Vísir - 24.01.1976, Blaðsíða 15

1
Laugardagur 24. janúar 1976.
15
Hver kannast ekki viö þessa sjón og reynslu i umferöinni þessa dag-
ana.
Eftir mikiö fannfergi undan-
farnar vikur er færöin ekki upp
á það allra besta hér i Revkia-
vik. Hafa bæjarbúar ekki farið
varhiuta af þvi og hvarvetna má
sjá menn vera aö ýta bilum, þar
sem þeir sitja fastír þvers og
kruss um bæinn. Er reyndar
furðulegt aö menn skuli nenna
aöýta bilum sinum á undan sér i
vinnuna. Væri ekki viti nær aö
skilja þá eftir heima og ganga
bara eöa notfæra sér al-
menningsvagnakerfiö.
Hafi menn haft vit á aö útbúa
bila sina á réttan hátt hafa þeir
komist þrautalaust leiöar sinn-
ar fyrir snjó. Verra er að þeir,
er skella skollaeyrum við öllum
Hvar var
snjóblásarinn?
A leið ofan úr Breiðholti kom-
um við á slóð snjóblásarans.
Ákváðum við að fylgja henni
enda greiðfær vel. Langaði okk-
ur enda að sjá hann að starfi og
festa hann á filmu.
Slóöina röktum við um allt
neðra Breiðholtið en komum
hvergi auga á hann. Varð svo að
vera.
Við stönsuðum hjá vinnuflokk
frá borginni á Arnarbakka, þar
sem við sáum þá alla bogra yfir
einhverju i vegarkantinum.
Voru þeir vopnaðir haka,
skóflum og járnköllum að leita
að niðurföllum og hreinsa þau.
Snjóblásarann fundum viö inni a Melavelli daginn eftir. Þangaö haföi hann brugöiö sér til þess aö
hreinsa af vellinum svo hægt væri aö útbúa svell handa borgarbúum til aö skauta á. (Andartaki eftir aö
þessi mynd var tekin, var ljósmyndarinn okkar á kafi i snjó.)
Nýi snjóblásarinn fer eins og
hvítur stormsveipur um bœinn
viðvörunum og ráðleggingum,
og leggja upp á bilum sinum
jafnvel á sumardekkjunum ein-
um saman, tefja fyrir og teppa
oft heilar umferðaræðar.
Skyldi manninum
hafa legið á?
Ágætt dæmi um. slikan
umferðarhnút rákumst við
blaðamenn Visis á upp i
Breiðholti á miðvikudaginn. I
Arahólum i efra Breiðholti hafði
myndast löng röð bila. Or-
sakarinnar var að leita um
hundrað metrum framar en við
stöðvuðumst. bar hafði litill bill
fest sig. Stór vörubill hafði
freistað þess að krækja fyrir
hann en lenti við það út i kant og
festi sig. Við það sat.
Veghefill var á staðnum og
ruddi nýja braut meðfram
bflunum og opnaði þeim leið,
sem við þetta stöðvuðust.
Um leið og leiðin opnaðist átt-
um við fótum fjör að launa, þvi
allt i einu sáum við Cortinu
koma á fljúgandi ferð ofan frá
blokkunum, böðlaðisthann inn á
nýrudda brautina fyrir framan
kyrrstæða bilana og komst með
feiknarlegum bægslagangi i
gegn og hvarf. Greinilegt var að
hann var ekki útbúinn með
besta móti til aksturs við þvilik
skilyrði, en lá mikiðá að komast
leiðar sinnar.
Að þvi búnu stráðu þeir salti
umhverfis.
betta sögðust þeir gera til
þess að þau stifluðust ekki og
yrðu þvi opin þegar hlánaði. Já,
allur er varinn góður. Einhver
hafði við orð, að ef til vill kæmi
hlákan með þorranum.
r T ^
Texti:
Valgarður
Sigurðsson
Ljósm:
JIM
Við gátum ekki stillt okkur
um að spyrja þá hvort þeir
hefðu orðið blásarans mikla
varir. Kváðu þeir hann hafa
hálftima forskot á okkur á vest-
urleið.
