Tíminn - 22.07.1967, Blaðsíða 12

12
TIMINN
LAíWSARDiAGUR 22. jólí 1067.
Friðrik Ólafsson skráfar
frá skákmétinu í Dundee
s. a mtKPífc
Davie 0 — 1 Piiðrik
Piiídhett 0 — 1 Daacsen
Wade 0 — 1 Kottaauer
Penrose % — % O’íKrfly
Pomar var orðinn veifatr, er
þes$i umferð var tefid og varð
ihann að draga sig í Mé. Hefar
hann -ennilega ofreynt sig á of
mikilli taflmennskn að undan-
förnu
Davie tefldi byrjunina gegn mér
heldur báglega og var stáða hans
„strategLslrt“ töpuð, þegar leikn-
ir höfðu verið 10 leikir. Hann fórn
aði bá tveimur peðum til að ná
sókn en lítill broddur var í sékn
inni og fjaraði hón fljótlega út.
Gafst Davie upp í 41. Mk, en þá
var svartur kominn með tvö peð
og skiptamun yfir.
Larsen beitti Sikiieyjarvöm gögn
Pritdbett og virtist hinn síðar-
nefndi fá ágæta stöðu upp úr byrj
uninni. Notaði hann stöðuhag-
ræði sitt til sóknar gegn kóngs-
arsni svarts, en sóknin var varla
nógu vel undirbúin og var Larsen
ekki lengi að finna veilumar í
henni. — Hann afstýrði allri hættu
með nokkrum sterkum mótleikj-
um og nóði síðan sjálfur afger-
andi sókn. Gafst PriMiett upp,
er leiknir höfðu verið 37 leikir.
Wade byggði upp trausta stöðu
gegn Sikileyjarvöm Kottnauers,
en tók síðan lífinu með alltof
mikilli ró og gaf Kottnauer tæki-
færi á að nó frumkvæðinu. Kott
nauer notaði sér hagræðið vel og
tókst smám saman að byggja upp
hagstætt endatafl. Neyddist Wade
til að láta af hendi tvo biskupa
fyrir hrók til að afstýra skjótu
tapi og var uppgjöf hans eftir það
aðeins Mmaispursmál. — Gafst
hann upp er leiknir höfðu verið
u.þ.b 50 leikir.
Penrose hafði frjálsari stöðu
upp úr byrjuninni gegn O’Kelly,
er. O’Kelly varðist vel og tókst
TSHOMBE
Pramhalda aí bls. 1.
sjlálfs sín, en í þessu auðuga hér-
aði búa um tvær milljónir manna.
Katanga var aftur á móti ein-
ungis sjálfstætt ríki í 30 mánuði,
en á þeim tíma varð Tshombe
heimsþekktur. Hann réði hundr-
uð hvítra málaliða til að berja
niður uppreisn Baluiba-ættbálks-
ins i Norður-Katanga, en hann er
700.000 manns. Hann myndaðli
góðan her undir forystu belgískra
iiðsforingja og grundvallaði ríki
sitt a tekjum frá belgíska stór-
fyrirtækinu Union Miniere de
Haute Katanga. 1
Þa5 var á þessum átakatímum,
að f.vrsti forsætisráðherra Kongó,
Patrice Lumumba var myrtur í
Elisabethville sem nú heitir
Lumumbashi, og að flugvél fr/.n-
Djótiega að jefoa stoðuna. í mið-
ta^Sau urðu Pemose á mietök og
varð að lóta af hendi veigamikið
peð. — Sfeá&in var á því stigi
mtáMns unain fyrir 0*Keily, en
hanai tesBdi framhaldið eitthvóð
kæruleysislega og gaf Penrose
færi á að byggja upp sókn gegn
kónigsasnmi svarts. Sóknén nægði
Penrose til jafnteflis.
Staðan eftir 3. umferð: 1.—2.
Friðrik og Larsen 2% vtoning (úr
3 skáfcuím>; 3. GKgoric 2 v. (úr 2);
4. Penrose 2 v. (úr 3<>; 5. Kott-
mauer 1% v. (úr 2); 6. O’Kelly
1 v. (úr 3); 7. Pritchett % v.
(úr 3); 8.—9. Wade og Davie
0 v. (úr 2 og 3).
4. umferð:
0*Kelly 1— 0 Davie
Friðrifc 1 — 0 Pritdhett
Gligoric 1 — 0 Wade
Skúkinni á milli Kottnauers og
Penrose var frestað til miðviku-
dags vegna veikmda Penrose.
