Vísir - 24.01.1976, Qupperneq 10

10
Laugardagur 24. janúar 1976. vism
Á þessari mynd kemur vel
fram, hversu mettað and-
rúmsloftið getur orðiö af tó-
baksreyk þar sem margt fólk
er samankomið. Myndina
tók Jim á blaöamannafundi
Geirs Hallgrimssonar i
siðustu viku.
Reyk-
inga-
mað-
urinn
i
1 |í %
1 \ i |i 41' iBBœfvlasm í
1 i ti 1 I MhhN WKr^l

og umhverfi hans....
Flugleiðir hafa skipt flugvélum sinum þannig, að þeir sem vilja
geta forðast það að vera umvafnir tóbaksreyk.
„Reykingar cru versti
mengunarvaldur sem til er. Þær
skapa mikil óþægindi fyrir þá
sem ekki reykja og jafnvel
skaða, eins og hefur nú verið
sannað visindalega,” sagði
Oddur Ólafsson alþingismaður
þegar Visir ræddi við hann um
réttindamál þcirra sem ekki
reykja.
„Það hefur lengi verið vitað,
að sigarettur yllu skaða,” sagði
Oddur, „en nú kemur sifelll
betur i ljós hversu margþættur
skaðinn er. Fyrir utan lungna-
krabbamein og lungnaþembu
hafa reykingar skaðvænleg
áhrif á hjarta og æðar og
lungnaslimhúðina. Erting á
lu ngn aslim húðinn i veldur
bronkitis, sem dregur mjög úr
starfsgetu fólks.”
,,Nú hefur verið rannsakað,
að þeir sem eru langvistum i
salarkynnum þar sem mikið er
reykt geta fengið alla þessa
sjúkdóma, þó þeir reyki ekki
sjálfir. Sérstaklega er lungna-
síimhúð barna viðkvæm, ef
reykt er i umhverfi þeirra. Auk
þess verður fólk fyrir áhrifum i
þá átt, að likamleg þörf skapast
fyrirsigarettur hjá fólki sem er
mikið innan um reykingamenn,
þar sem þær eru vanabindandi.
Það er að visu ekki alltaf gott að
sjá hvað eru likamleg áhrif og
hvað sálræn, en likur benda til
þess, að ástæða þess hversu
mörg börn foreldra sem reykja
fara sjálf að reykja sé að ein-
hverju leyti sú, að þörf fyrir
nikótin hefur skapast hjá börn-
unum.”
Séraðstaða
fyrir reykingamenn
í grein sem Bjarni Bjarnason
læknir skrifaði á siðasta ári i
timarit Krabbameinsfélags Is-
lands, lýsir hann yfir þvi áliti
sinu, að kominn sé timi til að
reykingafólk hagi reykingum
sinum framvegis þannig, að það
verði ekki plága á umhverfi
sinu.
Lágmarkskröfurnar telur
hann vera þær, að þeir sem
kjósa að reykja, séu einir háðir
skaðsemdum reykinganna.
Reykingar ættu aldrei að vera
leyfðar f almennum samskipt-
um eða félagslifi, þegar fólk
sem ekki reykir sé viðstatt. Þær
megi þá aöeins fara fram á
reykingastofum þar sem þær
geti engan skaðað nema reyk-
ingafólkið sjálft.
Oddur ólafsson sagði, að i
vaxandi mæli væri unnið að þvi
að hafa séraðstöðu fyrir þá sem
reykja en þó vantaði mikið á að
nóg væri að gert. Ekki taldi
hann að lagasetningar myndu
breyta miklu i þessu efni. Hug-
arfarsbreyting þyrfti að koma
til. t Bandarikjunum og á
Norðurlöndum hafa verið stofn-
uð félög, sem vinna að almenn-
um mannréttindum þeirra sem
ekki reykja. Þessi félög reyna
eftir mætti að skapa hugarfars-
breytingu hjá reykingamönnum
i garð umhverfisins.
Andstætt hreinlætis-
kennd fólks
„Nauðsynlegt er að benda á
það hversu skaðleg áhrif um-
gengni við reykingafólk hefur
og hversu andstætt þetta er
þeirri hreinlætiskennd, sem rik-
ir”, sem Oddur.
„Árangursrikast held ég þó að
sé að vinna almennt að útrým-
ingu reykinga. Til þess eru tvær
aðferðir: i fyrsta lagi að benda
með áróðri á skaðsemi reyk-
inga, óþægindi þau sem þær
valda öðrum og kostnaðinn af
þeim og i öðru lagi að halda háu
verðlagi á tóbaki.”
— SJ
Til skammar
Þegar rætt er um kjör aldraöra
I islenska velferðarþjóðfélaginu
er ekki laust viö að setji aö mér
hroll. Ellilifeyrir sá, sem fjöl-
skyldulausum gamalmennum
er ætlað að lifa á, er sllk nálús,
aö ekki er hægt aö nefna hana
blygðunarlaust: rúm þrjátiu
þúsund. Eru þetta þakkir fyrir
að hafa þrælaö sér út tii að
byggja upp þá velmegun sem
viö búum viö?
A meðan þrýstihópar berja
bumbur, beita samtakamætti
sinum og knýja fram kröfu á
kröfu ofan, hefur gamla fólkið
lent utangarðs og gleymst. Þaö
hefur engin samtök sin á meðai,
engin tækifæri til að beita
þvingunum eða samtakamætti.
Það er bara þarna: hjáiparlausl
og lltilsvirt. Stjórnvöldum
virðist sama.
Þrýstiloftshópar
Nýlega var rætt við elli-
lifeyrisþegann Tómas Jónsson i
sjónvarpi um kjör sin. Hafi
Sjónvarpið þökk fyrir þennan
þátt. En ef þátturinn á að verða
allt, er breiða á fyrir skömmina
með þvi að sýna ósómann, and-
íj - '
varpa, krossa sig i bak og fyrir
án þess að eitthvað róttækt
gerist, er ekkert unnið.
Þrýstiloftshópar eins og flug-
menn og aðrir, ættu að nema
staðar um stund og spyrja sjálfa
sig: hver skapaði það þjóðfélag
sem á flugvélar og getur leyft
sér þennan munaö? Hverjir?
Jú, þeir sem i dag eru út-
brunnir, hjálparlausir I elli og
búa við eymdarkjör mitt á
meðal okkar.
Eigi einhverjir heimtingu á
leiðréttingu kjara sinna, eru þaö
ellilifeyrisþegar. Leyfum okkur
að vona að sú stjórn sem nú