Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1988, Blaðsíða 10

Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1988, Blaðsíða 10
1 Sýning Harðar heitir „Fjórar árstíðir II. “ Myndirnar tvær sem hér eru birtar eru einnig úr myndaröð um árstíðir frá 1977. H amingjusamar myndir Eg gef myndverkum mínum aldrei neinum nöfn. Síðast þegar ég sýndi í Washington DC, bauð ég áhorfendum að lýsa myndunum sjálfir, og það féll í góðan farveg. Fólki fannst það taka þátt í sýningunni með þessu móti. Áhorfendur höfðu þannig tækifæri til að ljúka við mynd- imar, hver á sinn hátt. Fólk var komið með blað og blýant og fyllti heilan kassa af hug- myndum. Svo gaf ég eina mynd fyrir bestu skýringuna. — Það er Hörður Karlsson, sem mælir svo. Hörður hefur búið útí Ameríku síðustu 35 ár og starfað hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðn- um. En hann er líka listmálari og grafíker. Svo er hann frægur fyrir frímerkjagerð. Við hittumst á Hótel Borg. Hörður er á hraðferð. Er að fara af landi brott daginn eftir og er jafnframt að undirbúa sýningu sína. Hann er hátt uppi af ákafa og næstu vikur virðist hann ætla að verða á ferð og flugi, innanlands og utan. Og svo var ég að gifta mig, segir hann. Rætt við HÖRÐ KARLSSON sem býr í Washington og sýnir á 1 Kjarvalsstöðum dagana 10.-24. desember. Eftir ELÍSABETU JÖKULSDÓTTUR Sýning hans, Fjórar árstíðir verður opnuð á Kjarvalsstöðum ... — Ætlar þú kannski að gefa áhorfendum á Kjarvalsstöðum kost á því að tjá sig um myndirnar á sama hátt? Ég hef nú ekki hugsað um það. Það get- ur þó vel komið til greina. Það gæti samt vakið forvitni fólks að koma og skoða sýn- inguna. Mér finnst líka að áhorfendur á íslandi sé forvitnir. Þeir kunna betur að meta list en áhorfendur vestan hafs. Nú em tíu ár síðan ég sýndi síðast heima, svo mér finnst tími til kominn að láta til skarar skríða. Þetta em mest stórar akrílmyndir sem ég sýni að þessu sinni. Síðast sýndi ég krítarmyndir. Þær em málaðar á síðustu þrem ámm. Nú er ég kominn á eftirlaun og hef allan tíma til að mála. Enda er ég alltaf að. — Sýningin ber yfírskriftina Fjórar árstíðir. Hafa árstíðimar mikil áhrif á þig. Sveiflast þú eftir árstíðum? — Nei, reyndar ekki og ég tek ekki eina árstíð fram yfír aðra. Ég veit ekki alveg hvaðan hugmyndin kom, en árstíðimar bjóða uppá mikla glímu við liti. Hver árstíð um sig hefur svo einkennandi en um leið margbrotna liti. Ég nota bæði heita og kalda liti í myndum mínum. Það er mikið blátt. Ég held að það sé ekki til sá íslenskur málari sem ekki notar mikið blátt. Svartur litur er líka mjög erfíður. Ég nota hann mikið. En ég man eftir prófessor í skóla sem ég var í í Mexíkó sem kom til mín, tók all- ar svörtu túbumar mínar og fleygði þeim í ruslafötuna. Þetta er ekki litur, sagði hann. Ég hætti samt ekki að nota hann. En stund- um er betra að nota dökkbláan eða aðra dökka liti í staðinn fyrir svartan. Ef maður kann ekki að fara með hann, getur það orðið subbulegt. En það er mikil viðureign að eiga við liti. Við málarar erum hálfgerð- ir íþróttamenn, við þjálfumst og æfum okk- ar allt lífíð. Við emm alltaf að uppgötva eitthvað nýtt og reyna nýjar aðferðir. Stund- um er þetta hálfgert nudd hjá mér, þegar liturinn vill renna út í buskann og ég verð að hafa mig allan við til að missa ekki stjóm- ina. Þá upplifði ég mig stundum eins og leirkerasmið, þegar ég er að nudda litnum, eins og ég vil hafa hann. Ég er fyrst og fremst að fást við liti og kombínasjón. íslenskt landslag virkar þann- ig örvandi á mig og mér fínnst yfírleitt mjög örvandi að ferðast og mála mikið eft- ir að ég kem heim úr ferðalögum. Ég held að það sé eitthvað í myndum mínum, sem hægt er að kalla íslenskt landslag, og áhrif frá landslaginu, þó ég noti aldrei mótívið beint á léreftið. En litimir hér á íslandi og birtan er góð ögran fyrir listmálara. Tilfínningin ræður alveg ferðinni. En fyr- ir nokkrum árum fór' ég að mála í nokkurs- konar póstkortastærð, eins og til að und- irbúa mig. Ég lagði þetta svo til hliðar en fólk var alltaf að kíkja og sýndi þessu áhuga. Ég tók þá það til bragðs að ramma smámyndimar inn og þær seldust eins og heitar lummur. En ég sé mótívið oft fyrir mér áður en ég byrja á sjálfu verkinu. Eg ligg þá kannski bara uppí rúmi og hugurinn fer í ferðalag. En það er oft erfíðast að einfalda hugmynd- ir sínar og ná fram vissum kjarna sem verk þurfa að bera í sér. — Ertu að reyna að koma einhvetjum hugmyndum frá þér eða tilfinningum eins og gleði, reiði eða einmanaleika? — Nei, ég held að myndimar mínar séu allar hamingjusamar. Það hefur komið fyrir einstaka sinnum að ég hef málað dökkar eða svartsýnar myndir, en mér finnst þær ekki eiga neitt erindi á sýningu. Ég held þeim fyrir mig. Það er til dæmis mynd heima hjá mér sem hangir uppi á vegg. Sú heitir Ragnarök og sýnir ijórar svartar hauskúp- ur. Fólk verður voða hissa þegar það sér hana og fínnst hún sennilega ólík mér. En ég hef líklega haft þörf fyrir að gera eitt- hvað fígúratíft. — Hamingjusamar myndir? Viltu þá skapa jákvæð viðbrögð? — Ætli það ekki. Ég er tiltölulega já- kvæður maður og hamingjusamur. — Er það eitthvað sérstakt annað sem örvar þig? — Mér fínnst gott að fá mér eitt hvítvínsglas og þá er ég kominn í stuð. En ég verð að hafa algera kyrrð og vera einn. Fyrst eftir að ég hætti að vinna og bytjaði að mála, gat ég aldrei byijað að mála fyrr en eftir myrkur. Einfaldlega vegna þess að ég var orðinn svo vanur því. gs mi ist er þe ge ha as Hi æl er ba ar ar ít al sú se Lí eii æi þa ar m: Hörður Karlsson á vinnustofii sinni í Washi

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.