Skákin á miíli O’Kelly og Davie
var hin stytzta í mótinu til þessa
og raunar með styttri skókum sem
fyrirfinnast:
Hv.: O’Kelly. — Sv.; Davie.
1. d4, d5; 2. Rf3, Rf6, 3. c4, dxc;
4. Rc3, c5(?) (Bezt 4. —, a6);
5. d5 e6; 6. e4, exd, 7. e5!, d4(?)
(Sfcárra 7. —, Re4) 8. Bxc4, Be6;
9. Bxe6, fxe6; 10. exf6, Da5 (Ef
10. —, dxc3; 11. f7t, Ke7, 12. Bg5t)
11. Re5, Dc7, 12. Dh5t Sv. gafst
upp.
Sfcák mín gegn Pritchett er gott
dæmi um það, hversu sterkir tveir
samstilltir biskupar eru í enda-
tafli.
Hv.: FriSrik. — Sv.: Pritchett
1. c4, Rf6; 2. Rc3, e6; 3. Rf3,
Bb4: 4. g3, 0—0, 5. Bg2, d5, 6.
a3, Bxc3, 7. bxc3, c5, 8. 0—0,
Rc6, 9. cxd, exd, 10. d3, h6, 11. h3,
Be6. 12. Da4, Hc8, 13. Hbl, b6,
14. g4, «h7, 15. Df4, Dc7, 16. DxD,
HxD, 17. Bf4, Hcc8, 18. Re5, RxR,
19. BxR, f6, 20. Bg3, Hfd8, 21.
a4, Rf8, 22. a5, Rd7, 23. Hfcl,
Kf8: 24. c4, dxc, 25. dxc, bxa (Hvít
ur á alltaf kost á því í næstu leikj
um að vinna skiptamun með Bg2
B7, en hann gerir það ekki fyrr
en honum er ótvíræður hagnaður
í þvu). 26. Hal, Rb6, 27. Hxa5,
Rxc4, 28. Ha6, BÍ7, 29. Bb7, Re5,
30. BxH, HxB, 31. Bxe5, fxe5,
32. Hxa7, c4, 33. Hc3, Bd5, 34.
Ha5, Hd8, 35. f3, g5, 36. Hcl, Kg7,
37. Hdl, — gefið.
Wade beitti Budapestalbragði
gegn Drottningarpeðsbyrjun Gli-
goric (1. d4, Rf6, 2. c4, e5!?) og
tðkst að gera Gligoric erfitt fyrir
ler.gi framan af. Undir lokin fóru
iþó peðin að segja til sín (þ.e.
peðið, sem hvítur tekur í 3. leik
dxeð). og varð Wade að láta und-
an síga í löngu og harðsóttu hróks
endatafli.
Staðan eftir 4. umferð:
1. Friðrik 3% (4); 2. Gligoric
3 v. (3); 3. Larsen 2% (3); 4. Pen-
rose 2 v. (3); 5. O’Kelly 2 v. (4);
6. Kottnauer IV2 v. (2); 7. Pritc-
hett % v. (4); 8.—9. Wade og
Davie 0 v. (3 og 4).
— Friðrik.
FJÖUDJAN * ÍSAFIRDI
EINANGRUNARGLER
hTMJM AR.A A.BYRGÐ
SVALÁHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
kvæmdastjóra Sameinuðu þjóð-
anna hrapaði með Dag Hammar-
skjöid innanborðs. Fórst Hammar
skjöld, sem var á leið til fundar
við Tshombe í Ndola í Rodesíu.
Tilraunirnar til að gera Katanga
sjálfstætt ríki voru að engu gerð-
ar með aostoð Sameinuðu þjóð-
anna í janúar 1963, þegar Cyrile
Adoula var æðsti maður Kongó-
stjórnar. Tsfeomibe flúði til útlanda
en kom aftur til landsins og varð
fjórði forsætisráðherra Kongós í
júlí L964. M hafði hann þegar
verið ákærður fyrir landráð tyisv-
ar sinnum.
Hann var forsætisráðherra í 15
mánuði, eða þar til Joseph Kasa-
vubu, þáverandi forseti, rak feann
frá völdum 13. októbei- 1965. Eftir
það bjó hann um nokkurn tíma,
Leopoldville, sem nú heitir !
Kinshasa, en flúði til Spánar þegar !
ljóst var, að Joseph Mobutu hers-
höfðingi, sem steypti Kasavubu
úr sfóli, ætlaði sér einræðisvöld
í landinu.
