Lesbók Morgunblaðsins - 15.03.1986, Blaðsíða 6

Með pensil
og kjuða
jöfnum höndum
Gunnar Kristinsson — Málará SkriðufelliíÞjórsárdal, en vinnur við músíkterapíu íKópavoginum.
Einn af mörgum sem eru að hasla sér völl á
myndlistarsviðinu hér er Gunnar Kristinsson
og heldur hann einkasýningu í Ásmundarsal,
sem opnuð verður eftir viku, 22. mars og
stendur hún út mánuðinn. Enda þótt myndirn-
Fjöllistamaðurinn
Gunnar Kristinsson er
menntaður í orgelleik,
músíkterapíu og sem-
ur tónverk fyrir slag-
verk. Þar að auki
hefur hann lagt stund
á myndlist og heldur
nú málverkasýningu í
Ásmundarsal, sem
opnuð verður eftir
viku.
ar sem hér birtast séu einu einungis í svörtu
og hvítu, gefa þær engu að síður góða
hugmynd um það sem sýningargestir geta
átt í vændum í Ásmundarsal, því Gunnar
er hófsamur i litanotkun og vinnur mestan
part í svart/hvítu.
Gunnar Kristinsson er Reykvíkíngur,
fæddur hér í borg 1955, en ættaður í móður-
ætt frá Skriðufelii í Þjórsárdal og telur sig
eiga heima þar. Á Skriðufelli stendur gamalt
íbúðarhús sem Gunnar hefur aðsetur í og
málar þar gjaman með stórkostlegt útsýni
til Heklu, sem margir landslagsmáiarar
hafa gert að myndefni. Raunar á Gunnar
tvo aðra bústaði: Við Bergstaðastræti í
Reykjavík og úti í Svartaskógi í Þýzkalandi,
nánar tiltekið við Freiburg. Eftir stúdents-
próf frá Menntaskólanum við Tjömina, sem
svo hét þá og síðar hefur verið kenndur við
Sund, hélt Gunnar til Vínar og lagði stund
á músíkterapíu, sem kannski mætti kalla
músíkþjálfun og er notað sem lækningarað-
ferð á geðsjúkrahúsum. Jafnframt mennta-
skólanáminu hafði hann verið í Tónskóla
Sigursveins og gældi við þá hugmynd að
verða orgelleikari. Sá draumur fylgdi honum
utan til Vínar og hann hélt áfram orgelnámi
þar og síðar í Basel í Sviss. í þeirri borg
var Gunnar um tveggja ára skeið við áfram-
haldandi orgelnám.
En það var fleira sem kallaði að og fann
hljómgmnn. Hann fékk áhuga á myndlist
með þeim aivöruþunga að hann fór í mynd-
listamám í Basel og var við það í fjögur
og hálft ár. Jafnframt hafði hann not af
kunnáttu sinni í músíkterapíu og vann með
náminu í Basel á geðsjúkrahúsi þar.
Hljómlistin vildi heldur ekki láta sinn hlut;
nú fór Gunnar að gæla við slagverk. Hann
eignaðist sérstök slagverkshljóðfæri, gong
og tam-tam; þau eru frá Asíulöndum. Á
þessi skiýtnu hljóðfæri fór hann að semja
tónverk og einnig það varð að ástríðufullu
viðfangsefni. Gunnar hefur haldið tónleika
í Norræna húsinu og víðar, þar sem hann
lék á slagverkshljóðfæri. „Þetta er helming-
urinn af mér,“ segir hann: „Önnur aðal-
búgreinin með málverkinu. Músíkterapían
er mér líka mikils virði. Mér er sama hvort
ég hef pensil eða kjuða í höndunum."
Mjmdimar sem Gunnar sýnir í Ásmundar-
sal eru allar nýjar; málaðar síðastliðið haust
og það sem af er þessu ári. Eins og nú tíðk-
ast hjá ungum málumm er viðfangsefnið
sálarástand mannsins og oftar virðist það
vera þjakandi sálarástand fremur en gleði-
legt. En er þetta angi af nýja expressjónism-
anum? Um það segir Gunnar:
„Auðvitað hefur maður orðið fyrir áhrif-
um af þessari nýbylgju og sú var tíðin að
ég málaði alveg eftir þeim nótum. Nú er
þetta hinsvegar frábmgðið og hefur tekið
sína eigin stefnu, sem felst meðal annars í
hófsamari litanotkun; það er meira í svörtu
og hvítu.
Á bak við þetta er að sjálfsögðu ákveðin
hugmyndafræði og við getum sagt í fáum
orðum, að hún snúist um manninn, eða
eigum við kannski heldur að segja mann-
eskjuna, þar sem ástríðumar em áherzlu-
punktur.
Ég leita að áhrifavaldi, einhveiju áreiti á
manninn og í því sambandi hef ég leitað
fanga í mytológíu og symbólisma — goða-
fræði og táknmyndastefnu — eins og al-
gengt er í nútímamyndlist í Evrópu. Þetta
lýsir sér í því til dæmis, að ég teikna eitt-
hvert fmmdýr eins og krókódíl og þá kemur
spumingin um framþróun, framsækni og
stöðugleika."
„Sem sagt: Þarna ertu að velta fyrir þér
heimspekilegri hugmynd. Er þetta þá
ekki konseptlist, eða hugmyndalist, sem
svo hefur verið nefnd?"
„Ég held að því verði ég að svara neit-
andi. Til þess er of mikil áherzla lögð á sjálft
málverkið; myndimar em mikið unnar, en
slík útfærsla var og er aukaatriði í konsept-
list.“
„En þú ert einn af þeim, sem fjalla um
þjáningu mannsins og þjáningu heims-
ins?"
„Segjum heldur örlög. En það er rétt, að
heildarsvipurinn á þessum verkum er fremur
þungur og leiðir hugann ef til vill að þjáning-
unni.“
»Þú ert kannski að tjá þig um spennuna
og streituna í nútíma samfélagi — til
dæmis í mynd, sem þú kallar „A hlaup-
um?“
„Sú mynd lýsir einhveijum hlaupum,
annaðhvort undan einhveiju, eða eftir ein-
II