Vaknaði nú löngunin á ný að
berja hann augum og var þvi
brennt af stað, vitandi það að
ljósmyndarinn okkar er betur
þekktur fyrir annað en að
komast ekki fljótt og vel leiðar
sinnar.
Á slóð snjóblásarans.
Snjóblásarinn hefur greini-
lega mikla yfirferð, þvi hann
Fyristaðan var ekki mikil hjá þessum sendiferöabil en nægileg
samt tii þess aö hann spólaði bara, komst ekki fet fyrr en við ýttum
honum.
Reyndar var hann með keðjur en allt kom fyrir ekki. Tvöföld dekk
eru heidur ekki það allra besta til þess aö komast áfram i snjó.
var horfinn. Ekki þó sporlaust,
þvi hvarvetna mátti sjá að hann
hafði haft viðkomu þótt slóð
hans væri ekki samfelld.
Akváðum við nú að beita sjötta
skilningarvitinu og láta á reyna
hversu það mætti duga okkur.
Ókum við á leið vestur i bæ.
Við mjólkurstöðina á Lauga-
veginum var verið að ryðja snjó
af götunni. Ekki var þar samt
snjóblásarinn að verki, heldur
traktórsskófla. Létum við þvi
nægja að smella þar af mynd,
greinilegan vott þess að mikil
vinna er lögð i að ryðja borgar-
búum braut.
Leið okkar endaði vestur á
Meistaravöllum, þar sem við
áðum hjá Sveinbirni Hannes-
syni, verkstjóra hjá hreinsunar-
deildinni. Hannhefur þar aðset-
ur sitt i vinnuskúrum frá
borginni. Spurðum við hann
frétta af þeirra starfi við
snjómokstur og hvar snjóblás-
arann væri að finna.
Snjóblásarinn bjargar
málunum
— Snjómoksturinn gengur vel,
sagði hann. baðsem tefur okkur
eru bilar, illa útbúnir spólandi
og að festa sig.
— 1 morgun gerðum við i þvi
að moka ekki bilastæði til þess
að hleypa fólki ekki út i um-
ferðina á bilum sinum. Engu að
siður var ótrúlega mikið af bil-
um komið á götuna strax
klukkan 8.
— Fólk ýtir bilum sinum út úr
stæðunum en kemst svo ekkert
áfram og kemst kannski ekki
heim aftur.
Hann sagði að nýi blásarinn
hefði bjargað þeim alveg og
hefðu þeir fengið hann strax, þá
hefðu ekki myndast þeir
hryggir, sem eru á götunum.
Reynt er þó að bæta úr þessu,
blásarinn blæs burtlausa snjón-
um en vegheflar fara i kjölfarið
og skafa klakann.
Hann sagði okkur að snjó-
blásarann mundi þá stundina
vera að finna á Miklubraut. Aft-
ur var þvi haldið af stað.
Ókum við Miklubrautina á
enda en enginn fannst þó snjó-
blásarinn. Var þá degi tekið að
halla og leitinni þvi sjálfhætt.
Snjóblásarinn gat þá átt sig.
—VS
bessi efnisflutningabill haföi freistaö þess aö komast framhjá fólks-
bll, sem festi sig þarna. Sá er reyndar horfinn, næstum borinn upp
úr skaflinum af mörgum hjálpfúsum höndum, en þessi situr eftir.
Ekki er heldur heiglum hent aö ýta honum upp, þar sem hann er ein
tiu tonn aö þyngd fullhlaöinn.
Veghefillinn reynist einna best viö siikar aöstæöur sem þessar
þarna i Breiöholtinu og viöar þessa dagana.
bessi flokkur var að hreina niöurföli viö Arnarbakka i Breiðholti.
Ekki mun heldur af veita að hafa þau tilbúin til aö taka viö vatns-
elgnum, þegar og ef fannferginu léttir af og hlánar.