Brátt kom líka f Ijós, að
Tshombe gerði rétt í að flýja
land. Annar fyrrverandi forsætis-
ráðherra landsins, og fyrrum vara
forseti í Katanga, Evariste Kimba
var hengdur. ásamt tveim öðrum
fyrrverandi ráðherrum Þeir voru
dæmdir til dauða af herdómstól
mai. 1966 án þess að fá tæki-
færi til að verja sig eða áfrýja
dómnum. Þeir voru hengdir opin
berlega tæpum 48 klukku't"'’tarn
eftir dómsuppkvaðninguna. Það
var sami dómstóll, sem dæmdi
Tshombe til dauða 13. marz í ár,
er nann hafði verið ákærður fyrir
landróð í þriðja sinn.
SöluumboS:
SANDSALAN s.f.
Eljiðavog: 115,
3(H20 pósth 373
HURDAIDJAN SF.
AUÐBREKKU 32 KÓPAV.
SÍMI 41425
MaPMfÐCf NMHM
Fraanfeaki af bis. 3.
minntist feamn á, að btað
ið Deutsehe Soklaten Zeitung
feefðí kailað Reder fómardýr
fcommúnistásks samsæris. Og
að lofcum skírskotaði hann
til greinar í ítíjfcfcu dagblaði,
þar sem hæðmsiega er fjall
að um Reder-máftið, og sagt,
að verði hann iótinn lans, fói
hann sem sérfræðingiur í fjölda
morðum nægáleg verkefini við
að gláma í Alto Adige í Suður
Týrol. Hann sagði og: — Við
benum eloki hatur tíl neinnar
þjóðar, en við lítwm ekki
heldur á Reder sem fulltrúa
neinnar þjóðar. Hann er var
menni. Hawn hafði til að bera
viðbjóðslegutstt.' eiginlerk naz
isma, fasisma og styrjalda.
Austn mfeisrnenm þurfa að
bfða lengi eftír þeesum ó-
þokka. Hann stjómar engum
fjöidamorðum í Alto Adige og
nýnazistarnir í Miinefeen geta
eiinndg beðið eftrr honum tii'
eiiSfðarnóns. Reder verður um
kyrrt í fangeismu. Það er á-
kvörðun okkar í Marzabotto.
(IÞýtt og endursagt).
HORFT TH. . . . .
Framhaid ai bls. 8.
munum við fylgja samvizku og
réttlæti eða tiúa lægvíslegum
áróðri þeirra, sem þykjast
standa með lítilmagnanum, en
svo eru Arabar nefndir nú, þótt
vitað sé að fóir eru meira kúg-
aðir af sínum eigin valdhöfirm
en alþýða þeirra ríkja.
Væri það ekki betra, að
hvetja til samstarfs og eining-
ar og þess stuðnings, sem hin
dáðríka og tæknimenntaða
smáþjóð í.srael gteti veitt þess
um nágrönnum sánum, ef rétt
væri að farið og reynt að vinna
b«g á hatri og fordómum.
Reykjavík 17.7. 1967
Árelíus Níekson.
MINNING
Framhald af bls. 6.
Ágústínusar Daníelssonar föður
bróður míns í Steinskoti, sem þá
var að hefja búskap á há'lfri jörð
inni. Ingileif lagði með sér eina
kú í búið, gæðakúna Múlu, og
giftist Ágústínusi. Kannski hafði
hún eins gert ráð fyrir að tjalda
bara til einnar nætur í Steins
koti, en þannig fór það ekki:
árin hennar þar urðu 60.
Steinskotið var og er enn að-
eins smábýli. Þar var etoki hægt
að lifa á gæðum landsins ein-
göngu, heldur varð húslbónddnn að
stunda daglaunavinnu til sjós og
lands alla sína ævi. En hamn dó
82 ára 6. maí árið 1960.
Og meðan húsbóndinn vann
heimiilinu út á við, einkum vor
og haust og vetur, gætti húsfreyj
an þess að efcki hallaðist á heima
fyrir. Og drengirnir fóru að
hjélpa til strax og kraftar leyfðu.
