Lesbók Morgunblaðsins - 17.11.1984, Side 8

egar haustar að, hefst samkvæmt venju
eins konar vertíð í sýningarsölum borgar-
innar og rekur þá hver sýningin aðra. Með-
al þess sem rekið hefur á fjörur sýningar-
gesta á þessu hausti er sýning Braga
steðjandi vetur. Það var fyrst og fremst
sumar í þessum myndum hjá Braga, enda
eðlilegt í ljósi þess að hann notar sumarið
til þess að leita sér fanga.
Þegar maður virðir myndirnar fyrir sér,
Bragi, þá dettur manni ósjálfrátt í hug, að
á daginn sért þú að fjalla um og taka
ákvarðanir í peningamálum, og ósköp er
það óskylt myndlistinni. Ertu tvískiptur í
eðli þínu?
„Ég blanda þessu ekki saman, hugsa
ekki um myndlist í bankanum að undan-
skildu því, að ég hef ánægju af því að hafa
góðar myndir í kringum mig þar eins og
annars staðar. En þegar ég mála og það
gerist einvörðungu um helgar, þá kemst ég
vel frá bankanum og hugsa ekkert um pen-
ingamál."
En peningamál á íslandi eru ugglaust erfið
og slítandi. Ertu orðinn of þreyttur eftir
daginn til þess að taka törn á málverkinu,
þegar heim kemur?
„Ekki er því fyrir að fara heldur þarf ég
að nota þann tíma til annars eins og að
kynna mér mál sem þarf meira næði til að
skoða en gefst í bankanum. Ég skipulegg
þann tíma, sem ég hef til umráða og mér
hefur gengið vel að láta það skipulag
standa. Helgunum ætla ég málverkið og þá
vil ég ekki þurfa að gera annað. Ekki svo
að skilja að ég vinni þá allan liðlangan
daginn. Það er frekar framan af deginum.
Svona er það. Ég er það sem Skandinavar
kalla „söndagsmaler" og þannig verður
það væntanlega."
Mér hefur sýnst af myndum þínura að þær
hafi orðið til hér í vinnustofunni, að
minnsta kosti í endanlegri gerð. En hvern-
ig finnurðu myndefni?“
„Ég leita að því vítt og breitt um landið
og sumarið er sá tími sem ég nota til þess.
Ég fer þá í leiðangra um helgar; til dæmis
i Húsafell og ek þá stundum Kaldadal til
þess að sjá og reyna þessar gífurlegu and-
Samtal við Braga Hannes-
son í tilefni sýningar hans
í Norræna húsinu, sem
stóð í októberbyrjun. Eftir
Gísla Sigurðsson.
Hannessonar í Norræna húsinu. En það
fór fyrir Braga eins og fleirum á þessu
verkfallahausti, að blöðin voru hætt að
koma út þegar hann opnaði. Sýning hans
og annarra fóru að einhverju leyti fyrir
ofan garð og neöan vegna þess arna. Én í
sambandi við sýninguna átti Lesbókin tal
við Braga. Hann er orðinn allvel kunnur af
samsýningum síðan 1975, en sýning hans í
Norræna húsinu er fyrsta einkasýning
hans í Reykjavík. Einu sinni áður hafði
hann þó staðið að einkasýningu á Akur-
eyri.
Eins og mörgum mun kunnugt, er Bragi
bankastjóri í Iðnaðarbankanum, en lög-
fræðingur að menntun. Það telst óvenju-
legt að maður sem hefur valið sér þess
konar menntun og starf láti til sín taka á
sviði myndlista, nema þá sem algert frí-
stundagaman og þá án alls listræns metn-
aðar. En Bragi steig þetta hliðarskref af
fullri alvöru fyrir 15 árum og hann hefur
síðan ræktað sinn garð að mestu án
stökkbreytinga og notið tilsagnar góðra
myndlistarmanna, sem hafa þó alls ekki
reynt að sveigja hann til þess stíls sem
þeir aðhyllast sjálfir.
Bragi er landslagsmálari, þótt einnig
bregði fyrir hjá honum stillum og húsa-
myndum. En hann notar landslagiö ein-
ungis sem hráefni til frjálsrar myndsköp-
unar og hefur alveg gersamlega losnað
undan þeim kvilla, sem hrjáir ekki sízt
fjölmarga frístundalandslagsmálara, en
þann kvilla hefur Halldór Laxness nefnt
„fj allaeftirhermur". Þá er mönnum mikið í
mun að hafa allt „rétt“ — hvert gil á sín-
um stað og svo framvegis, en yfirleitt verð-
ur þessi skrásetning á kostnað hins
myndræna. Raunar nefndi Bragi sýningu
sína „Augans leit“, sem hann segir að lýsi
leit sinni að litum og formum.
Tæplega hafa sýningargestir þekkt
landslagið í myndum Braga, enda þótt
nöfnin hafi gefið eitthvað til kynna svo
sem Húsafell eða úr Selvogi. Kannski hef-
ur einhverjum fundist þaö höfuðgalli, svo
mjög hefur landslagsmálverk verið mis-
skilið, að það virðist stundum þyngst á
metunum að geta þulið upp hins og þessi
örnefni, sem hægt er að finna stað í mynd-
inni.
Sýningargestir hafa lítið getað notað ör-
nefnakunnáttu sína á sýningu Braga
Hannessonar, en fengið í staðinn ljóðræn-
an expressjónisma í fremur björtum lita-
skala, sem hvorki sýnir vetrarharðindi og
skammdegi, útmánaðastemmningu né að-
stæður í ásýnd landsins, sem blasa við á
þessari leið. Ég hef aðstöðu í sumarbústað
á Húsafelli og hef þess vegna oft farið
þangað. En ég hef líka litið í kringum mig
á víðáttu Suðurlandsins, sem er mikil-
fengleg; einnig á Reykjanesskaga, norður í
Húnavatnssýslu og Akureyri."
Þú nefndir Húnavatnssýslu og nánast eina
myndin á sýningunni þar sem ég þekkti
landslagið sýndi útsýniö ofan af brekkunni
við Bólstaðarhlíð; Svartá bugðast þarna út
Bragi Hannesson
8