Tíminn - 28.12.1967, Blaðsíða 8

8
FIMMTUDAGUR 28. desember 1967.
TÍMENN
PÁLL HEIÐAR SKRIFAR FRÁ LAS PALMAS
HIÐ NYJA „HERRENVOLK
//
ViS ieigðium dkkur svokallaða
„apartment" eða smáíbúð rétt
við Playa de las Canteras (Las
Canteras ströndina), sem ligg
ur rnorðanmegin á skaganum,
sem Las Palmas nákvæmar þó
Puerto de La Luz, stendur á-
Las Canteras er vinsselasta og
af sérfræðingum talin „bezta“
baðströnd á Kanaríeyjum — og
þótt víðar væri leitað.
Við bjuggum á stað, sem íheit
ir því virðulega nafni „Hostal
Embajada“ eða lauslega þýtt
„Sendiráðs-íbúðir": eigandi
Svcn Westlin. Eigandi Sven
Westlin? Slíkt nafn kemur 6-
spánskt fyrir sjónir — svo ekki
sc meira sagt. Herra West-
m er vitanlega sænskur og
einn af fjölmörgum millistéttar
Svíum, sem tekið hafa sig upp
frá ættjörð sinni og lagt spari ■
\fé sitt í hótel eða smáíbúðaMs
hér í Las Palmas og hafa síð
an viðurværi sitt af því að
leigja sóllhungruðum löndum
sínum húsaskjól meðan að vest
ur geisar norður þar.
Herra Westin er þannig hoM
tekið dæmi þeirrar þróunar,
sem átt hefur sér stað hér í
Las Palmas og raunar víðar á
eyjunum, um sænsk áhrif og
sænskt sparifé- Flest veitinga
hús í kringum Las Canteras
ströndina, sem annað hvort
eru ekki þegar eign Svía, hafa
sænsku starfsliði á að skipa;
sænskan mat á boðstólum (þvi
miður), og svo að segja ein-
göngu sænsika viðskiptavini.
Syngjandi sænska ómar á göt-
unum, fyllir verzlanirnar, sem
flestar auglsa að sænska sé töl
uð fyrir innan búðarborðið;
sænska ræður lögum og lofum
á Las Canteras ströndinni. —
Hin svoköliuðu heimsmál
eins og franska, þýzka svo ekki
sé talað um ensku hafa öll/lát
ið í minni pokann fyrir kanarísk
um Indverjum sem segja reip
rennandi: „Det Sr bra“ „Just
det“ o.s.frv. og verða „blánk-
ir“ í framan þegar þeir eru
spurðir á svotil lítalausri
ensku: „How much?“ Á bað
ströndinni sjálfri er sjaldan
fimm mínútna frið.ur fyrir
ágengu sölufólki — Sígaunum
— bjóðandi kjóla og knippl
inga„ leðurvörur og leirmuni;
yíirleitt allt milli himins og
jarðar og svo vitanlega heims
blöðin — eins dags gömul til
sölu. Fréttalaus úr Bretaveldi,
leit ég yfir blaðabunkann til
þess að vita hvaða ensk blöð
væru í hans fórum og komst
fljótlega að þeirri raunalegu
niðurstöðu fyrir ástríðufulla
lesendur „Tlhe Times“, að eina
sýnishorn enskrar blaðaútgáfu
var hann fremur óviðfeldni
snepill „News of the World“,
meðan að nóg framboð var af
helztu þýzkum, dönskum, svo
ekki sé talað um sænskum dag
blöðum-
Kió nýja „Herrenvolk“ eða
evrópskir Ameríkanar:
Iiéma í Las Palmas er al-
mennt litið á frændur vora
Svía sem nokkurs konar „Herr
envollk“ sjöunda tugar tuttug
ustu aldarinnar: Þeir hafa
meiri peningaráð en aðrir ferða
menn; þeir skera sig úr hvar
sem þeir fara — jafnvel í sund
skýlum á baðströndinni — fyrir
að vera einhvern veginn svo
„sænskir“. Það er erfitt að
framsetja með orðum í hverju
það felst — kannski má segja
að þeir séu svo óttalega óað-
finnanlegir allir saman: Óað-
finnanlega blæddir, hvort sem
er á baðströnd eða utan henn
ar; óaðfinnanlega kurteisir en
þó auðsjáanlega fullvissir um
eigið ágæti svo ekki sé talað
um gengi sænsku krónunnar;
óaðfinnanlega alúðlegir án
þess að vera ágengir og per-
sónulegir. En samt fjarlægir
eins og löngu framliðnir aðals
menn
Á baðströndinni:
Það eru ekki nema um 40
ár síðan að það þótti skelfilega
„ófínt“ og „lágt“ að vera úti-
tekinn svo ekki sé talað um
að vera sólbrenndur a.m.k. þeg
ar kvenþjóðin átti í hlut. Kvik
myndastjörnur fyrirstríðsár
anna sáust ekki velta sér um
á baðströndum í misjafnlega
efnislitlum bikini baðfötum —
Greta Garbo var eins náföl og
fram'liðinn hófur og þótti .
kvenna fríðust! En nú er þetta
allt saman breytt og öllu snú-
ið á haus. Nú er það „ófínt“
og skelfilega „lágt“ að vera
ekki brenndur (misjafnl. illa)
undir suðrænni sól og skarta
ekki eins efnislittum bikini bað
fötum og unnt er á spönskum
baðströndum.