Þeir eru tveir, Eyjólfur, sem alla
tíð hefur átt heima í Steinskoti
og unnið jöfnum höndum að bú-
skapnum heima sem dagiauna-
vinnu í þorpinu, ókvæntur enn í
dag, og Daníel, sem er fjölskyldu
maður búsettur á Akranesi, bæjar
fulltrúi og stjórnmálamaður. Auk
sona sinna tveggja, ólu þau Ingi
leif og Ágústínus upp stú'lku,
Dúnu Guðjónsdóttur, sem er nú
gift og búsett í Reykjavík, en
lieidur órofatryggð við gamla upp
eldisheimilið sitt og dvelur þar
iðulega tíma og tíma, einkum á
sumrin. Og á sumrin komu líka
bamabörnin til að vera hjá ömmu
í' „sveitinni", þar sem aldrei
skorti kindur, kvr og hænsni. Og
ekki get ég nu>Stillt mig um að
lýsii því yíir hér, «ð hvergi i
heiminum vorti fáanleg betri
hænuegg en í Steinskoti, enda
fceypfei ég þó vöru ógjama annans
staðaar en hjá Inigu.
Ég fékk ungur dáfeetí á Ingi-
leiifn EyjMfsdóttuir og fjöiskyld-
uoni í Steínsfeoti. Ég gistí þar
fynsta sinn átta ára gamall, í
fyrstu kaupstaðaferð mhmi og
aldrei slitnaði upp úr glöðam og
góðum kurnningsskap okfcar Ingu.
Hiún var swo 001X1 g og létt í
lund og skynsöm í. tali um áhuga
mól sín og hversdagsleg viðfangs
efni. Það var eins og hver líð-
andi stund væri henni dýrmæt
stund, sem yrði að nýta til hins
ýtrasta, hvort sem hún vax að
sfeenkja gestinum fcaffi í skyndi
heimsókn hans eða að sinna bú-
verkunum.
Ég hafði eiou sinni blaðavið-
tal við Ingileifu. Hún lét það við-
gangast, gat ekki neitað mér um
þann greiða, og hún sagði mér
margt stórathyglisvert úr erfiðri
Mfsbaráttu sinnar eigin kynslóð
ar, þegar fólkið í landinu flestallt
varð að beita al'lri orku sinni til
,’þess að afla sér framstæðustu
Mfsþarfa. Lokaorð hennar í við-
talinu voru þessi:
,,Þetta og annað eins varð mað
ur að leggja á sig í þá daga til
þess að framfleyta lífinu. Núna
kostar það efcki jafnmikla fyrir-
höfn, en er fólkið þá ánœgðara
en það var? Ekki hef ég orðið vör
við það. Lífsiánið byggist efcki
eingöngu á „hærra kaupi, styttri
vinnutíma og fríi á míili máltíða"
eins og einhver orðaði í gamni
og alvöru stefnusferá nútíinans.
Ég hef alla tfð trúað á guð al-
móttugan, en ekki mátt minn og
megin. Guð og gott fólk hefnr
verið mín stoð um dagana".
Þökk sé nú þessari góðu konu
fyrir strit hennar og störf og
glaðværð hennar og gestrisni;
Vandafólki hennar votta ég sam
úð mína.
Guðmundur Danielsson-
ÞJÓÐHÁTÍÐADAGUR
Franaihald af bls. 6.
eyðilagðist í styrjöldiimi. Höfuð
borgin Warszawa, hefur að fullu
verið endurbyggð, en í lok styrj
aldarinnar var meir en 80% af
borginni rústir einar. Hið sama
er hægt að segja um uppfoygging
una annarsstaðar í landinu.
Þó hefur þjóðin þurft að
leggja mi'kið að sér til að iðn-
væða landið. Á mörgum sviðum
hefur þessi iðnvæðing tekizt með
ágætum. Sem dæmi má nefna
skipabyggingaxnar í Póllandi.
Samkvæmt skýrslum Lloyds í
London er Pólland sem útflytj-
andi á hafifœrum bátum og skip-
um nú í fjórðu röð í öllum heim-
inum.
íslendingar hafa lengi haft sam
hug með Pólverjum. í fjórða ár-
gangi Fjölnis árið 1838 er grein
um áðumefnda þjóðhetju Pól-
verja, Tadeusz Kosciusko, frá
Sléttumannalandi, eins og Fjöln-
ismenn nefna Pólland. Þessi grein
nær yfir þriðjung af blaðsíðutali
þessa árgangs, enda er hún mjög
ítarleg, segir frá baráttu Koscius
kos fyrir frelsi fósturjarðar sinn
ar. Sýnilegt er að þeir Fjölnis
menn mátu mikiils þessa baráttu
hans — og auðvitað var þessi
grein rituð og birt í þeim tilgangi
að hún yrði einn liðurinn í bar-
áttu Fjölnismanna fyrir frelsi
sinnar eigin þjóðar.
Þessi samhugur er enn ríkjandi
með íslendingum og því skal íbú-
um Sléttumannalands óskað árs
og friðar í tilefni af þjóðhátíðar-
deginum.
A R.