Tíminn - 22.11.1967, Blaðsíða 12

ATHUGASEMD
MIÐVIKUDAGUR 22. nóvember 1967.
sig um að skilja að fullu við
Stykkishólmi, 9. nóv. 1967.
í tilefni af grein Árna Bene-
diktssonar, forstjóra, Ólafsvík í
SPEGILL TÍAAANS
Framhald af bls. 5
sögðu frá bók þeirra Wise og
Ross. En aðeins að litlu leyti
með eigin orðum. Meginið af
frásögninni var innan gæsa-
iappa, höfð beint eftir höfund
unum. Það er leyfilegt| að birta
tilvitnanir úr erlendum ritum,
jafnvel þótt opinberum leyndar
málum sé ljóstrað upp.
„Daily Express" lét sér þó
ekki nægja að segja frá þessu
með slíkum aðferðum, heldur
var ritað um mál þetta í leíð-
ara.
„Sunday Times“, sem birti
íramlhaldsgrein um njósnarann
Phílby. hafði fram að þessu
ncfnt Sir D'ick „X“, en tók
nú að nefna bann réttu nafni.
í blaðinu birtist eftirfarandi
útskýring: „Fram að þessu
höfum við nefnt Sir Dick White
„X“. Eftir að hann hefur hvað
eftir annað verið nefndur með
nafni í dagblöðunum er ástæðu
laust að halda nafni hans leng-
ur leyndu“.
Þetta var látið óátalið af opin
berum aðilum. En „C“, öðru
nafni White, lét skipta um
símanúmer hjá MI 6.
Þann 25. okt. s. 1. svaraði fé-
lagsmálaráðherra fyrirspum í
Alþingi um kostnað við rekst
ur Tryggingarstofnunar1 ríkis-
ins árið 1966. Þar kom m. a.
fram, að rekstrarkostnaður líf
eyristrygginganna á því ári var
nokkuð yfir 21 millj. kr.
Er ekki hægt að draga úr
blaði yðar í gær, þætti mér vænt
urn ef þér, herra ritstjóri, vilduð
ljá mér rúm fyrir eftirfarandi:
1. Ég tel engum, og allra sízt
Stylkki'shólimsbúum, greiði ger
með því að vera sí og æ að tönnl
ast á atvinmuleysi hér sem ég get
ekki séð, sem betur fer, að hafi
veriið fyrir hendi í haust. Bölsýn
ismennirnir byggja ekki upp iand
ið.
2. Það er staðreynd að mestur
hluti þess afla sem veiðist í
Styikkfehólmi, er enn í dag og
hefir undanfarið verið fluttur á
bifreiðum á Suðumes til vinnslu
þar. Mér er ekki kunnugt um
að verkalýðsféjagið, sem telur
sig málsvura vinnandi fólks hér,
né heHdur hreppsinefnidin þar sem
f'lokkistoræður Arna Beinedilktsson
ar eru í fararbroddi, hafi talið
atvinnuá'stan'dið hér svo a'livar
legt, að tæki því að halda fund
um málið og því síður að ein-
hverra aðgerða væri þörf, heldur
hefir hreppsnefnd nú fyrir nokkr
um dögum veitt einum aðilanum
sem aflann flytur suður í Kefla-
vík, hreppsábyrgð fyrir rekstrar
láni og tjáði sveitarstjórinn mér
að engin sikilyrði hefðu verið
sett af hálfu hreppsnefndar um
hivar atflinn yrði verkaður.
3. Svo ilia gek'k í hauist að út
vega menn á þessu fáu báta í
Stykkishólmi að sumir bátarnir
þessum útgjöldum, með þvi að
semja við banka og sparisjóði
um að þeir annist útborgun á
lífeyri? Ég tel mjög sennilegt,
að með því móti mætti koma
við verulegum sparnaði.
Þetta ætti ríkisstjórnin að
taka ttl athugunar
Skúli Guðmundsson.
TÍMINN
komust ekki á veiðar fyrr ' en
20. okt. og enn eru sumir eikki
farnir af stað. Eitt fiskiðjuverið
sá ekki önnur úrræði en leita
til Færeyinga til að beita lóðirn-
ar og veit ég ekki betur en þeir
'nni hér enniþá.
4. Al'lur sá fjöldi sjónvarps-
tækja sem hér hefir verið tekinn
í notkun í hauist er gle'ðilegur
vottur þess að fól'k er í það
minnsta ekki atvinnuliau'St.
5. Hitt er svo hamingja okkar
L ykkishólmsbúia að Árni Bene
diktsson ræður ekki öllum at-
vinnutækjunum hér, því á sama
tíma og Ásgrímur Halldlónsson
kaupf'élag.sstj'óri, Höfn í Horna-
firði greiðir útvegsmönnum pró
sentur af ágóða fisikiðjuvers sem
hiann stjórnar þar, er kollega
hanis í Ólaflsvík, Hkast fyrstuf
manna, að loka hraðfrystihúsinu
í Styikkis'hólmi og segja starfs-
fólkinu uipp. Það er eikki hægt
að segja að kanlmanniega sé
brugðizt við erfiðleikunum.
