Lesbók Morgunblaðsins - 04.12.1999, Side 11
Fjaðrárgljúfur er um 100 m djúpt. Hér sést inn úr gljúfrinu. Taklð eftir kletti sem skagar út í ána fyrir
miðri mynd. Hann virðist standa einn og sér og aðeins styðja sig við bergstálið að ofanverðu.
t liðið sumar. Hér sjást vel geilarnar sem grafizt
irattann er gróðurinn ótrúlega víða.
ð er hægt að ganga fram á bergsnasir og þar sést
t Inn í grösugan dal inn af gljúfrinu.
Niðri í Fjaðrárgljúfrl. Áin bugðast mllli bergveggjanna og verður oft að vaða hana ef ferðinnl er heitið
inn í enda gljúfurslns.
segir þar svo um gljúfrið og umhverfi þess:
„Hægt er að ganga inn eftir gljúfrinu en að
vísu verður þá að vaða ána nokkuð oft. Sú ferð
borgar sig þó margfaldlega því gljúfrið er stór-
hrikalegt og af botni þess sést ekki nema í heið-
an himininn. Innst í gljúfrinu eru fossar sem
loka leið upp úr því inn með ánni. Innan við
gljúfrið opnast allbreiður dalur og er í honum
bærinn Heiðarsel. Malarhjallar eru báðum
megin í dalnum og er sá efsti þeirra sem næst í
sömu hæð og hæsti gljúfurbarmurinn. Svo er
hver hjallinn niður af öðrum og sá neðsti rétt of-
an við flötinn sem áin rennur nú á. Ur þessu má
lesa eftirfarandi: Þegar jökull hörfaði af þessu
svæði myndaðist stöðuvatn í dalnum bak við
bergþröskuld. Það hafði afrennsli eftir farvegi
þar sem nú er Fjaðrárgljúfur. Sú á byrjaði að
sverfa niður þröskuldinn og jafnframt báru
jökulárnar möl og sand fram í dalinn og fylltu
hann að lokum svo að áin rann þar um aura og
sanda. Vafalaust hefur runnið þarna mikið vatn
á síðjökultíma. Eftir því sem áin náði að sverfa
þröskuldinn dýpra tók hún til við að grafa set-
lögin sem hún hafði áður skilið eftir í dalnum.
Að því er hún enn, en skilið hefur hún eftir hjall-
ana báðum megin í dalnum og þeir eru þögult
vitni um það sem gerst hefur.“
RÓSA B. BLÖNDALS
EYJA-
BAKKAR
Á að sökkva Eyjabökkum,
ævintýra vin ísjón,
til að virkja fagra fossa,
fáþar uppistöðulón?
Hvar sem álvers eldar blossa
er það Fróni versta tjón.
Þegar fuglar ferðalúnir
fmna hvergi varplönd sín,
Eyjabökkum eru rúnir,
eins ogland og þjóðin mín,
hreindýranna flokkar flúnir,
feigð úrþeirra augum skín.
Þú fagra vin; skal fela vatn þitt
land,
fer hér ei nóg í rof og eyðisand?
Höfundurinn er skáld og býr á Selfossi.
Helga Sverrisdóttir
Þögn
Eins oghilling
villir þyrstum sýn
í sólþurrkaðri eyðimörk
á meðan vonin
hangir ábláþræði
blekkinga
um lífeftirdans
á bálkesti óttans
þannighylur
brennheit þögnin
andiit þitt.
Höfundur er Ijóöskáld og þýðandi í
Kópavogi.
JÓN VALURJENSSON
GIFTA
Gengin þá loks er hin langa
leið um fjöll ogheiðar,
dali og byggðu bólin,
borg, um steinlögð torgin,
út meðal annarra þjóða
einn, þó hitt væri seinna,
að fyndirðu ást þá, er undir,
allsælan þigkalla.
Höfundurinn er guðfræðingur og for-
stöðumaður Ættfræðiþjónustunnar.
ÁSGEIR LÁRUSSON
OKTÓBER
eftir örstutt sumarið
gefst úr sér sprottinn gróður
upp
fyrir handköldum haustvindi
og marglit laufblöð trjánna
hellast tiljarðar ogsafnast
að gildum stofnum
þá birtast þau leikfóng er
týndust
í hita leiks um hábjart sumar
ogallir þessir litríku boltar
sem minna helst á ofþrosk-
aða ávexti
Höfundurinn er myndlistarmaður í
Reykjavík og hefur einnig gefið út tvær
Ijóðabækur. Hann opnar i dag mynd-
listarsýningu í Listhúsi Ófeigs á Skóla-
vörðustíg 5.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 4. DESEMBER 1999 1 1 ♦