Tíminn - 17.05.1967, Side 6

6
TIMINN
MIÐYIKUDAGUR 17. maf 1967
Sænski blaSamaðurinn fékk leyfi til að reyna kælinn
djúpfrysti dr. Bedford.
og í hytkinu við hliðina á honum er hlnn
Jiann tapað miklu við að fram-
leiða „mannakælikistur“. En
hann vonast til þess að þetta
sérkennilega fyrirtæki verði
ekki rekið með tapi alla tíð,
heidur borgizt margfalt upp,
þegar frá líður. Hann sagði
m. a. við.Ulf Nilsson: — Auð-
vírað verður að reka þetta eins
og hvert annað fyrirtæki, ann-
ars ber fólk enga virðingu fyrir
þ'Á. Hugsjónir og svoleiðis lag-
að er alveg út í bláinn, það
hefur margoft sýnt sig. Vinur
Hopes og aðstoðarmaður Rick
Tunney er að þessu leyti algjör
lega sammála. Hann er verk-
fræðingur, og m.a. hefur hann
teiknað dælikerfi í nokkur
geimför Bandaríkjamanna. —
Þecsir tveir menn gáfu Nilsson
í sameiningu reikning yfir það
sem djúpfrystingin kostar, þeg-
ar allt er talið. Kælikistan
kostar sem svarar 170 þús. ísl.
krónum, en frystingin sjálf
u.þ.b. 60 þús., en þar með er
talinn kostnaður við útgáfu
dánarvottorðs og ýmiss konar
nauðsynleg meðlhöndlun, blóð-
t.aka og frostvökvi, sem þarf að
sprauta inn í líkamann. Áður
en hann deyr verður hann einn
ig að skrifa undir skjal þess
efnís, að hann gangist nndir
þessa „aðgerð“ af frjálsum
og fúsum vilja, og ættingjarnir
eigi ekkert með að blanda sér
inn í málið.
— Það er nefnilega mj©g
erfitt að eiga við ættingjana,
segir Ed Hope. — Þeir vilja
ekki gefa hinum látna tækifæri
til þess að öðlast eilíft líf.
Þess vegna er nauðsynlegt
að ráðleggja „hinum tilvonandi
frostklump“ að leggja álitlega
fjárupphæð á sérstakan banka
reikning skömmu fyrir dauð-
ann, syo að það sé fyUilega
Framhald á 9. síðu.
Hver vill
öðlast
eilíft líf?
1 Bandaríkjunum vinnur 700
manna félag að því að fá lausn
á því vandamáli, sem líklega
er jafngamalt mannkyninu
sjálfu, hvernig maðurinn geti
öðlazt eiilfft líf. Verkefni félaigs
þessa eiga ekkert skylt við
heimspeki, trúarbrögð og annað
slíkt, sem frá alda öðli hefur
verið álitinn lykillinn að eilífu
lífi, og félagsmenn hafa heldur
ekki minnsta álhuga á endur-
holdgun eilífu lífi ofar skýjum
eða þess háttar, heldur eimfald-
lega sigri mannsins yfir dauð-
anum, eilífu lífi hans í sinni
eigin mynd á jarðkringlunni
sjólfri. Og reyndar þykjast þeir
hafa fundið lausnina, en það
á bara eftir að sannreyna hana
og prófa eins og aðrar lausnir,
en það tekur sinn tíma, og
óvíst, hvort þeir lifa það sjálf-
ir! En lausnin er einfaldlega
þessi: Enn er fjöldi sjúkdóma,
sem læknavísindin hafa ekki
enn unnið bug á, en tekst það
örugglega eftir nokkra ára-
tugi eða aldir. Á meðan er
bezt að djúpfrysta þá, sem
eski eiga sér lífs von, meðan
læknavísindin ná ekki lengra
en raun ber vitni, og þegar
lækning viðkomandi sjúkdóma
hefur fengizt, á að þíða menn-
ina aftur, lækna þá, og svo geta
þeir haldið áfram að lifa. Þeg-
ar hefur verið gerð tilraun í
þessa átt, en fyrir skömmu
var dr. James nokkur Bediord
djúpfrystur og liggur nú í kæli
og bíður betri tíma á verkstæði
í Phoenix í Bandaríkjunum.
