Lesbók Morgunblaðsins - 12.04.1997, Side 13

HRAFN HARÐARSON
TÓFTIR
Þarna stóðum við, ég og hann
með fortíð sína að baki og sögu
lands og þjóðar í skyggnum augum og gráu hári
og ég með óráðna framtíð
eins og óhrein gleraugu á þeffúsu nefi -
og orð hans hljómuðu eins og fortölur
áhyggjufullrar móður gegnum graðhestatónlist
úr græjum nýfermds unglings
sem hefur meiri áhuga á að telja fjárgjafir sínar
en hlýða á guðsorð prestsins. . .
- og benti með barnslega einlægri löngutöng
sem saknaði horfins bróður - á hlíðina handan
ár og sagði með rómi gamals manns saknaðar-
og gleðilaust en mjórri, rólegri raust þess
sem gengið hefur veg framtíðar á enda:
„þarna fæddist ég.“
Og ég fylgdi sjónlínu hans, blöndu stolts og lítillætis,
leisigeisla sem leið yfir holt og móa
gegnumlýsti vinsæla laxána
yfir sandbakkana, mýrina þar sem baul kúnna
lá enn milli þúfna og kvaðst á við þytinn í stráum -
nam staðar við þúst á grænu teppi
sem átti aðeins óljósa minningu um kögur
girðingar í brotnum staurum á stangli,
þúst þar sem áður var rúst
bæjarins í dalnum.
Höfundur er bókavörður í Kópavogi.
Mái og menning
Afcrne List i Lboö
Á ÍSLt-KlSkRl KLASSÍk!
I tilcfni 60 nrn nfmxlis Mnls ojj mniuiutjnr býdst þér n<) knu(m
vnndndnr útjjúj'ur nj'hornstcinum íslcnskrnr bokmcnniujjnr
Á aLLT Að bel crMKK/T LæC/RA Vt-KcM cu f'yrr!
1 , 'M- .
iV-1
1 v T 1 mm • r> ýái'n fír *'m > 1
\ 1 t 1 1
? 1
1 ;V.uu l'f il.tl v’ * ."'úýls*

ÞÓRA BJÖRK GUÐMUNDUR
BENEDIKTSDÓTTIR SÆVARSSON
EINMANA AÐ
SAL VAKNA
Ég var einmana sál. Ég stóð á þröskuldi
Enginn elskaði mig. drauma minna
Hrakin um göturnar gekk. þegar hversdagsleiki
Allt var horfið mér frá, sem ég elskaði mest. dagsins tók yfir.
Hjartað var blæðandi und. Ég gránaði með árunum, og einfaldleiki lífsins
Á skammdegismorgni, tók völdin,
í skugganna dal, af draumum framtíðarinnar.
var sál mín svo helsjúk og hrelld. Ég vaknaði á þröskuldi
Ég hrópaði:
Drottinn, fortíðarinnar,
gefðu mér frið og leit til baka með eftirsjá.
og gleði, Ég horfði til framtíðarinnar og sá nýja drauma
sem átti ég fyrr.
Og ofan af himni í augnsýn.
kom lýsandi ljós, Ég steig yfir þröskuldinn,
sem lýsti í sál mína inn,
og nú á ég gleði, unað og frið, því Kristur frelsaði mig. lífið hélt áfram.
Höfundur er skáld í Reykjvík. Höfundurinn býr í Reykjavík.
JAKOB S. JÓNSSON
r
A
FRAMANDI
GRUND
Allt í einu skellur
hægra frambretti bifreiðarinnar
á manninn
sem á sér einskis ills von
þar sem hann er á leið yfir götu.
Hann hafði aldrei áður farið yfir
þessa götu.
Bifreiðin var merkt sveitarfélaginu
og bifreiðarstjórinn á launum
hjá sveitarfélaginu.
Af hverju sitjum við aðgerðarlaus
við Ijóðagcrð og Ijóðlestur
meðan bílstjórar á launum
úr sameiginlegum sjóðum okkar
aka á mann sem á sér þá einu
frómu ósk
að komast yfir götu
EG HEYRI
ENGUM
TIL ...
Ég heyri engum til
nauðbeygður
réttlæti ég tilvist mína með
trúðslátum
sem vekja með yður hlátur
Um stund hef ég gríðastað
Þar til þér þrammið á ný
og hávaðinn frá leðurstígvélunum
bergmálar hús af húsi
og gnæfir yfir krúnurökuð höfuð
yðar
Nú duga mér engin trúðslæti leng-
ur
Ég heyri engum til
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 12. APRÍL 1997 1 3/