Vísir - 24.01.1976, Síða 14

14
Laugardagur 24. janúar 1976. VISER
VINSÆLDARLISTAR
Kreppuplata?
Allir virðast vera að tala um kreppu þessa dagana, þó svo að
fæstir geri sér i raun og veru grein fyrir þvi hvað kreppa er.
Þetta ástand hyggst eitt af hljómplötuútgáfufyrirtækjum
landsins bæta upp á næstunni, með þvi að gefa út kreppu-plötu?
Þetta verður samt ósköp venjuleg hringlaga hljómplata sem
Steinar h/f gefa út, þó að innihald hennar verði dálitið kreppu-
kennt.
Ýmsar hljómsveitir fá þarna tækifæri til þess að spreyta sig á
vandamálinu. Má þar helstar nefna Þokkabót, Spilverk þjóð-
anna og Kaktus.
Þeir syngja um veginn til glötunar,
um kreppuna sem fæstir sjá.
En hverjir kaupa þá plöturnar,
þegar kreppan virðist alla hrjá.
of athyglisverðri
Úr Þokkabót í Dögg
Að: Einhver bið verði á þvi að hljómsveitin Dögg hefji störf að
nýju.
Þeir félagar ku eiga i nokkrum vandræðum með bassaleikara,
hafa verið með eina þrjá siðustu tvo mánuðina.
Sá sem nú æfir með Dögg og vonandi verður til frambúðar er
bassaleikari Þokkabótar Magnús Einarsson.
Þó svo að Magnús megi teljast fullgildur meðlimur Daggar, er/
Þokkabót engan veginn hrokkin uppaf.
Að: Hljómsveitin Kabaret hafi ráðið Jón einn Hildiberg sem
framkvæmdastjóra sinn.
Að:nýjasta hljómsveit landsmanna heiti PELIDIS, eða var það
PARAKAN?.
AMERIKA
1. ( 1) Convoy — E.W. Mccall
2. ( 2) I Write The Songs — Barry Manilow
3. ( 3) Love Roller Coaster — The Ohio Players
4. ( 7) You Sexy Thing: — Hot Chocolate
5. ( 5) Fox on The Run — Sweet
6. ( 6) Fly Away — John Denver
7. ( 8) I Love Muxic — 0’ Jays
8. ( 9) Walk Away From Love — pavid Ruffin
9. (13) 50 Ways To Leave Your Lovét-. — Paul Simon
10. (11) Sing A Song — Earth Wind And Fire.
Eitthvað kemur bandarlski vinsældalistinn á óvart að þessu
sinni.
Svo virðist sem hann sé nokkrum árum á eftir timanum ef
dæma má af iögunum „Fox on the run” og You sexy thing”, þvi
að nú er meira en ár siðan þessi lög voru vinsæl, bæöi hérlendis
og á meginlandi Evrópu.
ENGLAND
gott framhald
1. ( 3) Mama Mia. — Abba.
2. ( 2) Glass of Champagne. — Sailor
3. ( 1) Bohemian Rhapsody — Queen.
4. (12) In dulce jubilo/on horseback — Mike Oldfield
5. ( 7) King of the cops.— Billy Howards.
6. ( 8) Arts for arts sake — 10 c.c.
7. (21) We do it. — R and J stone
8. (19) Let the music play. — Barry White.
9. ( 5) Wide eyed and legless. — Andy Fairweather Low.
10. (11) Itchycoo park. — Small Faces.
Nýja lag David Bowies „Golden years” féll óvænt af iistanum I
þessari viku eða úr f jórða sæti og niður i 21sta.
Sailor virðist vera á góðri leið með hið langþráða „gegn-
umbrot” sitt I Englandi er tillit er tekið til vinsælda lagsins
„Glass of Champagne”. Mike Oldfieid kemur einnig á óvart með
litlu plötuna sina „In dulce jubile”.
Heyrst
HEFUR
byrjun
NÝJAR
HLJÓMPLÖTUR
SAILOR. „TROUBLE”
Aður en nánar verður rætt um
efni hinnar nýju plötu Sailors,
væri ekki úr vegi að rifja upp
nokkur atriði úr sögu þessarar
hljómsveitar, svo og tildrögin
að stofnun hennar.