Sænskur blaðamaður Ulf
Nielsson að nafni hélt fyrir
skömmu til Bandaríkjanna til
að ræða við þá, sem að baki
þessari djúpfrystingu stóðu, og
varð margs vísari. Hann sagði,
m.a. að eftir þessa fyrstu djúp-
frystingu á manni, hefði trúin
á eilíft líf í þessari mynd feng-
ið byr undir báða vængi, og
vestur í Bandarikjunum væri
fjöldi fólks, sem tryði því statt
og stöðugt að þetta væri fram-
tíðin. Víða vestra hefðu verið
stofnuð til eflingar „kryogenic"
við eigum víst ekki til íslenzkt
orð yfir það, en þetta er fræði
greinin um djúpfrystingu líf-
vera, m.a. manna.
Ulf Nilsson segir, að braut-
ryðjandinn í þessari grein sé
Ed Hope. Hann rekur hárkollu
gerð og hefur talsvert upp úr
því, enda veitir ekki af, því að
því er hann sjálfur segir hefur
! Naumast verður heldur talið að þýzka. Nú líta þeir til Fríverzl-
j ríkisstjómin sé engilihrein af allri í unarbandalagsins „með blíðubros
: hneigð til valdníðslu Hafnarfjarð j á vör‘. Svona mætti lengi telja.
i arveitingin er enn í fersku minni., Fyrir engum fellur þó ríkis-
j Bannið við þjóðlífsþættinum í út- stjórnin jafn oft og Bandaríkja-
i j varpmu og meðferð þess máls öll, j mönuum. Það væri ekki vonum
j svo þokkaleg sem hún var, reynd- j fyrr, þótt buxurnar færu að
j ist oiyginn vottttr um virðingu j snjást á hnjánum.
j! ríkisstjómarinnar fyrir frelsi og Herstjóm Bandaríkjanna vildi
; lýðræði. ! stækka sjónvarpsstöðina á Kefla-
Svo kynlega bregður við, að Plokkurinn leggur „áherzlu á“ En hvað: er um að tala. Ritekoð- j víkurvelli. Ríkisstjórnin veitti
í loforðabók ríkisstjórnarinnar, „að treysta lýðræði og þingræði". í ^ og hlutdrægni hefur j leyfiö tafarlaust—og lét sig hafa
sem prentuð var og öllum gefin Og svo framvegis. ; latana meoal i þag aö beita falsrökum á sjálfu
GÍSLI MAGNÚSSON:
mmmm
árið 1960, eru eigi sérstök fyrir- „Af ávöxtunum skulið þér
: kommúnisískra og nazistískra
diáindismanna. Þeirra er máttur
inn og dýrðin. Þar er ekki leiðum
að líkjast. Því er líka ástæðulaust
að feta i fótspor rikisstjórna
bnæðraþjóða á Norðurlöndum og
fara að ónotast við gríska her-
heit gefin um verndun lýðræðis þekkja þá“, stendur einlhvers stað
né neldur um sjálfstæða stefnu ar skrifað. Af sögu hinna gömlu
í utanríkismálum. fyrirheita kynni að mega fara
nærri um efndir hinna nýju, ef
Að íenginni margra ára reynslu sömu flokkar færu áfram með
er nú Ijóst, að hyggilegt var það, völd. .
sem vænta mátti, að hafa loforða- Samkvæmt lögum um þingsköp j temgjakiflni, þott hun fotumtroði
listann, með viðeigandi umbúð- ALþingis er utanríkismálanefnd j ly®r3Rmð þar * landi. Er og enn
um, ekki öllu lengri en svo, að ein af fastanefndum þingsins. ■80111 ■‘^’ndum exmi eftir af „hrexn-
hann kæmist fyrir á 47 blaðsíðum „Til utanríkismálanefndar skal,um hugsunum ‘ þeirra ungu
vænum. En stjórnin hefur verið vísað utanríkismálum. Utanríkis-1 munua’ 8em voru salt jarðair í
örlát á fögur fyrirheit, þótt ekki j málanefnd starfar einnig millij Sjáifstæðisflokkniim a hervistar-
séu óll skjalfest í hinni „helgu“ þinga. og skal ráðuneytið beraid°gam Hitlers sáluga.
undir hana utanríkismál, sem fyrir i Annars má það undarlegt heita
koma milli þinga“. með stjómarherrana, að svo keik-
bók. Hún ætlaði að varðveita með
sjálfri sér heilagan anda lýðræðis
ins. Hún hét því að standa vörð
um irelsi og sjálfstæði þjóðarinn-
ar 07 halda fast á rétti hennar
út á við, láta ekki erlenda ásælnis
menn vaða ofan í sig.