Með þökk fyrir bintinguna.
Á.H.
-------------;-----------------
VESTUR-ÍSLENDINGAR
Framhald af 8. síðu.
og eg væri bróðir þeirra og vildu
greiða götu mína á allan hátt. Það
gerðu raunar ailir, sem ég leitaði
til um fyrirgreiðslu eða upplýs-
ingar. En sérstaklega er ég þakk-
Mtur starfsmönnum við hinn
merKa grasagarð i Ottawa, fyrir
framúrskarandi viðtökur og fyrir
greiðslur. En þar dvaldi ég í tvo
dagó. í Ottawa komst ég líka í
samband við kanadísku skógrækt
ina, sem allt vildi gera til að
grexða götu mína.
— Ef ég má skjóta inn i o-
skyldri spurningu. Eru ekki ferða-
lög islendinga út um allan heim
oft hreinn flækingur? ,
— Vi'ssulega. Hvað erum við að
rápa út um aMar jarðir, bæði í
leiguflugvélum og með skemmti-
ferðaskipum? Til dæmis til suð-
rænn, landa þar sem ekkert er að
sjá, sem okkur mó að gagni verða.
Fæstir ski'lja nokkurt orð af
því, _sem fólkið talar. Mér skilst,
að íslendingar sigli einkum
til þess að verða brúnni
á skrofekinn, enda þótt mjöig auð-
velt sé að verða það hér heima.
Sumir fara lífca til að stunda næt
urk'l'útoba eða bara tiil að bera sig
m'anmalega á dýrustu hótelunum,
þ'ótt þeir svo kunni ekki einu
sinni einföldustu mannasiðir.
í Pa n -Amc r ika n -þ otunn i, sem
ég fór með vestur af því ég
komst ekki með Loftleiðum vegna
þrengsla, sótu tveir í'sl'endingar,
sem ég etoki þekkti. Ein þeir voru
maumast komnir út úr landtoelg
inni þegar þeir drógu upip iþrrggja
pela brennivínsfilösku og supu
duigfLega á. En fyrr en varði kom
flugþerna á vettvang, hneigði sig
kurteislega og tók flöskuna. Mér
heyrðist ihún segja við þá, að
þeir gætu fengið pytluna sína þeg-
ar þeir yfirgæfu flu'gvélima. Á
skrifstofu Luftleiða í New York
rakst ég á bvo unga íslendinga,
sem sögðust vera að koma fró
Lais Vegas (þekkt spilaivíti) í
Arisóna-eyðimörkinni. Þegar ég
spurði hvað þeir hefðu verið að
gera, sögðust þeir hafa fari'ð þang
að til að ffá sér sólbað!
En hvað viltu segja mér um
gróðurfarið, Jón?
— Í Kanda er gróður fjölskrúð
ugur. I landinu sunnanverðu er
hann fjöiskrúðugastur og þar miá
raekta flest, sem ræktað er í
Mið-Evropu. En eftir því sem nor@
ar dregur, smiábreytist gróðurinn.
Þessu hafði ég lötosins tækifæri
til að kyininaist* af eigin sjón og
raun, er ég lagði upp frá Winni
peg 15. sept. áleiðis til Churchill,
sem stendur við Hudson-flóann
vestanverðan, stutt sunnan við
60. breiddarbaug. En þamgað er
um eitt þúsund ikm vegatengd fró
Winnipeg. Fyrst liggur leiðin um
akurlönd, en brátt taka við ein
hliða barrskógar með stöfcu asp
ar- og lerkilund'um. En þegar
kemur norður um Q5. breiddar-
baug tekux skóginum að harka
þórna út vi& flóann og trén smiá
lœkka í loftinu og rýrna á alan
hátt. Einnig minnkar annar gróð
ur, nema helzt meðfram tjörnum,
vötnum og árn. Þar vaxa ýmsar
starLr, sem og víðitegundir. Ég
kom til Churchill að morgmi 17.
sept. Þá voru allir pollar með
ísskán. Þarn-a skammt frá safn
aði ég fræi af nokkrum tegurnd
um af harðg-erð'ustu trjátegund-
um Kanada, auk allmargra a,nn-
arra plöntutegumda. Þegar dólítið
kemur inm í lamdið, færast skóg
artaikimörkim miklu norðar og nólg
ast íishafið við ósa Mackenzie-ár
innar. Eins og toummuigt er, eru
geyisistórar komMöður í Churc
hill og þaðan er flutt út mikið
af korni og timbri, þá 3—4 mán
uði, sem siglingaileiðin úr Hud
sansflóanum er íslaus.
