÆ.RI lF>!.ETTft Istofa t 'OHR- ElNKA NKFhiS HULI Afi 5K£L PÆLD Tö«í> N UOD + Ft- ALí) í • Hhífar 'AMÍTA HLT- o /ar \£>N PoKAi DLMf\R. áRCMTA \ Fflíri + ÓMKRC •R.HVC é \J IT- STOLfl SuRT \(/ Fod- FE-Ð - URMfl ÞftTT- TfiK* A rO X> 1 J ItJLflUS 1 UR r il SO LU glTI Cape Horn, Hornhöföi, er syösti oddi Suður-Ameríku. Tove Ditlevsen pabbi geti ekki fengiö vinnu af því aö hann er sósíalisti og er í verkalýðsfélagi. Hún segir einnig að Stauning, sem pabbi hefur hengt mynd af upp á vegg viö hliöina á sjómannskonunni, muni steypa okkur i glötun. Mér líkar vel viö Stauning sem ég hef oft séð og hlustaö á í Almenningsgarð- inum. Mér líkar vel viö hann af því aö síöa skeggiö hans bylgjast svo hátíðlega i gol- unni og af þvi aö hann segir „Félagar“ viö verkamennina þó aö hann sé forsætisráö- herra og gæti leyft sér fyrirmannlegri fram- göngu. I stjórnmálum held ég aö móðir mín hafi rangt fyrir sér, en enginn hefur áhuga á því hvaö stelpa heldur eöa heldur ekki í þeim sökum. Dag einn er blóölykt af bernsku minni, og það getur ekki fariö framhjá mér. Nú geturðu eignast börn, segir móðir min. Það er alltof snemmt, þú ert ekki einu sinni fullra þrettán ára. Ég veit vel hvernig er farið aö því að eignast börn þvi að ég sef hjá foreldrum mínum, og reyndar er ekki hægt aö komast hjá því að vita þaö eftir öðrum leiðum. En samt veit ég það aö vissu leyti ekki og ímynda mér að ég geti hvenær sem er vaknaö með smábarn við hliðina á mér. María skal hún heita því aö barniö á aö vera stúlka. Ég kæri mig ekki um drengi og má ekki heldur leika mér viö þá. Aöeins Edvin elska ég og dái og honum einum get ég hugsaö mér aö giftast. En ekki er hægt aö giftast bróöur sínum, og jafnvel þó hægt væri mundi hann ekki vilja mig. Það hefur hann oft sagt. Öllum þykir vænt um bróöur minn, og ég er oft aö hugsa um það aö bernska hans falli betur að honum en mín aö mér. Bernska hans er klæöskerasaumuð og stækkar i samræmi viö aldurinn. En bernska mín er gerö handa einhverri allt annarri stúlku sem hún mundi fara vel. Þegar ég er í slíkum hugleiöingum veröur gríma mín ennþá heimskulegri þvi að ég get ekki talaö viö neinn um slíka hluti. Mig er alltaf aö dreyma um sérkenni- lega manneskju sem vill hlusta á mig og skilur mig. Ég veit úr bókum aö slík mann- eskja er til, en enga slíka er aö finna í götu bernskunnar. Niöurlag í næata blaöi. Svona fór um sjóferö þá Bantam, en þar voru bækistöðvar Austur- Indíafélagsins. Þarna voru þeir strax handteknir, Schouten skipstjóri og bræðurnir Le Maire, tulltrúar fööur síns. Þeir voru sakaöir um aö hafa stolið öllum farminum, hann væri í raun eign Austur-lndíafélagsins, sem eitt hollenzkra félaga heföi rétt til verzlunar og siglingar til Austurlanda. Fullyrðing Eendracht-manna um, aö þeir heföu hvor- uga þá leið siglt, sem Austur-lndíafélagið haföi einkarétt á, heldur fundiö nýja leiö, varð aðeins til að hlæja að. Jafnvel stríös- hetjan Admiral Spillbergen hló að þeim, en hann var einmitt í þennan mund staddur í Bantam og átti sæti í stjórn þeirrar deildar Austur-lndíafélagsins, sem annaðist verzl- un á þessum