Alþýðublaðið - 16.12.1986, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 16. desember 1986
7
IER LOKIÐ
smíðastöð og beið þar í tvær vikur
eftir nýju stefni. Ætlunin var að
lesta þarna olíuleiðslur og fara með
til Mexico. Það varð hins vegar ekki
úr því.
Við sigldum síðan tómir til
Bandaríkjanna, þar sem sam-
keppnin í Atlantshafssiglingum var
og er mikil. Tímaáætlanir fóru úr
skorðum og við lágum við ósa
Missisippi í um hálfan mánuð, og
gerðum ekkert annað en dorga þar.
Þarna þótti vænlegt að fá korn-
flutning. Úr þessu fengum við túr
til Venusuela og sigldum upp fljótið
Rio Oriniko og sigldum þannig inn
í landið í 18 tíma. Þetta er þriðja
stærsta vatnsfall í heimi. Þarna
kom nánast færiband út úr frum-
skóginum. Allt í kring voru indíán-
ar en hafnarsvæðið var sérstaklega
varið og ekkert hægt að fara. Her-
menn og vélbyssuhreiður á hafnar-
bakkanum. Það var í 17 tíma verið
að lesta skipið, 40 þúsund tonnum
af málmgrýti. Það var fyrirtæki
sem eflaust margir hafa heyrt nefnt,
Betlehem steal, sem átti þarna
námu. Við losuðum síðan farminn
í Baltimore.
Skipið var flatbotna sem og mörg
önnur skip og þegar við vorum að
sigla niður eftir var það látið ganga
á fullum krafti, en þó gengum við
ekki nema svona eina mílu, vegna
þess að skipin skríða eftir drullug-
um botninum.
ísland
— Það var ágætt að vera íslend-
ingur. Þeir kölluðu mig flestir Is-
land, nema skipstjórinn sem kallaði
mig alltaf Valdimarsson. Hann var
mjög formlegur.
Við vorum á Persaflóanum á
leiðinni frá íran til Indlands þegar
fréttir bárust af Vestmannaeyjagos-
inu. Þá kom brytinn hlaupandi út á
dekk og kallaði: „ísland, ísland, ís-
land er að sökkva" — Þá hafði
hann heyrt einhverjar fréttir óljóst
og ég gat náttúrlega ekki áttað mig
á hvað maðurinn var að fara fyrr en
ég heyrði fréttir síðar á BBC og
komst að hinu sanna.
— Jú, ég hugsa stundum til
Norðmannanna, en þetta var auð-
vitað bara tímabil sem maður hafði
gott af og gerir ekki eftir að maður
hefur eignast sína fjölskyldu. Ég
var farinn að kunna norskuna vel
og ná hreimnum ágætlega. Sem
dæmi um það þegar ég var búinn að
vera í tvö ár og kom í heimahús með
kunningja mínum. Það var þar
veisla mikil og menn voru ekki
formlega kynntir. En pabbi félaga
míns segist ekki þurfa að heyra
hvaðan ég sé því hann heyri á máli
mínu að ég sé frá Stavangri. Þetta
hefur eflaust átt sínar skýringar í
því að ég var fyrstu sex mánuðina á
vakt með stýrimanni sem ættaður
var frá Stavangri og þaðan hafa því
áhrifin verið komin.
Skírður á leið til Ástralíu
— Ég fór einn súrálstúr til
Ástralíu og þar voru m.a. skip sem
voru að lesta til íslands, en við fór-
um með okkar farm til Kanada. Þá
var ég skírður þegar ég fór yfir mið-
baug í fyrsta skipti. Það var mikil
veisla, allir skírðir, sápubaðaðir um
hausinn og látnir ganga plankann
eins og gert var á sjóræningjaskip-
um í gamla daga. Við vorum hins
vegar með litla sundlaug um borð
og það var látið duga. í kringum
þetta var sérstök hirð, sem skipuð
var þeim sem áður höfðu farið.
Þarna var Neptúnus konungur og
fleiri góðir menn. Um borð voru
sérstakir búningar fyrir þessa at-
höfn. Ég á því núna diplom um að
ég hafi verið hreinsaður og skírður.
21 tegund af lyfjum við
kláða á löpp
— Nei, við sluppum við allar
pestir. Ég varð aldrei veikur meðan
á þessu stóð. Við vorum sprautaðir
við öllum mögulegum og ómögu-
legum pestum.
Ég fékk þó einu sinni eitt ill-
þyrmilegt exem á fætur og fór til
skottulæknis í íran, sem dældi í mig
21 tegund af meðulum. Ég fór með
reikninginn um borð og þar var allt
sundurliðað. Þeir sögðu það um
borð að þeir notfærðu sér það þeg-
ar þeir þyrftu að losna við allan
fjandann þá létu þeir erlend skipa-
félög borga svona ónýt lyf fyrir sig.
Ég át þetta allt og varð ekkert meint
af, en bata fékk ég engan.
Við fórum síðan frá íran til Ind-
lands og þar komst ég til læknis sem
hafði lært í Þýskalandi. Hann fann
þetta út og setti mig á meðalakúr í
tvær vikur og kláðinn hvarf. — Ég
er hræddur um að fólki fyndist sér-
kennilegt að fara á þvílíkar heilsu-
gæslustöðvar sem ég fór á í íran,
með moldargólfi og viðeigandi.
Þarna voru veik börn og gamal-
menni, en versta örbirgðin sem ég sá
var í Indlandi. Þar hékk utan á
manni þegar maður fór í land, las-
burða fólk, útlimalausir og blindir.
Ég sá hvergi neitt annað eins hrika-
legt og þar.
Eftir að Pétur kom heim vann
hann fyrst á Sauðárkróki en fór síð-
an Til Patreksfjarðar þar sem hann
kynntist konu sinni og þau fluttu á
Krókinn þar sem þau hafa nýverið
flutt í nýtt hús með börn og bú.
Pétur er eigandi málningavöru-
og raftækjaverslunarinnar Hegra á
Sauðárkróki. Hann rekur einnig í
sama húsnæði einu fatahreinsunina
á Norðurlandi Vestra. Pétur segist
una hag sínum vel og segist enga út-
þrá hafa lengur, því ágæta tímabili
sé lokið.
6 metsölubækur
loksins á
ÍSLENSKU
BOKAUTGÁFAN BREIDABUK
Símar 91-687868 & 98-1195
Þriöja stúlkan
efíir Agöthu Christie
Hercule Poirot í essinu
sínu. Þaö var morð í upp-
siglingu eða var það þegar
að baki?
Verð kr. 1.080,00
Laun ástarinnar
eftir Caroline Courtney
Spennandi saga um ástir
og ævintýri.
Verð kr. 980,00
Snæfálkinn
eftir Chraig Thomas
Hvað verður um heimsfrið-
inn? Frábær bók sem virð-
ist ætla að ná gífurlegri
útbreiðslu.
Verð kr. 1.180,00
Drekabrúin
eftir Etnmu Drummons
Grípandi saga um ástir,
hetjuskap og sársaukafull
mannleg samskipti.
Verð kr. 1.180,00
Dómari og böðull
eftir Mickey Spillane
Mike Hammers einka-
spæjari framfylgir réttlæt-
inu meðan lögreglan
stendur ráðþrota.
Verð kr. 1.080,00
Grímuklæddi
riddarinn
eftir Caroline Courtney
Spennandi skáldsaga um
ást og rómantík.
Verð kr. 1.080,00