Lesbók Morgunblaðsins - 12.08.2000, Blaðsíða 6

Háskólakórsfélagar í sunnudagsfötum átjándu aldar á markaðstorgi borgarinnar.
Ljósm./Ragnheiður Bjarnadóttir
DAG BÓ KA R B ROT
, FRA LEIPZIG
IHUGA mínum var ferð á slóðir Bachs
jafn sjálfsögð og för til Mekka fyrir
múslíma. Þegar hið mikla Bachár
2000 rann upp fannst mér tími til
kominn að leggja upp í þessa pílag-
rímsferð. Áfangastaðurinn var Lei-
pzig, þar sem Bach starfaði síðustu 27
ár ævi sinnar, og tíminn seinni hluti
júlímánaðar. Þá var þar haldin risavaxin
Bachhátíð í tilefni af 250. ártíð tónskáldsins,
sem ég sótti ásamt unnustu minni, Ragn-
heiði Bjarnadóttur.
Umhverfí Leipzigborgar er ekki stórbrot-
ið. Þegar lestin frá Berlín nálgaðist borgina
var lítið að sjá annað en flatlendi hvert sem
augað eygði og fátt fangaði athyglina. Það
skal þó viðurkennt að augu okkar voru held-
ur slæpt eftir langa og svefnlitla nótt í há-
loftunum. Einnig má segja landslaginu í
þessum hluta Saxlands til málsbótar að akr-
ar og engi þess og snyrtilega gróðursett
trjágöng og trjáþyrpingar hafa róandi áhrif
á ferðalanga eftir því sem viðkynningin
eykst.
Barizt um Bach
Klukkan var tæplega tíu að morgni föstu-
dagsins 21. júlí, opnunardags hátíðarinnar,
þegar við stóðum á Hauptbahnhof í Leipzig.
Dagurinn var þó þegar orðinn langur, því
hann hafði runnið saman við fimmtudaginn.
Það var gott að komast á hótelið og hvíla
lúin bein.
Renaissance Leipzig Hotel hefur vafalaust
þótt réttnefni eftir að múrinn hrundi og pen-
ingar tóku að streyma í stríðum straumi að
vestan. Endurreisn borgarinnar er enn í full-
um gangi og aukin áhersla borgaryfirvalda á
að halda nafni og minningu Bachs á lofti er
órjúfanlegur hluti af henni. Það var ljóst frá
upphafi. Borgarstjórinn Wolfgang Tiefensee
EFTIR HALLDÓR HAUKSSON
Tónlist Johanns Sebastians Bachs hefur verið
mikilvægur hluti gf lífi mínu um árabil. Allt sem snertir
sögu þessa margbrotna manns vekur áhuga minn
og það liggur við að Bach-ættin sé mér kunnugri
en eigið ættartré.
Blómaskreyting við Bach-styttuna fyrir utan Tómasarkirkjuna á dánardegi tónskáldsins.
var fremstur í flokki jafningja á blaða-
mannafundi sem haldinn var eftir hádegið í
hinni fallegu gömlu kauphöll. Þessi tungu-
lipri sósíaldemókrati, sem ku vera einlægur
tónlistarvinur, notaði hvert tækifæri sem
gafst meðan á hátíðinni stóð til að lýsa yfir
mikilvægi arfleifðar Bachs fyrir borgina.
Á meðan á dvöl okkar í borginni stóð, þótti
mér einkennilegt að sjá hversu miklu púðri
menn eyddu í að verja þá staðhæfingu að
Leipzig sé Bachborg númer eitt. Mér fannst
þeir vera að brjóta upp opnar dyr. í mínum
huga kemur engin önnur borg til greina.
Þetta skýrist þó af því að margir Bachvinir
eru ekki fyllilega sáttir við framkomu borg-
arbúa við hið fræga tónskáld. Þeir hafa löng-
um legið undir ámæli fyrir að láta sér minn-
ingu hans í léttu rúmi liggja. Við hefur bæst
að mönnum hefur fundist flutningur á tónlist
Bachs í borginni heldur líflaus og rykfallinn.
Talað hefur verið með fyrirlitningu um
„Leipziger Bach“. Aðrar borgir, sem hýstu
meistarann um lengri eða skemmri tíma,
hafa séð sér leik á borði og reynt að eigna
sér tónskáldið. Inn á milli háleitra yfirlýs-
inga um varðveislu menningarverðmæta og
nauðsynlegan stuðning við tónlistarlífið í
slíkum umræðum, skín að sjálfsögðu í hreina
gróðavon. Sú borg vinnur sem laðar að sér
flesta Bachtúrista. Þessi hlið málsins, með
glingri og minjagripum af ýmsu tagi, er
vissulega fremur óspennandi. Það skal þó
sagt borgaryfirvöldum og hátíðarskipuleggj-
endum í Leipzig til hróss að tónlistin var
ætíð látin sitja í fyrirrúmi. Þegar á heildina
er litið hlýtur hátíðin að teljast mikill sigur
fyrir borgina.
í Tómasarkirkjunni
Opnunartónleikarnir fóru fram kl. 6 að
kvöldi föstudagsins í Tómasarkirkjunni. Enn

6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 12. ÁGÚST 2000