Frakki að nafni M. Faux rak i
mörg ár kaffihús i Paris sem hét
„Cafe des Pommes Flasques”
og var vinsælt mjög meðal lista-
manna og leikara.
Arið 1936 ákvað Faux að
stofna sérstaka hljómsveit fyrir
kaffihúsið og gaf henni siðar
nafnið „Les fils du Faux”.
1 heimstyrjöldinni siðari tók
Faux virkan þátt i mótspyrnu-
hreyfingu frakka, sem endaði
með þvi að hann var hnepptur i
fangelsi, og siðar dæmdur til
dauða af Gestapo.
Sama dag og aftaka hans átti
að fara fram, tókst honum að
flýja með góðri aðstoð amerisks
sjóliða.
Leiðirþeirra skildu strax eftir
flóttann og þrátt fyrir itrekaðar
tilraunir tókst Faux ekki að
hafa upp á þessum björgunar-
manni sínum.
Faux ákvað þá að heiðra
minninguna um þennan mann á
einhvern hátt og gaf hann þá
hljómsveit hússins nýtt nafn,
eða hið eina nafn sem að hann
átti yfir björgunarmann sinn
„SAILOR”.
Sailor starfaði siðan óslitið i
„Cafe des Pommes Flasues”,
þar til kaffihúsið fræga varð
eldinum að bráð árið 1970.
Margir menn höfðu þá starfað
i Sailor, en aldrei breyttist still
hennar, tónlistin var hin hefð-
bundna ,,Flasque”-tónlist, og
kveðskapurinn höfðaði til sjólið-
ans gleði hans og sorga.
Þegar siðasta Sailor-grúppan
leystist upp, sögðu margir að nú
væri endir bundinn á lif
,,Flasque”-tónlistar.
Þremur árum siðar — eða ár-
ið 1973 — ákvað einn af siðustu
„Sailorunum” að stofna nýja
„Sailor” og i þetta sinn til að
spila utan veggja kaffihúsanna.
Þetta var Phil Pickett, og sér
til liðs fékk hann þá Henry
Marsh, Grant Serpell og Georg
Kajanus (sem er norðmaður að
uppruna). Aðaluppistaðan i
Sailor var sem fyrr hljóðfærið
„Nickelodeon”, en það er fyrst
og fremst það sem skapaði
,,Flasque”-tónlistina en I þetta
sinn áttu þau bara að vera tvö.
Þvi miður finnst ekkert is-
lenskt nafn yfir þetta hljóðfæri,
en segja má að það sé milliveg-
ur á milli pianós og pipuorgels.
Arið 1974 sendi Sailor svo frá
sér sina fyrstu plötu, sem þegar
vakti verðskuldaða athygli, þó i
fyrstu aðeins á meginlandi
Evrópu.
I dag má segja að Sailor hafi
áunnið sér traustan sess meðal
þeirra hljómsveita sem skara
framúr i Evrópu en þær eru þvi
miður fáar.
Fyrir þá sem heyrt hafa
fyrstu plötu Sailors boðar
„Trouble” ekkert nýtt, hún er
bara gott framhald af athyglis-
verðri byrjun.
Ef eitthvað er, þá má segja að
„Trouble” sé öllu rólegri, ástin
virðist t.d. fá öllu stærri bás á
„Trouble” en á fyrstu plötunni.
Lögin eru öll eftir Georg
Kajanus, en i þetta sinn hefur
hann ekki stjórnað upptökunni
sjálfur, það má bæði lesa á
albúminu og heyra i lögunum.
Þetta er það eina sem mér
finnst athugavert við
„Trouble”, þvi að útsetning lag-
anna virðist skorta þann fjöl-
breytileika sem einkenndi
fyrstu Sailor-plötuna.
Þetta eru þó smámunir á við
ánægju þá er ég hef af tónlist
„Sailors”.
Umsjón: örn Petersen.
T
Ekkert nýtt, en boðar