Tíminn - 28.12.1967, Síða 2

FIMMTUDAGUR 28. desember 1967.
2
Hjúkrunarkonur
Nokkrar hjúkrunarkonur vantar að lyflækninga-
deildum Borgarspítalans i Fossvogi.
Til greina kemur bæði fullt starf og hluti af starfi,
þannig t.d.. að hjúkrunarkonur skipti milli sín
vöktum, einkum kvöld- og næturvöktum.
Upplýsingar gefur forstöðukona spítalans í síma
81200 kl. 10—12 daglega.
Reykjavík, 27-12. 1967.
SJÚKRAHÚSNEFND PEYKJAVÍKUR
Staða sérfræðings
við lyflækningadeild Borgarspítalans 1 Fossvogi,
er laus til umsóknar. Umsækjandi skal vera sér-
fræðingur í lyflæknisfræði. Laun samkvæmt samn-
ingum Læknafélags Reykjavíkur við Reykjavíkur-
borg. Staðan veitist frá 1. apríl n.k. eða samkv.
nánara samkomulagi.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri
störf, sendist Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur, Heilsu
vemdarstöðinni, fyrir 31 jan. 1968.
- Reykjavík, 27 12. 1967.
SJÚKRAHÚSNEFND REYKJAVÍKUR
Staða
yfirhjúkrunarkonu við skurðdeild Borgarspítalans
í Fossvogi, er laus til umsóknar. Laun samkv-
kjarasamningum Reykjavikurborgar. Staðan veit-
ist frá 1. apríl n.k- eða eftxr samkomulagi. Nánari
upplýsingar veitir forstöðukona spítalans.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri
störf, sendist Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur, Heilsu
verndarstöðinni, fyrir 1. febr. 1968.
Reykjavík, 27-12. 1967.
SJÚKRAHÚSNEFND REYKJAVÍKUR
Staða sérfræðings
við geðdeild Borgarspifcalans í Fossvogi er laus til
umsóknar. Umsækjandi skal vera sérfræðingur
í tauga- og geðsjúkdómum. Laun samkvæmt samn
ingum Læknafélags Reykjavíkur við Reykjavíkur-
borg. Staðan veitist frá 1. apríl n.k. eða skv-
nánara samkomulagi.
Umsóknir, ásamt uppiýsingum um nám og fyrri
störf, sendist Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur, Heilsu
verndarstöðinni, fyrir 15, febr. 1968.
Reykjavík, 27-12. 1967.
SJÚKRAHÚSNEFND REYKJAVÍKUR
Stöður aðstoðarlækna
við geðdeild Borgarspítalans í Fossvogi, eru laus-
ar til umsóknar. Laun samkvæmt samningum
Læknafélags Reykjavíkur við Reykjavíkurborg-
Stökurnar veitast frá 1, apríl n.k. eða skv. nánara
samkomulagi.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri,
störf, sendist Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur, Heilsu
verndarstöðinni, fyrir 15. febr. 1968.
Reykjavík, 27-12. 1967.
SJÚKRAHÚSNEFND REYKJAVÍKUR
TÍMINN
Herdís Guðmundsdóttir
F. 6. júlí 1898, d. 18. des. 19©7.
Kynslóðir koma
kynslóðir fara,
allar sömu æivigiöng.
Gdeyimist Iþó aldrei
eilífa lagiö
við pílaigríimsinis gleðisöng.
Er við, frændur og vinir Her-
dísar Guðmundsdóttur, kveðjum
hana hinztu kveðju, koma mér
þessar Ijóðlínur í hug. Hún deyr
síðuist systkina sinna, er voru níu
að tölu, enda þeirra yngst og
niæst síðiuist barnabanna hjónanna
Þóru Árnadóttur og Jóns Guð-
mundssonar, er bjuggu á Hóli í
Bolungavík og út af er toominn
stór ættbogi.
Herdís Guiðmundsdóttir var
fædd 6. júlí 1898 í Unaðsdal á
Snæfjalilaiströnd vdð íisatfjarðar-
d'júip. Foreldrar he.nnar voru hjón-
in Þóra Jónsdóttir og Guðmundur
Þorleitfseon búendur þar. Þóra
var fædd og uippailin á Hóli í
Biolungavík, en Guðmundur var
útvegsbónidi í Ví'kinni og hélt
skipi sínu út fná Biolumgavíkiurmöl-
um, aflasæiil og farsæll skipstjórn-
armaður. Er Guðmundur hiætti
sjómennsku, fluttust þau inn í
Unaðsdad og bjuggu þar í aldar-
fjórðung, þar til Guðmundur lézt
sumanið 1908. Þá var Herdís tíu
ára gömul og um haustið er móð-
ir hennar brá búi fluttust þær
mæðgur til Bolunigavíkur, ásamt
systiy, :hennar Þórp í. Ðal, yngri
og imanni hennar Guðlaugi Bjarna
syni...