slóðum. Það var alveg sama, hvernig Willem Schouten og þeir Le Maire-bræður héldu á málunum með vitnisburðum manna sinna, leiðarbók og skipsdagbók og kortum og útreikningum; það var allt kallaö falsað og allur farmur Eendracht var geröur upptæk- ur. Þaö var síðan fullyrt, að öll skipshöfnin væri glæpamenn, sem hefðu verið látnir lausir i Hollandi, ýmist gegn tryggingu eða skilorösbundið til reynslu. Schouten skipstjóri, bróðir hans og bræðurnir Jacques og Daniel Le Maire voru sendir heim til Hollands sem hverjir aðrir sakamenn. Heima í Hollandi gætu þeir tekið málið upp, ef þeir héldu að þaö hefði einhverja þýðingu fyrir sig. Það var svo sem eins líklegt, þeir reyndu það þessir vitlausu menn, sem fylltu skip sitt stolnum varningi og sigldu með farminn til eigend- anna og bjuggu til fáránlega lygasögu og héldu hana geta bjargað sér. Þannig fór sem sé um sjóferð þá hina miklu. Nú var framundan þungur róður í landi. Jacques Le Maire dó á heimleiöinni. Þessi sáru vonbrigði með ferðalokin lögð- ust þungt á hann og ollu dauða hans, en áður en hann dó, hafði hann beðiö Schout- en skipstjóra að gæta dagbókanna, sem þeir bræöur höfðu fært sem birgðaverðir og reikningshaldarar. Það hefur máski ekki þurft að hvetja Schouten skipstjóra né heldur Daniel Le Maire til að gæta þessara bóka ásamt leiðarbókinni og skipsdagbók- inni. Þeir björguðu þessum gögnum heim til Hollands. Þaö var enginn trumbusláttur, þegar Schouten skipstjóri steig á land i heima- landi sínu, hann gekk frá skipi sem stimpl- aður glæpamaður, því að fréttirnar höfðu borizt til Hollands af glæp hans. Gamli Isaac Le Maire var enn ekki allur og hann tók málið upp og fékk því fram- gengt, aö fram fór opinber rannsókn á leið- arbók og skipsdagbók Eendracht og dag- bókum bræðranna, og öll sagan af siglingu Eendracht var gefin út ásamt sögunni af þeirri meðferö, sem þeir höföu hlotið í Bantam af hálfu Austur-lndíafélagsins. Þessa sögu lásu allir, sem lesið gátu í Hol- landi og hún var þýdd og gefin út, fyrst í Englandi en síðar í Frakklandi, Ítalíu og einnig snúið á latinu. Spánverjar urðu sérlega uppnæmir fyrir þessari sögu, hún snerti þá mest og þeir gerðu út herskipaleiðangra til að rannsaka siglingaleiðir fyrir Hornhöfða. Tveimur árum eftir að Willem Schouten gekk í land sem merktur glæpamaður, var hann sýknaður af hollenzkum dómstól og Austur-lndíafélaginu gert að greiða til baka skipið Eendracht og allan farm þess og allt annað, sem þeir höföu lagt hald á i skipinu. Campagne Australe hafði vitaskuld lagt upp laupana, þegar allt var hirt, skip og farmur, en þaö leiö heldur ekki á löngu, þar til hið mikla veldi Austur-lndíafélagsins leið undir lok. Englendingar, keppinautarnir, skutu þá útaf Kyrrahafi, eins og Isaac Le Maire hafði spáð, ef ekki væri hugsaö um annað en hirða verzlunargróðann. Aftur- ámóti liföu nöfnin Schouten, Le Maire og Hoorn og eru enn fræg í siglingasögunni og verða þaö svo lengi, sem sjókort eru teikn- uð og einhver er til að lesa þau kort. Ásg. Jak. sneri úr Compass 16

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.