— Vín og fagrar konur vestur
þar?
— Því miður get ég ekki mik
ilsiverðar upplýisingar geffið um
ágæti víntegunda í þeirri heimis-
óllfu og enn minmi um fagrar kom
ur, nema að því leyti, sem fyrir
auga ber. Þótt freistandi væri,
gaf ég mér efcki mikinn tima til
munaðar. Þó var ég í nokkrum
fcvöldboöum vestur í Kanda, bæði
meðal íslendimga og Kanda-
manna. Voru að jafnaði fyrst veitt
ir 2—3 snapsar, en siðan drufcfc
ið kaffi eða te með fcökum.
Drykkju'sfcap, eins og hér er kail
að, varð ég ekfci var við. Kven
fólfcið vestra er frjólsle'gt, faHegt
og sfcemmtilegt, rétt eins og hér
heima.
— Hvernig fannst þér þjóðar-
andinn?
'■— Ég held að Kanadamenn séu
furðu samheldnir, enda þótt upp
runinn sé ólikur og þjóðermin
mörg. Að undantefcnum Frökk-
um í Quibec-ffyikinu, þar sem þeir
virðast einangra sig og bera sér
ekki ensfcu í munn. Mér sfcildist
nú samt, að það mundi vera til-
tölutega fóir af þeim sex milljón
um Frakka, sem búsettir eru í
Kanada, sem í fullri alvöru kærðu
Kanada og mynda sérstakt rífci.
En það voru margir gramir við
de Gaull'e fyrir að vera _ að æsa
Frakkania upp í sumar. Ég hygg,
að við íslendingar mættum vera
harðónæigðir ef við stæðum eins
vel saman um velferð o'kikar lands
eims og Kamadamenn uim sitt. En
hér á land'i eru þeir því miður
aililt of fáir, sem einhverju vilja
fórna .fyrir ættjörðina, en teija
sjálfsagt að snuða hið opinbera,
og landið sitt, hivenær sem fcæki
færi býðist. Og ekki er það rækt
arlegt af ungum mönnum, sem
þjóðfélagið er búið að kosta miklu
til að mennta, þegar þeir svo
setjast að eriendis af því þeir
fó eittihivað hærra kaup, jafnvel
þótt þjóðina vanti starfskrafta
þeirra mjög tMinnanlega. Mó í
þessu sambandi benda á læfcn-
ana.
— Ánægður með ferðina í
heild?
— Já, ég er sæmilega ánœgður
með þessa för, og óg vona að
eiltthivað gagn verði af henni. En
svo ég vLki aftur að þeim íslend
inigum, sem út flytja, þá lield ég
að þeir viti ekki allir hvað þeir
eru að gera. Hér. heima ber
peim að lifa og starfa. Allt öðru
móli gegnir með þá, sem neydd
ust til að filytja úr landi til Vest
urheims söfcum' hungurs og hall
æris fyrir og um síðustu alda-
mót. En þeir hafa lífca unnið ís-
landi mikið gagn og á margan
hátt. Og nú vil ég að lokum, að
land okkar lau'íii þeim í ein-
hverju, t. d. með þiví að gefa
þeim eitithvert hötfiuðból landisins
sem vel er í sveit sett, t. d. gam
allt prestsetur, sem nú eru
mörg að leggjast í eyði. Á j'örð
inni þyrfti að vera lax eða sil-
ungsveiði, aðgangur að rofmagni
og heizt jarðhiti. Þangað gætu
sivo Vestur-fslendingar komið og
drvalið í sumarteyfum og fcomið
sér upp einsfconar sumartoúð'inn
eða hvíldarheimili, mi'lli þess, sem
þeir dveldust hjá ættingjum og
vinum. En aðalatriðið væri, að
þeir réðu því a'lgerlega sjálfir.
hvernig þeir nýttu jörðina og
miöguleika hennar. Bezt væri að
gefa þeim kost á að, velja milli
fjögurra jarða, eina í hverjum
tendisfjórðungi. Hufi Vestur-íslend
ingar ekki áhuga á þesisu myndu
þeir að sjóilfeögðu afþafcika það.
En tæplegö trúi ég því, að þeir
höfnuðu slítou boði, ef til kæmi,
svo mikM er gróskan í þjóðlrfi
þeirra, og tryggð við heimlandið,
segir Jión Rögnvaldsson áð lokum
og þakka ég viðtaMð. E.D.
Þorfínnur Egilsson
héraðsdómslögmaður
Málflutningur — Skipasala
Austurstræti 14 Sími 21920
VAUXHALL
BEDFORD
UMBOÐIÐi
ÁRMÚLA 3 SÍMI WOfé;
Er ekki hægt að gera fram-
kvæmd trygginganna ódýrari?
i