í Bioliunigavlk ólst Herdís upip
fram yfir fermingaraldur og vann
við hússtörf, fanggæzlu og annað
það, sem að hömduim bar. Voru
slík störf fög hin,s almenna
kvennastoóla þeirra tíma auk
handavinniu og handíða, þegar allt
eða mest allt var unnið til fatnað-
ar á heimlunum sjálfum. Komu
þau verk stúlkum í beint samband
við lífsstarf þeirra og voru þeim
notadrjúg alla ævi Þegar Herdís
var ung stúlka, var hún einn vet-
ur í Húisstjórniarstoólanum í
Reytojavík.
Á fyrsta og öðruim tug aldar-
inn.ar var Norðurland drauma-
land vestfirzkra stúlkna og leit
uðu margar þangað í kaupavinnu
á sumrin. Meðal þeirra var Her-
dís. Um sextán ára atdur réðist
hún kaupaiko-na að Undirfelli í
Vatnsdal til Jóns bónda Hannes-
sonar og Áistníðar konu hans. Það
var mikill Ijómi ytfir því heimili,
Oskilahross
í Viilingaholtshreppi:
Brún hryssa, ný köstuð, - —
mark: blaðstíft aftan
hægra. — Rauðstjörnótt
i
hrvssa, mark: sílt hægra.
Hreppstjórinn.
sem náði langt út fyrir sveitina
pg þjarmaði atf út í eðra lands-
f jórðunga, jaifnvel vestur á o'kkar
afslkekktu Vestfirði. Það var því
mikil tiihlökkun fyrir þessa ungu
stúlku að koma í þessa fögru sveit
og á þetta gi'æsilega heimili. Hún
varð heldur ekki tfyrir vonbrigð-
um.
Þó að Herdiís færi vestur aftur
um hauistið leitaði hugurinin norð-
ur aftur er vora tóik tdl veru þar
annað sumar, en þau urðu fleiri
en þa@ sumurin hennar í Vatns-
dialnum, því .að hún tók strax ást-
fóstri við dalinn og fólkið og dvöl
heinnar þar varð hálfrar aldar
löng, ,Vatnsdaíiurinn varð henni
unaðsctaiur fullorðínsáranna eins
og Uniaðsdalur æsikuáranma. Svo
samgróin varð hún honum, að
um tíma er atvikin höguðu því
þannig, aið hún varð að hverfa
frá bústörfum, að hún undi sér
hvergi fyrr en hún komst heim
aftur og bjó þar á meðan starfs-
'kriajftarnir entust.
Árið 1920, 29. égúst, giftist Her-
dís Snæbimi, einum sona Jóns á
Undirfeilli. Kefur þeirra hjóna-
band staðið með mitolum traust-
leitoum ailt til hennar hinztu
stundar, bundið þeim órofabönd-
um, sem ná út yifir gröf og dauða.
Þau voru fyrstu búskaiparár sín
í Þórormistungu í Vatnsdal en síð-
an reiistu þau bú að Sniæriingsscöð-
um, sem er næsti bær viö Undir-
fel og bjuiggu þar afllan sinn bú-
skap í sveit.
Firnm börn eignuðust þau, Her-
dís og Snæibjör,n, tvö dóu ung,
©n þrír synir komust til fulorð-
insára, allir hinir miannvænleg-
uistu. Þeir eru: Jón forstöðumaður
Vélaibókhaidsdns, Þórður garðyrkju
fræðingur í Hveragerði og Bjarni
bifvélaiviriki hér í Reyfcjavík. All-
ir kvæntir menn.
f störfum sínum var Herdís trú
manmes'kja, hvort heldur sem hjú
annarra eða eigin hésmóðir, at-
orkusöm og afkastamikl, ósér-
hlífin og samvizkuisöm. Það hef
ég eimhivern tíma heyrt, »ð tengda
faðir hennar batfi talið hana dug-
leguistu kaupakoniu, sem hjá hon-
um haifi verið. Ég var eitt sumar
með hen.ni við heyvinnu, er hún
var um þrítugt og það voru all-
drjúg hrítfuförin hennaf þá og
myndarleg föngin, er húri saxaði'
og önnur verk fóru eftir því. Hún
átti heldur ekki langt að sækja
það. Foreldrar hennar voru báðir
atorku- og dugmaðarmannes'kjur.