Það er stundum unnt að
„skemmta sjóntauginni" eins
og Hannes Pétursson orðaði
það, hér á baðströndinni. Þrátt
fyrir áður upptalin sameigin-
leg einkenni Svía, eru þeir þó

SéS yfir Las Palmas
einstaklingar eftir sem áður og
þar sem þeir eru fjölmennastir
soidýikenda koma þeir oftast
.fyrir í manns observasjónum. '
Miðaldra sænskir herramenn
standa upp úr þessum mann-
grúa og bera höfuð og herðar
yfir aðrar þjóðir — a.m.k. lík
amlega. Og óaðfinnanlega virðu
lega finnst líklegt — og vinnur
sjálfsagt hvorttveggja úti —
nema þá að bömin séu sikilin
eftirrí fóstri einhversstaðar þar
norður frá. En svo er urmull
af eínstæðingskvenfólki á þess
um hræðilega ónefnanlega aldri
frá þrítugu til fimmtugs —
sem er hér í enn einni sól-
Sænskir matseðlar og sænskur matur.
legir og yfirleitt óaðfinnanlega
sól'orenndir. Fjöldi hjóna þyrp
ist hingað til þess að fagna
vetrarfríi úr ýmsum millistöð
um í mismunandi ríkum sænsk
um fyrirtækjum og sum frem
ur ung. En svo að segja engin
börn! Annað hvort er þetta
fóik barnlaust sem mér persónu
brúnkuferðinni — sem vonandi
verður ekki eins árangurslaus
og hinar fyrrí. Og sumar þess
ar elskur hafa það alls ekki
sem venst. AHar eru þær
„knall“ ljóshærðar og vel brún
af en misjafnlega feitar á viss
um stöðum — en það virðist
ekki há hinum tíu árum yngrí
| ||
Lm Canteras ströndin ku vera vinsælust baSstranda hér og sóliðnaðurinn gengur velll
spönsku gigalóum, sem þær
hafa í fylgd með sér. Þessir
Spánverjar eru allir brúnir vel
og barmafullir af llfsþrótti,
sem lýsir sér í heljarstökkum
, og handgöngum á ströndinni —
og sjálfsagt kvennamenn góðir.
En svo eru líka yngri kontór
dömur komnar til þess að
brúnka sig fyrir veturinn og
væntanlegar skiðaferðir — og
eru fyrst og fremst iðdráttar
afl hinna brúnu spönsku kontór
ista, sem nota síðasta tímann
til þess að þyrpast að þar sem
þessar gyðjur liggja marflatar
a sólbekkjum í hvítum bikini-
baðfötum, sem sýna meira af
norrænu kvenholdi en hinir
blóðheitu sólbrúnu Don Juanar
fá staðist. Gagnkvæm tungu-
málakunnátta er að vísu af
skornum skammti en það virð
ist ekki koma svo mjög að sök
ínnan skamms hafa tekizt hin
alúðlegustu kynni og hinar ka!íl
lyndu dætur norðursins eru
farnar að hrista ljóshærð höf
uð og brosa „Oolgate“ brosi til
hinna blóðheitu Don Juana —
sem verða þá ennþá blóðhsi;
ari og maður fer að heyra,
skræki og óp eins og „Nu nu,
pas pS“ eða þvi um líkt eg
hins sænsku miðaldra herra-
menn líta í kringum sig með
óaðfinnanlegri vandlætingu en
jafnframt aðfinnanlegu af-
skiptaleysi og innan skamms
eru Pörin hlaupin niður í flæð
armal og lögzt til sunds og hin
um spánska blóðhita og spánska
sólskini hefur tekizt að bræða
hjörtu hinna stórlátu, ljós-
hærðu og köldu gyðja norðurs
ins —
Það er hér líka slangur af
Þjóðverjum — sennilega næst
fjölmennastir af erlendum
ferðamönnum. Og Þjóðverjar
eru alltaf sjálfum sér líkir.
Haldandi hópinn, sparsamir og
nægjusamir; berandi saman sín
á milli verðlag í hinum og þess
um verzlunum og veitingastöð
um, — handan við hornið er
Framhald á bls. 14.