En til þess að rjúfa ekki sam-
ræmið, var efndunum hagað á
einn veg öllum.
Loforðin voru m.ö.o. ekki nefnd.
Því bar nauðsyn til að endurnýja
bau. Það var gert í sumarmála-
samþykkt Sjálfstæðisflokksins.
Þessi skýlausu lagaákvæði, þessa
grur.dvallarreglu um meðferð
utanríkismála, hefur ríkisstjórnin
þverbrotið æ ofan í æ og raunar
alla tíð frá upphafi sinna daga.
Má í því sambandi nefna afsals-
samninginn við Breta, sjónvarps-
hneykslið á Keflavíkurflugvelli,
utanstefnuákvæði alúmínsamnings
ins, þar sem íslendingar eru sett-
ir á bekk með ólæsum Afríku-
Alþingi.
Bandaríkjastjórn vildi fá leyfi
til aö gera stórkostleg hernaðar-
mannvirki í Hvalfirði. íslenzka
stjómin er skeifing brjóstgóð, þeg
ar slíkir vesalingar eiga í hlut.
Hún gat ekki fengið af sér að
synja um leyfið.
Síðastur manna skal ég verða
til að leggja blessun mína yfir
stjórnarfarið í Kína. En er nokkur
vottur af skynsemi í því, að bægja
fjölmennustu þjóð heims frá sam-
tökum Sameinuðu þjóðanna , ef
þau samtök hafa á annað borð
hug á því, að vinna að heimsfriði?
Kína Maos er naumast öllu verra
en Rússland Stalíns var. En Banda
ríkjastjóm er andvíg aðild Kín-
verja. Og til þess að sýna þeirri
ágætu stjórn þénustusamlega holl-
ustu, svo sem dyggu hjúi sæmir,
hikaði ísland ekki við að skerast
úr leik Norðurlandanna og greiða
atkvæði á þann hátt sem ætla
mátt.i. að húsbóndanum hentaði
bezt.
M jrgunblaðið er bergmál af
skrúða undir væng Hallsteins hins rödd forsætisráðherrans, ef til vill
ir og borubrattir, sem þeir eru
inn á við — og þó með nokkrum
undantekningum — svo niðurlút-
ir verða þeir og máttvana í hnjá-
liðunum, þegar andað er á þá
erlendis frá.
f landihelgismálinu beygðu þeir
kné fyrir Bretum. í aiúmínmál-
inu urfíu þeir að gjalda fyrir
svissneskum auðjörlum. Þeir
döðruðu á sínum tíma við Efna-
þjóðum, afstöðuna um aðild Kíaal:tag!sbandalagið og vildu óðfúsir
að S.Þ. o.fl. o.fl. ; íS:
eitthvað afskræmt á stundum.
Táknræn er afstaða blaðsins til
hildarleiksins í Vietnam. Allt
viðhorí blaðsins til þessarar við-
bjóðslegu styrjaldar er mótað af
orðum og gerðum Bandaríkja-
stjórnar. Það er engu líkara en
blaðið beri bandarískt hjarta í
brjósti. Það horfir á hlutina gegn
um bandarísk gleraugu. En enn
sannsst það, að laun heimsins eru
vanþakklæti. Þegar Bjami ber að
dyrum forsetans í Hvíta húsinu,
er honum ekki boðið inn — ekki
einu sinni bakdyramegin. Þetta
yar óvirðing við forsætisráðherra
íslauds, óvirðing við íslenzku þjóð
ina. Vísast mundu viðtökurnar
hafa orðið með öðrum hætti, ef
ráðamenn íslenzkir hefðu alltaf
staðið á uppréttum fótum.
Drottinhollusta er dyggð. Þá
dyggð ber sérhverri ríkisstjórn
að sýna landi sínu og þjóð. Við
þuríum engum erlendum drottn-
um að lúta, íslendingar. En
hversu lengi mun okkur haldast
á stjórnarfarslegu fullveldi og
menningarlegu sjálfstæði, tæpum
200 þúsund sálum, ef ráðamenn
okkar ástunda að hanga hálfbogn
ir aítan í frakkalöfum erlendra
höfðingja og hofmanna?
Rikisstjórnin hefur valdið brota
löm é þingræði og iýðræði. Hún
hefur valdið brotalöm á sjálf-
stæðri stefnu, íslenzkri stefnu, i
utanvjkismálum. Væri ekki ráð að
vefta heiini lausn í náð, áður en
sjálfstæðið brestux í höndum
hennar?