Á æsikuárum sínum og fram
eftir alddnum vakti Herdís sér-
staka athygli fyrir glæsilegt útlit
og yndisþolkka, er hún bar: þo aö
aldur og erfiði oig nú síðustu árin
sjúkleiki, settu á hana sín fingra
för eins og aðra, er vinaa langa
ævi börðum höndum. En þrátt
fyrir það v.ar fasið og hreyfingarn-
ar þær sömu, létt en siett, óbugað
og lákveðið.
Fyrir tfláurn árum urðu þau Her-
dís og Smæbjörn að hætta búskap.
Pluttu þau þá tl Reykjavíkur og
keyptu sér íbúð á Háaleitisbraut
30, þar sem þau gerðu sér gott
heimili og vonuðust etftir að geta
notið þar góðrar hvíldar eftir
langt og mikið ævistartf, en þau
ár urðu alltof fá, sem hún naut
þess.
í sinni löngu sjúkdómslegu,
sem hún bar með hugprýði og
skapfestu, vonaðist hún altatf eft-
ir að geta komizt heim á þetta
heimli sitt aftur og þess ósku'ðu
heitast alir vinir hennar og frænd
ur, en þær vonir haifa nú brugð-
izt og þær óskir rætaist aldrei.
En hún er toomin heim í unaðs-
dal eilífðarinnar, heim í þá til-
veru, sem búin er þeim, sem lifa
grandvöru og heiðarlegu lífi,
heim í þá paradís þar sem eilífiur
gleðisöngur hljómiar að lokinni
pílagrímsgöngu þessa jarðneska
lífs. Ég.veit, að hún tekur undir
þamn söng með fögnuði, svo söngv
in yar hún.
Á þessari alvöruistundu sendi
éig manni Herdísar, vini minum
Snæibirni Jónssyni, sonum þeirra,
barnaibörnum og öðrum þedrra
vandamönnum hughelar samúðar
kveðjur og bið þeim blessunar
þess guðs, sem græðir öll sár.
Kæra frænka! Hjartans þökk
fyrir samfylgdina gegnum lífiS
og góða frændsemi. Njóti sál þín
þes.s fagnaðar, sem henni er fyrir-
búin í ríki hiins eil'ítfa guðs.
Guðjón Bj. Guðlaugsson,
Etfstasundi 30.
t
Kalllfl er komið, komin er nú
stundin, elsfcu frænka mín og
flöð'ursystir. Með þér er hortfimn
síðaisti hleklkurinn, scm_ ten-gdi
okkur við föðurifólkið. Ég man
hvað við systkinin hlökkuðum mik
ið tl, þegar von var á Heddu
fræntou í heimsólkn. Þá var ailtaf
hátíð. Okkur fannist þú svo falleg
og gó'ð og það varst þá Ifka í orðs-
ins tfyilstu merfcingu.
Þím blíða var'sem víggirt borg,
sem vonzkan hreif ei á. Þú varst
öllum góð og vildir ölum gott
gera, 1 því verða minningarnar
bj.artar og fagrar, elsku frænka.
Þessi fátæklegu orð segja svo lít-
ið, en eiga að færa þér hjartans
þaikkir fyrir allar ánægoustund-
irnar, som við áttum saman á síð
ustu árum. Ég sendi mínar inini-
legustu samúðaikveðjur til manns
þíns og barna, sem hafa nú misst
góða konu og ástrílka móður, en
minningin um ást þín.a og um-
hyggju mun létta þeim missinn.
Elsiku frænka mín.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi.
Hafðu þötok fyrir afllt og allt.
Olga Sigurðardóttir.
I Þ R ÓTTIR
Framhaid aí bls. 12.
gott sem átoveðið, að nýja kerfið
yrði reynt í vetur — í 2. deild
eingöngu Aðspurður um það,
hvort tveggja dómara kerfið yrði
tekið upp í 1 deild á keppnis-
tímabiflinu 1968—69, sagöi Óskar,
að otf snemimt væri að spá um
það. Dýrmœt reynsla myndi tfást
I vetur — og svo flæri það einn-
ig eftir því, hvort Ikerfið yrði við-
urkennt af Ailþjóðahandknattleiks
samihandinu, en mifclar lítour væru
áþví.